รถรางขนแร่

บทที่ 142 รถรางขนแร่

นับตั้งแต่ยึดป้อมปราการลองซองได้จนถึงตอนนี้ก็เป็นเวลาครึ่งเดือนกว่าแล้ว ขุนนางห้าตระกูลใหญ่แห่งป้อมปราการลองซองส่งคนและของให้เมืองชายแดนครบแล้ว

หลังจากตั้งกองการเกษตรแล้ว ก็ถึงเวลาเพาะปลูกรอบฤดูใบไม้ผลิ นี่คืองานพัฒนาเกษตรกรรมก้าวแรกของโรแลนด์ พอพวกทาสเห็นโอกาสที่จะได้เลื่อนชนชั้นมาเป็นสามัญชนก็ตั้งใจทำงานอย่างแข็งขัน ไม่เคยมีใครเห็นทาสในพื้นที่ริมฝั่งแม่น้ำแดงด้านใต้แห่งนี้ถูกโบยสักราย พวกทาสสังเกตว่าต่อให้ตัวเองแอบอู้งาน ก็ไม่มีใครมาสนใจ...

เจ้าหน้าที่กองการเกษตรที่ถือเครื่องมือวัดหน้าตาประหลาดบอกว่า ผู้ปกครองไม่สนใจผลผลิตในที่นาไม่กี่แปลงพวกนี้ นับแต่นี้ไปทาสจะเพาะปลูกเพื่อตัวเอง ยิ่งปลูกมากก็ยิ่งได้มาก

นั่นไม่ใช่เพราะเจ้าหน้าที่กองการเกษตรฉลาดหลักแหลม เข้าใจหลักการการจ่ายผลตอบแทนตามผลงานแต่อย่างใด แต่เพราะโรแลนด์ขอให้พวกเขาพูดข้อความนี้ให้ทาสฟังซ้ำๆ ต่างหาก