รังอสูร (7)
พวกเราสำรวจอย่างระมัดระวัง ระหว่างทางมีการปะทะกับซอมบีอยู่หลายครั้ง ซอมบีที่อยู่ในเหมืองแข็งแกร่งกว่าซอมบีทั่ว ๆ ไปที่เคยพบมา แต่ยังไม่ถึงระดับที่จัดการไม่ได้ ตราบใดที่พวกมันไม่ได้โผล่ออกมาเยอะจนเกินไป
เส้นทางในเหมืองไม่ได้มีแค่ความสลับซับซ้อนแต่ยังมีลาดลงและชันขึ้น ฉันไม่ได้ตั้งใจจะลงลึกไปกว่าเดิมแต่เพราะการเลือกเส้นทางผิด กว่าจะรู้ตัวพวกเราก็มาถึงสถานที่ที่น่าจะเป็นจุดที่ลึกที่สุดของเหมือง
"ข้างล่างที่ถูกแบ่งออกเป็นห้อง แถมยังมีลูกกรงเหล็กหรือว่าจะเป็นคุกรึเปล่าคะ" ฉันถามทุกคนด้วยเสียงที่เกือบจะเป็นการกระซิบ แน่นอนว่าพวกเราเพิ่งเคยมาด้วยกันเป็นหนแรก ไม่มีใครตอบคำถามนี้ได้
"ค่อย ๆ ดูไปทีละห้อง ระวังตัวกันด้วยนะคะ" ไมราเตือน
พวกเราพยายามทำทุกอย่างให้เงียบที่สุดแต่มันไม่ได้ผล หลังจากสำรวจห้องว่าง ๆ ไปสองสามห้อง เราก็ได้เจอกับคนที่ยังมีชีวิตอยู่อีกด้านของลูกกรง แล้วหลังจากนั้นความวุ่นวายก็เกิดขึ้น
"พวกเธอไม่ใช่พวกเดียวกับเจ้าพวกนั้นใช่ไหม"
"ทางนี้ ช่วยฉันก่อน เร็วเข้า! ก่อนที่มันจะกลับมา"
"ได้โปรดช่วยลูกฉันด้วย"
"ทุกคนใจเย็นกันก่อน" เสียงหมอสตีฟเบาจนถูกกลืน แทบฟังไม่ได้ศัพท์
"เบาเสียงลงก่อนเถอะ จะช่วยทุกคนเดี๋ยวนี้แหละ" ฉันพยายามเร่งเสียงบ้าง แต่เกือบไร้ผล
เสียงพูด เสียงตะโกนของทั้งฝ่ายคนที่ถูกขังและฝ่ายเราเองดังสะท้อนไปทั่วบริเวณจนน่ากังวล ฉันขอร้องให้ทุกคนเงียบแต่มันไม่ได้ผลมาก บางคนที่ถูกจับตัวมาอยู่ในอาการตื่นตระหนก บางคนเสียสติไปแล้วและน่าจะมีอีกไม่น้อยที่อาจจะตายคาห้องขังไปแล้วด้วย
สกิลถูกผนึกแถมทักษะในการสะเดาะกลอนของฉันก็ย่ำแย่ แต่เรี่ยวแรงเหนือมนุษย์จากระบบไม่ได้หายไป ฉันไม่สนใจแล้วว่ามันจะทำให้เกิดเสียงดังแค่ไหน พวกเราแต่ละคนต่างช่วยกันดึงลูกกรงเหล็กออกมาทั้งแผง
เหมือนหนังซุปเปอร์ฮีโรที่เคยดูมาจากในโรงภาพยนตร์ ใครจะไปนึกว่าวันหนึ่งสาวรูปร่างบอบบางแบบฉันจะทำเรื่องแบบนี้ได้ พวกเราถอนลูกกรงเหล็กออกมาทีละห้องท่ามกลางสายตาที่ตื่นตะลึงของนักโทษ
เพราะเลือกวิธีที่เอาความเร็วเข้าว่า ผลกรรมจึงเกิดขึ้นตามมาอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากที่ทำลายประตูลูกกรงจนครบหมดทุกบาน ลูกน้องของเจ้าบ้านก็ปรากฏตัว
กลุ่มแรกที่โผล่เข้ามาไม่ใช่ปัญหาใหญ่ พวกมันคือซอมบีแบบเดียวกับที่ลาดตระเวนอยู่ทั่วเหมือง ฉันต้อนรับพวกมันด้วยลูกซองคู่จนร่างของพวกมันปลิวไปอัดเข้ากับผนัง
ตัวปัญหาตัวจริงโผล่มาหลังจากนั้น
ฉันเรียกมันกว่า 'ซอมบีติดอาวุธ' โดยทั่วไปเป็นที่รู้จักว่าซอมบีไม่มีสติปัญญามากนัก แต่บางครั้งบางคราวก็อาจเห็นซอมบีบางตัวหยิบฉวยเอาไม้หรือของใกล้มือมาใช้ต่างอาวุธ แต่กรณีที่พวกเรากำลังเผชิญหน้านั้นแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง ซอมบีกลุ่มใหม่นี้ไม่เพียงแค่ใส่ชุดเกราะกันกระสุน พวกมันยังถือปืนไรเฟิลติดมือแถมยังใช้มันได้อย่างชำนาญราวกับคนที่ได้รับการฝึกมาอย่างดี
ศัตรูมีชุดเกราะกันกระสุนแถมถ้าไม่ยิงถูกสมองก็แทบไม่มีทางจัดการได้เด็ดขาด ในขณะที่ฉันแค่ถูกยิงเฉี่ยว ๆ ก็อาจได้รับบาดเจ็บหนัก นี่ไม่ใช่การต่อสู้ที่ยุติธรรมสักนิด
ถึงจะเป็นแบบนั้น ฉันก็ถอยไม่ได้ ข้างหลังฉันมีเชลยที่เพิ่งถูกช่วยออกมา ในนั้นมีหลายคนที่เป็นเด็กและคนเจ็บ ถ้าฉันล้ม จะไม่ได้หมายถึงชีวิตของฉันแค่คนเดียวที่พบกับหายนะ
ค่าแชริตีพอยต์ขึ้นอย่างต่อเนื่อง มันยิ่งทำให้แน่ใจว่าฉันเลือกทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว น่าเสียดายที่ต่อให้เอาพอยต์ไปเปิดแพ็คเพิ่มในตอนนี้ ฉันก็เรียกการ์ดออกมาเพิ่มไม่ได้
ซอมบีติดอาวุธชุดแรกถูกฉันและเพื่อน ๆ ช่วยกันจัดการหมดอย่างทุลักทุเล ทุกคนได้รับบาดเจ็บกันถ้วนหน้า แต่ฉันไม่มีโอกาสได้ตรวจสอบความเสียหายเพราะทันทีที่กลุ่มเก่าถูกจัดการไป กลุ่มใหม่ก็เข้ามาแทน
แล้วความสิ้นหวังถูกย้ำเข้าไปอีก ซอมบีที่เข้ามาใหม่มีรายหนึ่งติดระเบิดไว้บนร่าง
"คุณแอน ถอยออกมา"
ฉันพยายามแล้ว แต่อาจยังเร็วไม่พอ จากจุดที่ยืนอยู่มันไม่มีช่องหรือสิ่งกีดขวางที่จะช่วยให้หลบจากแรงระเบิดได้
ในเสี้ยววินาทีนั้น ภาพสุดท้ายที่ฉันเห็นคือร่างของไมราและอีกหลาย ๆ คนที่กำลังกดฉันลงไปกับพื้น ก่อนที่เสียงระเบิดจะดังขึ้นและทุกอย่างก็มืดลง
ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวมาจากชั้นล่างของเหมือง มันแรงจนรู้สึกได้ถึงความสั่นสะเทือนจากจุดนี้ ผมใจหายวาบเพราะหวั่นใจว่าเหมืองทั้งหมดอาจจะพังครืนลงมาทับพวกเรา แต่มันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น
ผมบาดเจ็บจนต้องลงไปนั่งชันเข่า ทั้งร่างเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ กระดูกหลายที่น่าจะหักหรืออย่างน้อยก็ร้าว แขนข้างซ้ายเจ็บจนยกไม่ขึ้น เลือดจากศีรษะไหลเข้าตาจนมองเห็นไม่ชัด ดาร์ควิชันไม่สามารถช่วยอะไรในกรณีนี้ได้เลย
"ไม่น่าเชื่อ ทำได้จริงด้วย" มาร์ตินของฝ่ายศัตรูพึมพำ เขามองผมที่เกือบหมดสภาพสลับกับร่างโทรม ๆ ที่อยู่ไม่ห่างออกไป ร่างนั้นคือเจ้ามัมมี่ที่กำลังจะสลายเป็นละอองแสง
"เหลือแต่แกแล้วสินะ"
มาร์ตินฝืนยิ้ม "แย่เลย ผมไม่ใช่สายต่อสู้ด้วย ต่อให้คุณเจ็บหนักขนาดนี้ก็คงไม่ชนะหรอก"
"ก่อนจะฆ่าแก ช่วยตอบสองสามคำถามก่อนได้ไหม ที่นี่คืออะไร แล้วคอลเลคเตอร์ของแกมีจุดประสงค์อะไรกันแน่"
"อย่าพูดเหมือนกับชนะแล้วสิครับ ต่อให้ฆ่าผมไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก ในเหมืองนี่มีคาแรคเตอร์เก่ง ๆ เหมือน 'มัมมี่กระหายเลือด' ที่คุณเพิ่งชนะแบบเฉียดฉิวอีกหลายตัว ที่สำคัญกว่านั้นคอลเลคเตอร์ของเราน่ะ เหนือกว่านี้อีกหลายเท่าเลยนะครับ"
"อย่าขี้งกนักสิ อย่างน้อยก็บอกหน่อยว่าทำไมถึงต้องล่าคอลเลคเตอร์คนอื่นด้วย"
"หืม… ล่าคอลเลคเตอร์"
ผมเล่าเรื่องคอลเลคเตอร์ก่อนหน้านี้ที่เคยเจอ ทั้งเจ้าคอลเลคเตอร์ที่เคยสู้ที่แรทฟอร์ต หรือเจ้าสองคนที่บุกซานเชวิลล์