ณ ทรงวาด 17

"โห"

เหมยกุ้ยส่งเสียงเบาๆ เมื่อเห็นตึกที่อยู่ตรงหน้าตนเอง

"กระไรหรือ"

"ทำไมร้านใหญ่จัง"

"ห้องเสื้อนี้ เขาตัดเย็บเสื้อผ้าหลายแบบ ด้วยเพราะมาตั้งอยู่บนถนนทรงวาด ดังนั้นสูทแบบพวกฝาหรั่งก็มี ชุดอย่างคนจีน พวกกี่เพ้าเขาก็ตัดได้ หรือชุดอย่างพระราชนิยมแบบสตรีชาวสยามก็มี"

"น่าจะมีแบบให้เลือกเยอะ"

"เธอจะเลือกจากที่เขาวาดเขียนไว้แล้วหรือ"

"จากที่เขาตัดไว้แล้วสิ"

"เขาไม่มี"

"อ้าว ก็เป็นร้านขายเสื้อผ้าไม่ใช่รึไง"

"ร้านตัดเสื้อผ้าต่างหาก เธอต้องบอกเขาว่าอยากได้แบบไหน แล้วเขาจะตัดตามตัวของเธอ หากซื้อที่เขาตัดไว้แล้ว มันก็ไม่พอดีตัวเธอซี"

"มันก็แพงสิ"

"ฉันจ่ายให้"

"ไม่ต้อง เงินค่าจ้างที่นายให้ฉันก็เยอะจะตาย เดี๋ยวจ่ายเอง"

"ไม่ได้"

"คนละครึ่ง"

"เธอจ่ายสามส่วน ฉันจ่ายเจ็ดส่วน ตกลงไหม"

"นายจะมาจ่ายให้ทำไม"

"ก็ฉันชวนเธอไป"

"แต่ฉันไปกับนายแค่ครั้งเดียว ชุดที่จะตัด ฉันใส่ได้อีกเป็นสิบปี"

"เธออาจจะต้องไปทานข้าวกับฉันอีกเป็นสิบปีก็ได้นี่"

"จะบ้าหรอ ใครมันจะกินข้าวด้วยอีกเป็นสิบปี"

"ก็ไม่แน่"