Chapter 26: Stab me

Third person's Pov

PAGLABAS palang ng dalaga na si Merliah sa kaniyang dorm sa unibersidad matapos ang kanilang mahabang bakasyon ay nahahalata na nito ang mga napakatulis na tingin ng lahat ng studyanteng nadadaanan niya sa whole way.

Lumitaw din ang mga bulung-bulungan na nagmimistulang bingi ang kanilang kinakausap dahil sa ito'y napakalakas.

Hindi na ito pinansin ng dalaga, sapagkat wala naman siyang ideya kung ano ang rason ng mga 'to at kung ano ang kanilang pinag-uusapan.

Hanggang sa makarating na ito sa classroom ay panay pa rin ang titig sa kaniya kahit na mga kaklase nito.

Parang hindi na mapakali ang dalaga kaya hindi na ito nag-aatubiling tanungin ang nasa kanyang unahan, nasa likod kasi ito umuupo kaya niisa wala siyang katabing pagtatanungan.

"Excuse me, anong ganap? Bakit parang kulang nalang at lalabas na 'yung dila at mga mata nila at saksakin ako sa likuran?" Seryoso na may pabirong tanong ng dalaga sa kaklase nito.

Medyo nagulat din ang kaklase nito at para bang nagaalanganin siyang sagutin sa tanong nito.

Dahil siguro sa minsan lang itong nagsasalita at higit sa lahat, siya ang pinaguusapan ng lahat.

"Huh? Y-You didn't know? " Piyok na asik naman ng kaklase nito.

"Alam? Ang ano? na malapit na sa school natin ang dead zone? "Sagot naman ng dalaga.

Ang dead zone ay tinatawag na dead zone-oo inulit ko lang. Sapagkat maliban kay Merliah walang ibang nakakaalam kung ano talaga ang bagay na ito. Ngunit, ito ay isang maitim na usok o hindi maipaliwanag na pagkawala ng mga lugar sa Mundo.

Ang Wano ay Isang mundo kung saan may ibat Ibang bansa na naninirahan ang ibat-ibang lahi ng nilalang, mga nilalang na nabubuhay sa tubig, lupa at langit. Ngunit sa kasamaang palad, dumating ang panahon na merong kakaibang usok ang lumamon ng dahan-dahan sa kahit saang parte ng mundo. Tinawag nila itong Black Mist ngunit, napalitan ito matapos may mga nilalang ang nagtangkang pasukin ang Black Mist, ngunit hindi na muli pang bumalik. Kaya mula sa Black Mist, napalitan ito ng Dead zone.

Oh diba sabi ko si Merliah lang ang nakaka-alam pero ito ay alam ko pala.

"No, not that, look at this newspaper. Your issue is in the front page"

Sagot ng kaklase ni Merliah matapos niya itong tanungin sabay bigay sa kaniya ang diaryo.

Medyo naguguluhan pa rin si Merliah kaya hindi na ito nag-aatubili pa at agad na nitong kinuha ang diaryo at tinignan kung ano ang meron dito.



Lumaki nalang ang mga mata ng dalaga na kahit mismo ang kanyang mga bibig ay nakanganga ng hindi niya maibanggit ang nais niyang sabihin. Malinaw na malinaw sa kanyang dalawang mga mata ang litratong nakita mula sa unang pahina ng diaryo.

The picture illustrates the soft as pillow bloody red lips that full of eros of the man named Reycepaz, as he joined his lips to the sundry feminine noble rosy pink lips,

...

...

that Merliah has.



"What the heck?"

Ang huling mga salitang lumabas sa kaniyang bibig bago tumunog ang kampana ng unibersidad para sa pangunahing asignatura.

Maingay ang silid aralan, sapagkat ito ang unang araw na magkita-kita ang mga magkaklase matapos ang isang linggong bakasyon.

Isa rin sa mga dahilan ang pinagmulan ng ingay ay mismo ang nagkalat na balita tungkol sa kanilang guro na nakipaghalikan sa studyante nitong si Merliah.

Wala ring pumasok na guro sa kanilang silid, sapagkat ang first period teacher nila ay si Reycepaz mismo, na wala.

Obvious na kinakabahan ang dalaga, dahil sa iisang dahilan, at walang iba kung hindi dahil sa nagkalat na litrato.

Abala ang kaniyang mga katabi at ang iba pa nitong mga kaklase sa paguusap tungkol sa mga nangyayari, ngunit siya naman itong pa-uyog-uyog ang paa habang ngumangatngat ng kaniyang mga kuko, sapagkat wala pa rin ang unang guro nila, na walang iba kung hindi ang taong kasama niya sa litrato. Ang sombrero nito na suot-suot ay kanya itong mas lalong pinababa ng pinababa hanggang sa hindi na makita ang kanyang mukha.

Ilang segundo pa ay tumayo ang dalaga sa pagkaka-upo sabay hampas ng lamesa dahilan upang maagaw ang attention ng lahat, ang kaninang maingay na silid ay biglang tumahik at nasa kaniya ang tingin.

But the wild lynx didn't care the stares of her preys and walk away from the room. Hinanap nito kahit saan ang guro, sa canteen, library at kahit na banyo ng mga lalake, but she found no trace of the man, even shadow that shows that he's there.

Isa lang ang sumagip sa isip ng dalaga kung saan ang kaniyang guro, walang iba kung hindi sa faculty room.

Tumakbo ito ng tumakbo at kahit alam niya na isa ito sa bawal na patakaran sa paaralan, wala siyang pakialam.

Nang marating na ang pupuntahan, kabang hinawakan ng dalaga ang door knob at dahan-dahan itong pinihit, subalit, huli na ang lahat dahil naunahan na siya nitong magbukas mula sa loob, at walang iba ang nagbukas nito kung hindi ang lalakeng kanina pa nito hinahanap.

Natumba ang dalaga dahil sa lakas ng pagbukas ng pinto na tumama sa noo nito at nag-iwan ng mapulang marka.

"Are you okay?" Tanong ng lalake habang ang kamay nito ay ini-abot sa dalaga. Makikita rin sa reaksiyon ng lalake ang pagkabigla ng malamang meron itong natamaan sa pagbukas niya ng pinto.

"Do you think I'm still okay? Ang sakit ng noo ko, paano pag bumukol ito? Did you aquire a power for you to be able to heal it?" Dramang sambit ng dalaga bago tinanggap ang kamay ng lalake kahit na ito ay nakapikit dahil sa sakit, hawak din nito ang noo na para bang meron itong dugong umaagos kahit wala naman.

"Jokes aside, we have a major problem here-" seryusong sabi ng lalake na ikinalaki naman ng mata ng babae.

"Where have you been?"

Malakas na tanong nito kahit obvious ng nanggaling ang kanyang tinatanong sa harap ng pintoan ng faculty mismo.

"Oh-so you already know?" The girl replied bluntly na para bang hindi siya natatakot sa mga nagawa.

Ngunit kahit nagbibiro ang dalawa, halata pa rin na bumibigat ang pressure ng atmosphere kaya agad na iniba ng lalake ang usapan.

"Anyway, let me show you something..." Sabi nito.

_____

Merliah's Pov

"Let me show you something..." Sabi niya.

H-Hoy, I know na napakasakit ng noo ko dahil sa lakas ng pagbukas niya ng pinto but I think ang bukol ng noo ko'y mawawala dahil sa sinabi niya, that payment is enough, and it's enough for me!

I don't know why i'm so thrilled about this, isusuko ko na ba ang sampaguita ng Pilipinas at perlas ng silinganan? Tila ba ay nawala bigla ang aking mga problema matapos marinig ito, i feel tingling sensation in my auricle.

Tama ba ang narinig ko that he want me to see something, it m-might be huge?

...

It might be veiny! Oh my God thanks for the grace hallelujah!

This is my first time, I hope I can manage everything.

"What?" Seryoso kong tanong na napakalayo sa reaction ko deep inside. Of course, I should act like a woman and not a whore beast. Baka biglang magbago ang isip niya at hindi na nito ipapakita ang banal na sinturon ni hudas.

Habang naglalakad ay panay ang pagsasalita namin, I don't know where our destination is, but I think, I know the answer.

"Anong what? It's where-" Sagot naman niya.

Naisip ko na, ah siguro where, dahil marami namang part ang katawan ng lalake, I learned something from my mistakes, indeed!

...

...

I'm disappointed..

I'm really disappointed...

"Bakit mo ako dinala dito sa itaas ng building? Anong gagawin ko dito? I thought-" walang gana kong mga pinagsasabi thabang naka-cross ang kamay ngunit agad naman niya itong pinutol.

"You thought what?" He said.

"Nothing." I replied in blunt.

...

I'm really really disappointed..

I thought that he would show his huge katana to me. Bigla nalang nanumbalik 'yung sakit sa noo ko dahil sa expectations. I learned a lot-a lot.

Giniba niya ang lock na nakakabit sa double door ng exit sa itaas ng building gamit ang tubo na nakita sa gilid.

Para naman din itong sira na, na tila ba ay meron ng palaging pumupunta rito. Pagbukas pa nito ay para bang kunin na ako ni lord nang wala akong makita dahil sa silaw.

Nang unti-unti nang nanumbalik ang aking pananaw ay agad naman niyang hinatak ang aking mga kamay at ipinahawak ang kanyang tubo na dala-dala.

Wag nang mag-expect, ibang tubo ang ipinahawak niya.

"So what's special to this building?" Sarkastiko kong tanong.

"Simula noong pumasok ako sa unibersidad na'to at kapag meron akong problemang kinakaharap ay pumupunta lang ako dito. Just like you, this is my safe zone. I didn't say that this is completely my zone, others can build their safe zone here too."

Kaya pala parang madali lang niyang buksan 'yung kandado kanina at para bang may pumupunta dito, siya pala talaga.

But he's right, every people has their own safe zone, and he's right too that anyone can build their safe zone here, besides, this place has a very calming view that perfect for reminiscing and forgetting your problems.



The building we are in right now is the tallest among the structures here in the university. Kaya kung titignan mo ang mga tao sa baba ay para na itong mga maliliit na langgam. Malakas din ang hangin at talagang ito ay napakasarap sa pakiramdam, I really feel like I rode a parachute because of the cold air hitting my face.

there is no barrier or anything that serves as a wall above the building to prevent anyone from falling, but this is also what makes this building peculiar.

I can see also in the right corner of the building the construction aggregate, such as crush stones, red blocks, sand and lot more of excess materials that used in construction to build this building.

Namamayani ang katahimikan sa pagitan naming dalawa at tanging mga malalamig na hangin lang na tumatama sa aming mga tainga ang maririnig.

Starting a conversation is more harder than I think. But maybe, safe zone are really meant to be like this.

Just silent.

Silent that both explain and solve everything.

Besides, stillness is quite way better than stained released words.

I haven't got the faintest idea, but keeping my mouth shut and watch the very pleasant view from this top building cleared my mind to all the negative thoughts I have.

Saka ko lang napansin na napalibutan pala ng gubat ang unibersidad kaya malakas ang hangin, natatanaw ko rin ang dead zone na nagkalat kahit saan na kahit ano mang oras ay pati 'tong paaralan na'to ay makakain na ng itim na bagay na'to.

Pero hindi ko na pinoproblema ang problema ng mundong. I just want to enjoy my life right now as long as I can. Besides, the conjecture already draws nigh.

But still, I'm disappointed.

___

Last date updated: May 02, 2022

Last update I: 10/04/22