Chapter 23

DosNandito na ako sa kitchen ngayon and I'm so frustrated!Nagtititigan lang kami ng electric stove dito. I don't know what to cook. Nagcheck naman ako sa youtube ng pwedeng lutuin pero nastress agad ako.It's already past 7am pero nakatunganga lang ako rito. Naiinip na rin dahil kanina pa ako rito pero di pa rin siya bumababa!Niloloko lang ata ako ng tanda na yon ah!I went back sa room namin para tawagin na siya. I was about to enter pero nakalock yong pinto. I knocked multiple times nang malakas para naman aware siyang nandito ako na naghihintay for her.No answer kaya tinodo ko ulit ang pagkatok. And there she was, nakadungaw lang sa likod ng pinto habang tumutulo pa ang tubig from her short black hair. I could see na nakatapis lang siya ng towel. Gulo-gulo pa ang hair niya na halos nakaharang pa sa face niya."What is it? May breakfast na ba tayo?""Di nga ako marunong magluto! Bakit ang tagal mong bumaba? Kanina pa kita hinihintay," reklamo ko at papasukin ko na sana siya pero agad niya akong pinigilan. May pwersang inihaharang niya ang pinto."I'll get dressed muna, okay? Just wait for me. Cook whatever is easy basta bababa rin ako.""Can you open the door for me? Ako na ang magbibihis sa—what if 'wag ka na lang magdamit? Para mas mabilis tayo?" I said grinning.Pilya rin siyang ngumiti sa'kin then she licked her lips."You want a round three di ba?""Oo kanina pa kaso sobrang tagal mo eh! Ano pa ba kasing ginagawa mo diyan! Tara na sa kitchen!""Maglaga ka na ng itlog. Promise, wait for me there. Mabilis lang akong magbihis. Susunod na rin ako," then she closed the door.Bumaba na ako at bumalik sa kitchen."Wala namang itlog dito eh. Sobrang laki ng ref wala namang laman. Tubig lang. Akala ko ba mayaman siya," sambit ko sabay sara nito."Chiyo!" tawag ko ng ilang beses pero parang nag-eecho lang yong boses ko. Hinanap ko pero mukhang wala yong napakagaling na katulong na yon.Sobrang tuwa ko kaya mabilis akong lumapit at niyakap siya sa likod nang makita kong bumaba na si Kira."Sa'n ka galing? I thought nagluto ka na?""Eh wala namang kalaman-laman 'yong ref. Sa'n naman ako kukuha ng itlog?""That's the other ref," turo niya sa isang color grey at malaking ref. Di ko naman napansin 'yon. Ba't kasi doon nakalagay.Nakayakap lang ako sa kanya habang papunta kami don."Ang bango mo naman Kira! Anong sabon mo?" Nagpapabigat ako sa kanya kasi nakakatamad kumilos tapos ang bango-bango niya at matangkad kaya di naman siya mabibigatan sa'kin."Pawis ko lang 'yan.""Ano nga kasi? Gusto ko siya i-try." Niyakap ko lang siyang lalo kasi ang sarap niyang yakapin."Uji, let go of me saglit. Mababasag yong itlog." Niluwagan ko nang kaunti para makakilos siya then halos i-drag na niya ako makalakad lang kami kasi nakakapit talaga ako sa kanya."If you can't cook, ba't di ka na lang nagpadeliver? " tanong niya sakin habang nagpeprepare sa electric stove."Eh sabi mo may round three kung magluluto ako. Sana sinabi mo na lang agad sa'kin. Pinapahirapan mo pa ako. Akala ko ba love mo ako?" kunwari'y nagtatampo kong sabi sa kanya."Of course I really do love you but I want you to know na maganda rin na marunong kang magluto right?""Pero ikaw naman magaling magluto. Besides, magaling naman ako sa kama kaya it's a tie," katwiran ko pero pinitik niya ako sa noo."Seryoso kasi ako Uji. What if wala ako, anong kakainin mo? Hindi naman pwedeng magpapadeliver ka palagi. It's unhealthy. Anong gusto mong luto ng egg?""Hmp, ikaw bahala. Magpapakasal naman tayo di ba? Pwede mo naman akong turuan."Hindi siya sumagot at nagbate na siya ng itlog."You want tocino? Fried rice?""Ayoko niyan. Gusto ko hotdog.""Anong hotdog?""Hotdog mo," sabay himas ko sa malaki niyang kargada.Ang laki! Sarap pisilin!Pinalo niya nang malakas yong kamay ko kaya inalis ko."Aray ko naman Kira! Naglalambing lang naman yong tao eh! Kanina mo pa ako sinasaktan!""Magbehave ka kasi saka naghihiwa ako. Kunin mo na yong hotdog para mailuto ko na't makakain na tayo."Makahulugan ko siyang tiningnan pababa sa bukol niya at akmang dadakmain ko na nang nakaabang na yong spatula kaya dali-dali akong tumakbo at kinuha ang hotdog sa ref. Tawang-tawa talaga ako sa kanya."Wala ka bang pasok ngayon?" tanong niya sakin habang nagtitimpla ako ng choco drink namin."Sabado nga ngayon kaya wala akong pasok. Date tayo mamaya!" yaya ko sa kanya."Wala ka bang assignments? Mag-aral ka naman. Maawa ka sakin," asar niya habang inihahain ang niluto niya.Umupo ako sa may kabisera habang siya ay nasa kanan ko. "Ayoko na mag-aral! Sobrang nakakatamad na at boring. Nandiyan ka naman. Mayaman ka di ba? Pwedeng bang magpakasal na tayo? Doon na rin naman ang punta natin bakit pa natin patatagalin?""Para akong may panganay. Sobrang kulit! Finish your studies first then pwede ka nang magpakasal.""Subuan mo na pala ako para hihinto na ako. Kung ayaw mo, gawa na tayo ng panganay," at kinindatan ko siya."Pumasa ka muna sa subject mo hindi yong kung ano-ano ang iniisip mo. Kumain na lang tayo."Kumain na kami at hindi na nagkibuan pa. Pinagmamasdan ko siya.May itsura nga talaga tong bestfriend ni Mama. Nakakaintimidate lang tingnan.Ngayon ko lang siya naappreciate kasi akala ko dati nakakatakot siya pero maasikaso pala siya at tahimik lang."May dumi ba ako sa mukha?"Umiling lang ako at nginitian siya. "I realized na mas masarap pala yong ganito. Yong may genuine connection ka sa taong gusto mo. Kung alam ko lang na ganito...bakit kasi ngayon ka lang dumating!"She only chuckled. "Silly! Bakit kasi ngayon mo lang ako naalala? Ikaw kasi, napakalandi mo. Kung kani-kanino ka pumapatol eh nandito lang naman ako. Aren't you scared of STDs?""Malay ko—Sinubuan niya agad ako kaya di ko na natapos yong sasabihin ko."Kira""Hmm?" Sinubuan niya ulit ako."Ba't nga ba nakalimutan kita? May nangyari ba sakin noon?""Are you sure na gusto mo talagang malaman ang reason behind it?"I got curious. Wala talaga akong idea.Tinapos niya muna ang pagkain bago siya nagkwento."Fifteen years ago, you were only four years old. You were born and raised in Japan. We used to be close and during that time, I was 19, and in college. We were already bestfriends ni Yuriko and she was my senior. I used to visit her house always or whenever I wasn't busy. Both of us ay member ng yakuza, a Japanese mafia.""Pa'no naman tayo naging close?""When I visited your mother, wala siya and nadatnan kitang naglalaro mag-isa so I came to you and I played with you. If I'm not mistaken, parang luto-lutuan ang nilalaro mo. Puro maids and bodyguards lang ang kasama mo na mahigpit na binabantayan ang buong mansion niyo. Everytime na makikita mo ako, you were smiling ear to ear na halos nakapikit ka na. You were so innocent back then and simple gestures ko lang tuwang-tuwa ka na. You know what, lagi mo rin akong inaabangan sa pag-uwi. You always look for me kung wala ako and kaya isinasama ni Yuriko sa school kasi request mo. Our most special bonding time was when we ate ice cream. Your favorite was chocolate while mine was vanilla. However, our closeness was short-lived.Even though that I'm bestfriends with Yuriko, it doesn't mean na pwede na tayong maging close like that. Ikaw kasi ang pinakainiingatan sa lahat. You cannot be entrusted to anyone especially of those lower rank people.You would cry if aalis na ako agad kasi di na pwedeng lagi tayong magkasama because it was a risk. Your father didn't like that until it happened."Ang dami ko palang dapat malaman lalo na kung sino ang Daddy ko. "What happened? Kilala mo ba ang Daddy ko?""A tragedy almost happened that could have cost your life. It was one peaceful night. Galing akong shrine after visiting my deceased parents. Kamamatay lang nila few months ago noon. I decided to visit your house. Walang katao-tao which was very unusual kasi hindi pwedeng walang magbabantay then I sensed that something was wrong. I confirmed that nang may madatnan floating body sa fountain malapit sa room mo. I ran fast and I got really nervous when I heard you crying. I opened the door and you were there, held captive by your killer. He was strangling you while his other hand was holding a broken bottle and aiming to hit you. Your head was already bleeding. You had wounds on your forehead. Namumula ka na nang sobra kasi hindi ka na makahinga. I wasted no time and I shot your killer in the head multiple times kahit patay na siya.I felt that the devil was with me that time but I didn't care. I'd rather lose my sanity than losing you in that moment because you're the only one I have.If I didn't arrive on time, you're no longer here. We're not able to spend time together like this and most importantly, I'd probably dead. Without you, there's no reason for me to live. Ako na lang ang natira samin. I don't have family anymore.Your father brought you to your family doctor. I was there at the hospital, watching you from a distance. You were crying, pain was so evident on your face that you couldn't bear it anymore. Do you know what your father asked to me?""What is it?""Forgiveness. In exchange of 15 years of waiting and protection for you then an arranged marriage with you. Your father and your family promised it to me. Wala na akong nagawa at tinurukan ka na ng special injection no'n. I cried that time and after that, you fell asleep. The next day, you were sent here in the Philippines to start anew."There was a hint of sadness in her eyes habang nagkukwento and I couldn't help but hug her."I don't know what you went through but hearing everything...it makes sense to me now. Thank you for everything, Kira. Thank you for protecting me always, for giving me another chance to liv—Her lips touched mine. "Shh, it's fine. I did because I love you, my Ryuji. Stop crying now.""Ryuji?"Nginisian niya ako saka bumulong. I couldn't believe what she told me. "For real? Is that my real name? How come?""No more questions for now. Let's go for round three."Binuhat na niya ako sa kanyang balikat at mabilis kaming umakyat sa room namin.I bit my lip.Thank you Lord!Mapapasubo na naman ako!