IMMORTAL WORLD (Reckless)

AYESHA RANON

Isang babae na may taglay nakagadahan at kabaitan,pero paano kung mawala ang kabaitan na iyon at mapuno ng galit?Paano kung ang buhay mo na masasabi mong "hell" ay mas malala pa?Paano kung ang buhay mo na dating masaya ay naging isang pagdurusa?Paano kung ang mga dating taong nagpapsaya sayo noon ay wala na ngayon?Paano kung akala mo na magiging magulo mong buhay ay magiging maayos?paano kung walang may pakealam sayo>paano kung walang nagmamahal sayo?paano kung pakiramdam mo pinagkakait sayo lahat?

Kaya mo kayang mabuhay

kaya mo kayang lumaban

kakayanin mo bang labanan ang mga ito

mas gugustuhin mo bang mamatay nalang

Kung ako ang tatanungin,mas pipiliin kong mamatay nalang para matapos na ang aking paghihirap,para mawalana ako sa mundo dahil walang ni isa ang may gusotng mabuhay ko.Lahat!lahat sila gusto akong mawala kahit wala naman akong ginagawang masama at hindi sinasadya ang mga ito.

Sana nga sana nga mamatay nalang ako at mawala sa mundong ito pero iba,ibang iba ang hiniling ko sa nangyayari sa akin ngayon.Kung ang dati kong buhay ay magulo at impyerno,ngayon mas naging magulo at naging mas impyerno dahil lamang sa isang pangyayari. Pangyayari na kahit gustuhin ko at hilingin na sana panaginip lang ito,pero hindi!kase totong too ito!

--------------------

"Makakaalis ka na"sambit ng niya na nakangiti sa akin ng matamis.Tinignan ko lang siya ng seryoso at tumayo habang tinatanggal ang nakagapos sa aking kamay.

"huwag kang magalala binibini,sumusunod ako sa usapan.Kung ako sayo pupunta na ako sa mansyon"nakangising sabi niya at iniwan ako sa isang madilim na kwarto.

Dahan dahan akong naglakad dahil sa tagal kong nakagapos at nakasalampak sa lupa ay parang hindi ko na alam ang maglakad.Napapikit ako nang tulyan na akong makalabas sa dilim na aking pinaggalingan.Sa muli ay nasilayan ko ang liwanag na dati ay gusto kong makita pero ngayon ay wala na itong saysay para sa akin.

Bago pa ako makaalis ay lumingon ako sa madilim na kwarto na aking pinanggalingan.Alalang alala ko ang mga nangyari sa akin kapag napupunta ako sa dilim.Nakakatakot,nakakakilabot,gustong gusto kong umalis,nagmamakaawa,humihingi ng tulong na sana ay may maglabass sa akin sa dilim pero wala ni isang dumating,wala man lang sumagip sa akin.Nanatili ako sa dilim hanggang sa masanay na ako.

Pagkatapos kong magpalit ay umalis na ako sa bahay na iyon ng kahit wang salita at nagtungo sa dati kong tirahan,ang impyerno.Pumara ako ng isang taxi sa tabi ng kalsada at sinabi ang address.Napapikit ako haang nag iisip.

Pagkatapos ng lahat ng nangyari ay sa wakas makakalaya na ako.Magagawa ko na nag kahit anong gusto ko.Hindi na ako titira sa dilim.Pero sa loob looban ko ay wala akong maramdaman na kasiyahan,ang tanging nararamdaman ko lang ay galit.Galit sa mga taong nagparanas sa akin ng impyerno.Galit sa mga tao sa paligid ko.

Nang dahil sa kanila wala akong ibang maramdaman kundi galit at poot.Pilit ko itong tinatanggal sa aking kalooban dahil hindi ito maganda para sa akin dahil iyon ang sinabi sa akin ng aking ama pero hindi ko ito napigilan at nilamon na ako nito.

Kung dati ay hinihiling kong mawala na ako,na mamatay na ako para mawaksan ang paghihirapn ko....ngayon ay gusto kong mabuhay,gusto kong maransan ang sumaya kagaya ng dati,gusto kong maranasan ang mahalin kaya gusto kong mabuhay.

Alam ko na meron pa akong pag asang maasam ang lahat ng inaasam asam ko,lahat ng kahilingan ko.Ang maramdaman na mahalin.Ang nais ko lang naman ay mahalin ako ng taong mahal ko pero ipinagkait sa akin ang pagmaahal.Nakakalungkot lang kaseng isipin na ang lahat ng taong mahal ko ay bigla nalang nawala na parang bula.

Kung sana lang,kung sana lang hindi nila ako iniwan,hindi mangyayari sa akin ang lahat ng ito,hindi ako magdurusa,hindi ko mararamdaman ang impyerno.Pero alam kong 'sana' lang ang lahat ng iyon dahil naramdaman ko ito,naranasan ko.

"Maam okay ka lang ba?"nabalik ako sa ulirat dahil sa driver.

Napahawak ako sa pisngi ko na ngayon ay basa na dahil umaagos ang luha sa aking mga mata.Hindi ko namalayan na lumuluha na pala ako.Hindi ko maramdaman ang kalungkutan,manhid ako at sana lang ay mawala na ito.

Lumabas na ako sa taxi at nagbayad.Naglakad ako sa gilid ng kalsada habang nilalanghap ang hangin pero napatakit ako sa ilong ko dahil sa hindi magndang amoy nito.Sa di kalayuan ay may nakikita akong usok,lumapit pa ako dito para mas makita ko ang mangyayari.

Ang mansyon na punong puno ng masasaya at mapapait na alala ay nasusunog.Maraming nagkakagulo.Ang mga puno malapit dito ay nasusunog na rin.Sa wakas!wala na,wala na ang mga impyernong iyon pero alalang alala ko pa sa aking isipan ang mga naransana ko.Baka nga,baka hindi ito mawawala sa aking isipan dahil kahit anong piliy kong gawin ay parang nakatatakna ito sa aking isipan at hindi mawalwala.

Pinapanood ko ang mga tao na nagsisilabsan sa mansyon.May ibang nasusunog at iba ay nakaligtas pa.Nakita ko ang isang babae na akay akay ang kaniyang anak.Labis na galit ang aking nararamdaman ngayon.Bakit hindi pa sila nilamon ng apoy?bakit hindi pa sila mamatay?

Sana namatay sila pero alam kong mas maghihirap sila kapag nabuhay pa sila dahil nawala na sa kanila ang lahat ang lahat lahat at aam kong

maghihirap sila.Sana magdusa kayo!sana maransan niyo ang naransan ko sa mga kamay niyo!

Hanggang sa nilamon na lahat ng apoy ang mansyon.Narinig ko ang iyak nila.Masarap itong pakinggan lalo na't ito ay galing sa kanila.Alam kong masaya ako ngayon dahil alam kong maghihirap sila pero hindi ko lang nararamdaman.

Nang makuntento na ako ay agad na akong lumisan sa lugar na iyon.Pupunta ako s aibang bansa at doon magsisimula ng bagong buhay.Sana lang maing maayos ang kalagayan ko doon.

Dinala ako ng aking mga paa sa isang lawa.Kung saan maraming mga alalang masasaya.Dito sa lugar na ito dati ako naglalaro kasama ang mga mahal ko sa buhay pero wala na sila iniwan na nila ako.Kung sa totoo lang as gustuhin kong sumamasa kanila.Mas gugustuhin ko na mamatay nalang at mawala sa mundong ito.

Naglakad ako papalapit sa lawa at kitang kita ko doon ang repleksyon ko at ang buan.Clear ang tubig dito sa lawa kaya dito namin gustong naliligo dati pero para sa akin hindi na iti clear dahil nahaluan ito ng dugo,maraming dumanak dito na dugo.

Umupo ako sa damuhan at tumingala.Tinitigan ko ang buan at mga bituin na kumikislap kislap.May nakita akong shooting star.Nalala ko ang mga sinasabi sa akin noon.

Isa daw aong bituin,isa daw akong shooting star dahil tinutupad ko daw ang kahilingan niya,ang kahilingan nila noon.Lahat gagawin ko,lahat lahat,ibibigay ko ang lahat para lang matupad ang hiling nila,naging shooting star ako dahil tinutupad ko ang kanilang hiling pero ngayon hindi ko na iyon tutuparin dahil hindi nila tinupad ang aking hiling.

"ohohhohohh I'm a shooting star~"mahinang pag kanta ko habang nakatingin sa kalangitan.Muli na naman pumatak ang luha sa aking mga mata pero agad ko itong pinunasan at tumayo na.

Kailangan ko nang mag move-on.Nagsimula akong maglakd at tinahak ang daang pabalik sa kalsada pero natigilan ako dahil sa aking narinig.Tama ba ang pag karinig ko o baka guni guni ko lang iyon.Umiling lang ako nag nagpatuloy na naglakad .

Napatigil lang ako dahil sa nakita ko.Agad akong nagtago sa puno para hindi nila ako nakita.Sumilip ako ng bahagya  at napakunot ang noo ko.May mga nakaitim na hila hila ang mga nakagapos na mga kababaihan na kaseng edad ko lang.TSK!anong gagawin nila diyan!ibebenta,kukunin ang lamang loob?

Umiling iling lang ako at nilabas ang cellphone ko sa bulsa para aagan ang mga pulis.Wala akong balak na makipagbakbakan sa kanila ngayon lalo nat flight ko ngayon papuntang California.Agad namang mag sumagot kaya nagpapslamat ako.Magsasalita nasana ako pero huli na ang lahat dahil naramdaman kong bumibigta ang halukipkip ng aking mata hanggang sa tuluyan na akong nawalan ng malay.

Naalimputangan ako dahil sa mga naririnig ko.Dahan dahan kong iminulat ang mata ko at bumungad sa akin ang isang madilin ma selda?Nasa dilim na naman ako!Hindi ko ito gusto!Gusto kong umalis!

Nagsimula na akong mag panic dahil sa inaakala kong nakuha nila ako pero napakunot ang noo ko nang mapagtantong marami kami rito sa kulungan.Maraming umiiyak at nagmamakaawa.Tumingin ako sa paligid,sa ibang selda ay may mga nakagapos na tao,gutay gutay ang iba nilang damit at duguan.

Amoy na amoy ko ang metal sa paligid namin.Sinubukan kong gumalaw pero nakagapos ang aking mga kamay at paa.Anong nangyayari??Nasaan??Sino ang kumidnap sa amin?

Marami akong katanungan sa isip ko na hindi masagot sagot.Nakarinig kami nang footsteps.Nakaabang lang ako kung sino man iyon.May nakaitim na damit ang pumasok sa aming selda at tinatanggal ang gapos ng isang babae na walang malay.

Nang may ilaw na tumama sa kaniya ay napakunot ang noo ko dahil sa nakikita.Totoo ba tong nakikita ko??Bakit ganun ang hitsura niya?Ang kaniyang kulay ay green,may dalawang siyang sungay na kulay black,parang kulubot kulubot ang kaniyang mukha,mahahaba ang kukuko ng kaniyang paa at kamay,iba ang kulay ng kaniyang mata,pula ito at anv kankyang ilong kakaiba ang kaniyang ilong,kung ang ilong ko ay dalawa ang butas,ang sa kaniya naman ay dalawa pero sa gilid nito ay may butas itong maliit.

Anong nilalang sila.Alam ko na hindi iyon costume kase pansin na pansin ko.Pati ang pananalita niya ay iba,para bang dalawa ang nagsaslita.Nakatitig lang ako sa kaniya hanggang sa mawala na siya dal dala ang babae.Wala akong maramdamang takot o ano man.

Ginalaw ko ang aking kamay na nakagapos.Paano ko ba matatanggal ito?Bkakaiba ang gapos nila parang old ito pero matibay.

Sana mabuksan itong nakagapos sa akin...