webnovel

IT'S ALL ABOUT YOU

科幻言情
連載 · 17.6K 流覽
  • 10 章
    內容
  • 評分
  • N/A
    鼎力相助
摘要

It is the part of my life I didn't expect.... Hindi ko inakalang magiging ganito ang buhay ko...Na ang akala kong katapusan...Ay simula palang pala...Na dun palang pala mag sisimula ang kwento ko.. . . .

標籤
4 標籤
Chapter 1Return

Yna's POV

Nagising nalang ako dahil sa ingay ng paligid....pero bakit ganun???....parang may kakaiba...yung pakiramdam ko...tila ba kay tagal ko nang nahihimbing

At yung lugar --Teka!..

"Anong lugar toh!?"

"Ang ganda"

aking sambit sabay tingin sa paligid ko..

Nasa mataas na lugar...ahh rooftop...pero garden?..and wait nasa school pa!

kailan pa ba nagkaroon ng rooftop na garden(sky garden kuno...hahaha) ang isang school??

And there's a boy staring at me from a far..bagong gising din sya.. ngumiti sya sa akin...yung klase ng ngiti na napaka totoo...(insert ang cute din nya🤣)...but  I only reply a annoying smirk😏...yes I called it annoying....sana mairita sya para hindi nya na ako titigan pa sa susunod 😈

I rush into the 4th floor and I also check the classrooms ....

Hindi ko alam ang lugar na toh...and then-- argh wala akong maalala na kahit ano!

Napag pasyahan ko na mag-ikot ikot na lng....

Ang napansin ko eh bkit kaya iba ang uniform ng mga estudyante kesa sa akin...May pagkakatulad din naman..yung logo ng damit,I mean logo nung school na Naka print sa damit...pero bkit kaya wla naman akong maalala sa lugar na toh

I also heard the murmurs of the students....binulong pa nila rinig naman ....

Yikes!bkit sya nakasuot ng ibang u-niform?

.

.

Wla pa nga syang suot na sapatos ehh

.

.

Hindi ba sya nahihiya?

.

.

Pero infairness ang ganda nya noh?kaso hindi manlang nahiya..duhh

Nakakaloka!!Hello guys👋,ngayon lng ba kayo nakakita ng naliligaw na walang maalala?? Haystt mga bata nga naman 🤦🏻‍♀️ and I sigh in dismayed...

May isang guro na lumapit sa akin...nasa late 50's na ata..some of her hair strands are already turned into white...

"Yna?"

I was about to run when she called my name....kilala nya ako??

Hinarap ko siya...at nag babaka sakaling makahingi ako ng impormasyon..sa lugar na toh....pati na rin sa sarili ko..

"Ikaw ba iyan iha?"

"Uhhm...Opo?....kilala nyo po ako?anong lugar po ba ito?Alam nyo po ba kung bakit ako nandito?"

Bakas ang pagkagulat sa kanyang mukha...bakit kaya sya nagulat nang makita nya ako?....

Before I said a word again..

She collapsed on the cold floor...hindi ko alam ang gagawin ko...she was still breathing..pero kinakabahan pa rin ako..

Nagsilapitan na ang mga estudyante na nagtataka kung ano ang nangyari....hinatak ko sa braso yung isang batang babae...

"Saan ang infirmary dito!?"kulang nalang sumigaw ako dahil sa pag ka taranta...

"Ah-eh sa fi-first Floor po"

"Dalhin nyo kami doon,ako na bahalang bumuhat sa kanya"

Laking gulat ko nang makita ko yung lalaki kanina....na nag volunteer na tumulong...

.....maayos na ang kalagayan ni maam Marantal.... hinimatay lamang daw ito dahil sa sobrang pag ka gulat,ang sabi ng school doctor sa amin....

Hindi narin ako nag tagal sa school na iyon....kaso hindi ko talaga alam kung saan ako pupunta ehhh...

Argh nakakainis umulan pa ...

"Ayy" hindi na ako nag abala pang kumuha ng kung ano-ano para ipang patong sa ulo ko para hindi ako mabasa ng ulan.....

Bakit ba napaka malas ko...una sa lahat wla akong matandaan...

Pangalawa naka uniform ako...

Pangatlo wala akong  suot na sapatos....Pang apat hindi ko alam kung saan ako pupunta....

Tapos ito umulan pa!!

"Lord bakit ba napakamalas ko?" I said habang patuloy parin sa pag lakad...kahit hindi alam kung saan ako pupunta...

Nararamdaman ko na pinagtitinginan na ako ng mga tao na nagdadaan at nadaanan ko... nakakahiya na talaga TOH!! Basang basa na rin ako ng ulan pero wala akong pakialam....pake ko ba sasabihin nila!!

--Teka tumigil na ang ulan? Hayst sa wakas...tumingala ako upang masiguro kung tumigil na talaga ang ulan....

Ayy😅 mali pala....hindi parin pala....pinayungan lang ako ng kung sinong may hawak ng payong....at alam nyo kung sino??

.

.

.

你也許也喜歡

BABY YOU'RE MINE

"Find her! " Wala akong ibang maisip kundi ang tumakbo ng tumakbo kahit dumudugo ang paa ko ay hindi ko ininda ang sakit. Bakit nga ba ako napasok sa sitwasyong ito, everything was fine a week ago. Masaya ako at kontento sa buhay ko may trabaho ako at kumikita ng sapat. Pero nagbago ang lahat nang magtagpo ang landas namin ng kakambal ko. She was in mess, begging for my help and as her sister I helped her, pero hindi ko inaasahan na ganito pala kalala ang pinasukan ng kapatid ko. And now the whole Mafia in the country is chasing me with a bounty on my head! Nang makatakas ako sa impiyernong lugar ba iyon ay agad akong tumungo sa apartment na tinutuluyan ko, I know I'm a mess and smells like shit. Alam kong mukha na akong ginahasa dahil sa itsura ko, pero masisis niyo ba kung totoong ginahasa talaga ako. I knock 3 times pero hindi ako pinagbubuksan ng pinto ng kapatid ko, kinakabahan na ako at kinakain ng takot nanginginig din ang tuhod ko na parang di na kayang suportahan ang katawan ko. Then finally bumukas ang pinto pero di ang kapatid ko ang nagbukas ng pinto it was a stranger! My mouth was in 0 shape. Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa, and he is half naked tanging ang tuwalya lang ang nagsisilbing takip sa pang ibaba nito. "Honey who's that?" Alam kong ang kapatid ko iyon na kakalabas lang ng banyo at nang magtagpo ang mga mata namin ay isang ngisi ang natanggap ko mula sa kanya, hindi ito ang inaasahan kong reaksyon sa kapatid ko. Kadugo ko siya, kakambal, kapatid ko siya pero bakit ganito parang mas nasisiyahan pa siya sa sitwasyon ko. Then little did I know inangkin na niya ang pagkatao ko. Ang sarili kong kapatid, kadugo, kapamilya ay pinagsarahan ako ng pinto sa sarili kong apartment habang inaangkin ang pagkatao ko. Walang tigil ang mga luha ko sa pagtulo, kumakalam na rin ang sikmura ko dahil sa pagod, wala akong ibang magawa kundi ang umalis at nagtungo sa bahay ng isa kong kaibigan pero tulad ng kapatid ko, tinalikuran nila ako. Habang naglalakad ay napaluhod nalang ako sa simento, at walang tigil na pagtulo ng mga luha ko. Binaboy ako, tinalikuran ng sarili kong kapatid at ngayon wala manlang kahit isang taong tumulong sakin halos tatlong araw na ako dito sa lansangan umaasa sa mga pagkaing tira tira sa mga fast-food. Hanggang sa may nagsalita mula sa likuran ko. " I told you baby. You can ran but you can never hide from me." Halos maduling ang mata ko sa naririnig ko. Bakit siya pa ang taong kumuha sa dangal ko.

ANGELINE_BENIAL · 科幻言情
分數不夠
42 Chs