Chapter seventeen

Jayzi Point of View:

"Fvck! Anong hindi niyo alam?!" Sigaw ko sa mga tauhan at mga doktor dito sa ospital.

"We are so sorry, Mr. Sandoval pero hanggang doon lang ang nalalaman namin. You should contact, Mr. Madrigal for that." He uneasily answered.

Mas nangunot ang ulo ko rito. "Do you think he will answer it? He took away my wife without informing me, for God's sake!" I fustraredly shouted.

"We were really sorry Mr. Sandoval pero ang pagkakaalam po kasi namin ay naaprobahan na din po ng mga magulang ni Mrs. Sandoval ang paglipat sa kanya. And we assumed that you permitted it too." Pagpapaliwanag pa nito.

'So they were trying to take her away from me again. Fvck! I was tricked by them again.' I clench my fist because of my stupidity. Fvck! I've been deceived by the for so many times yet I've been falling to their traps over and over again.

"Vynox." Tawag ko sa kaibigan ko na isa sa mga tinawagan ko para mahanap si Xaiyi.

"Ohh." Tugon nito.

"Maaari mo ba akong matulungan sa isa pang bagay." Kalmado kong pakiusap.

"Ano 'yon?"

"Gusto ko sanang imbestigahan mo ang lahat nang nangyari kay Xaiyi. Mas madami, mas mabuti."

"Tsk. Hindi talaga kita maintindihan. Sinasabi ko sayong may kakaiba sa babaeng gusto mo at sa Xaiyi na yan pero di ka nakinig." Napakamot ito ng sintido at tumikod na pero bago pa man ito humakbang ay may sinabi siyang muli. "Gusto ko palang sabihin sayo na nagbalik na yung Victoria. Kailangan mong umuwi mamaya." Wika pa nito.

Napakamisteryoso talaga nitong kaibigan ko pero alam kong mapagkakatiwalaan siya. Sampung taon na din ang nakakalipas nang makilala ko itong si Vynox kaya masasabi kong isa siya sa maituturing kong matalik na kaibigan. Siya ang inaaasahan ko pag may pinaoobserbahan akong tao o pinaiimbistigahan.

Malakas ang pamilya ni Vynox pagdating sa Bar and Restaurants at siya lang ang natatanging tagapagmana n'on. Tutol man ang ibang kamag-anak niya ay wala na silang magagawa roon dahil ang mismong Lolo na niya ang nagsalita. Bukod pa roon, lingid sa kaalaman nilang lahat may ganoong uri ng hilig si Vynox. Ang mag-imbestiga. At ayon nga. Sa batang edad ay nabuo niya ang investigation squad na kung saan ay maituturing na isa sa pinakamagaling sa bansa, pero walang balak si Vynox na ipakilala ito sa buong bansa. Mahirap basahin si Vynox pagdating sa mga ganoong bagay.

Ring~~ Ring~~ Ring~~

Kinapa ko ang cellphone ko sa bulsa at agad sinagot.

"Ma." Agad kong wika.

"Nasaan ka?" Seryoso ang boses nito.

"Nasa ospital po."

"Wait me there. Madami kang dapat ipaliwanag sakin." She just said and hang up the phone.

Ilang minuto ko siyang hinintay nang sa wakas ay nakarating na din ito.

"What do you want to talk abo--" Di ko pa man natatapos ang pagtatanong ko nang bigla na lamang niya akong sampalin.

"She's been in a bad situation yet you didn't tell me but instead you go to that bitch house and let Xaiyi here alone. What the hell is wrong with you?!" She shouted out to my face. That actually hitted me. "What on earth is wrong with you, Jayzi?! I've expected you to take care of her after all the things that you've discovered yet you choose that woman over her. Did you even tried loved her or not?" Natameme ako sa tanong na iyon.

She blankly look at me nor I am. I can't even express the emotions that I want to express.

She heavily breathe when she can't get any answer from me.

"If ever she come back. Don't expect me to help you again. You are my son but I don't want her to feel the same pain again. I don't want to see her eyes, full of agony and pain ever again. She's a nice girl, Jayzi. And don't expect me to help you over and over again because I've done enough for you to make it up to her. She also deserve something or someone who will fight and love her unconditionally." And at the moment. My mom did cried and turned her back on me. She walked away without looking back.

Her words and actions left me speechless. I want to tell her that I was also happy whenever Xaiyi's around. I want to tell her that I feel wonderful whenever she take of me. I want to tell her that I feel so great whenever I she smiled sweetly on me yet I can't even voice out any of that.

Do I really love her back then?

************

Zaih Point of View:

Earlier ago~

"What?!" Napatayo ako sa gulat nang ibalita sa akin ni Felicity ang lahat.

"Hindi ko na po sila pinigilan dahil alam ko pong sa ikabubuti din po iyon ni Ate Xaiyi." Mahinang saad nito sa kabilang linya.

"Nasaan si Jayzi?" Seryoso kong tanong rito.

"Umalis po. Tumawag po kasi si ma'am Xaira. Mukhang umiiyak po sa kabilang linya kanina at pinapapunta si sir Jayzi." Sagot nito.

Napakuyom ako ng kamay nang marinig ko ang pangalang iyon.

"I'll call you back later." Tanging sabi ko lamang at pinatay na ang tawag.

Napatingin ako sa kawalan habang ibinababa ang telepono.

Kilala ako ni Felicity noon pa man dahil lagi akong bumibisita noon sa boutique ni Xaiyi kaya minsan ko na din itong nahingian ng tulong dahil alam kong malapit ito kay Xaiyi. Sa kanya ko nalalaman ang nangyayari sa office ni Xaiyi at kay manang Gema naman sa bahay.

Alam kong mali iyon pero hindi ako mapakali dahil alam kong sinisiraan ito ni Xaira noon pa man at alam ko ding minsan ding naniwala ang anak ko rito. At dahil nabigyan sila nang pagkakataon ay pinilit kong paglapitin ang mga loob nila pero hindi ko akalain na ganoon pala katigas ang puso nang anak ko.

Kaya noong malaman niya ito ay nabuhayan ako ng loob. Gustong-gusto ko talagang maging anak si Xaiyi dahil sa tulong at pagmamahal na ipinaramdam nito sa anak ko at sa amin mula pa noon.

Pero-- di ko lubos akalain na mawawala na naman siya and this time is too much.

Current time~

Lumabas ako nang ospital at agad akong pinagbuksan ng kotse ng driver namin.

Pumasok ako ng tahimik sa kotse at agad pinunasan ang huling patak ng luha ko.

"May pupuntahan pa po ba kayo ma'am?" Agad na tanong nito nangmakapasok.

"Wala na. Dumeritsu na tayo pabalik sa bahay."

***********

07/17/20