(Sena POV)
"Kumain ba sila ng maayos?"
"Oo, ikaw di ka pa kumakain." kaya papunta nga kami sa hapag-kainan. Ngunit di ko talaga maiwasan na Lumutang ang isipan ko sa kaka-isip kung kamusta na yung umag. Sa di ko naman talaga yun sinasadya. Di ko alam na ganoon ang mangyayari.
Tatanungin ko na ba si Cecile kung kamusta na si Sean?
Ngunit yung puso ko kamuntik ng malaglag dahil ang naabutan namin sa hapag-kainan, si Sean na naghihintay nga sa akin at nanlilisik na naman ang mga mata nito.
Ngumis ako sa kanya. "I see, kulang pa pala ang ginawa ko. At di ko dapat ina-undes-estimate ang isang kagaya mo. Wag kang mag-alala Sean, di naman ako nag-alala."
Ngunit natalo nito ang ngisi ko. mas demonyo siya ako halata naman na trying hard diba?
Hinila ni Butler Nazi ang isang upuan para sa akin. Malapit kay Sean. Uupo ba ako o hindi? Sa mga mata kasi ni Sean, parang may balak siya sa akin.
Lumingon ako kay Cecile.
在webnovel.com支援您喜歡的作者與譯者