webnovel

เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ

ด้วยว่าพ่อแม่หย่าร้างกันตั้งแต่ยังเล็ก และ ฉินหร่าน ไม่ใช่เด็กประพฤติดี นอกจากจะไม่ตั้งใจเรียนจนผลการเรียนย่ำแย่แล้ว เธอยังหัวรั้นและก่อเรื่องทะเลาะวิวาทจนโดนพักการเรียนไปเป็นปี แตกต่างจาก ฉินอวี่ น้องสาวที่เป็นนักเรียนดีเด่นผู้แสนเพียบพร้อมราวฟ้ากับเหว ด้วยเหตุนี้แม่ของเธอจึงเลือกพาน้องสาวไปอยู่ด้วยเพียงคนเดียวและทิ้งฉินหร่านเอาไว้ท่ามกลางชนบท ปล่อยให้เธอเติบโตเพียงลำพังในความดูแลของคุณยายวัยชรา สองยายหลานร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาสิบสองปี จนกระทั่งวันหนึ่งคุณยายเกิดป่วยหนักอาการโคม่าต้องส่งตัวไปยังโรงพยาบาลในเมือง ครอบครัวฉินจึงได้กลับมาพบหน้ากันอีกครั้ง เมื่อคุณยายไม่สามารถดูแลฉินหร่านด้วยตัวเองได้ต่อไปได้อีก แม่ของเธอจึงอาสารับเลี้ยงเธอไว้แทน กระนั้นก็ยังไม่วายเหน็บแนมหญิงสาวอยู่ตลอดว่าอย่าทำตัวน่าขายหน้า ให้เอาอย่างฉินอวี่ผู้เป็นน้องบ้าง กระนั้นกลับไม่มีใครล่วงรู้เลยว่านอกจากฉินหร่านจะมีใบหน้างดงามเกินเด็กอายุรุ่นราวคราวเดียวกันแล้ว เธอยังมีอีกหนึ่งตัวตนปริศนาที่ซุกซ่อนเอาไว้อยู่ เพราะใครกันล่ะที่ทำข้อสอบกากบาททุกข้อแล้วผลคะแนนสอบจะออกมาได้เท่ากับศูนย์ในทุกๆ วิชา เธอโง่จริงๆ หรือว่าตั้งใจกันแน่... เช่นเดียวกับ เฉิงเจวี้ยน หมอหนุ่มประจำโรงเรียนที่แสนธรรมดาคนนั้น ทว่า...เขาเป็นแค่หมอประจำโรงเรียนจริงหรือ เมื่อโชคชะตานำพาให้คนสองคนที่ปกปิดตัวตนของตัวเองเอาไว้ได้มาพบกัน หน้ากากของใครจะถูกกระชากออกมาก่อนนะ

อีลู่ฝานฮวา · 现代言情
分數不夠
745 Chs

ตอนที่ 341

ตอนที่ 341 ลูกพี่เลือกมาทั้งที เหยียนซีจะปฏิเสธได้หรือ?

“ล้อเล่นน่า หร่านหร่านจะสอบตกหมดได้ยังไง?!” หนานฮุ่ยเหยาถลึงตาใส่สิงไคทีหนึ่ง “ตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัยวิชาคณิตศาสตร์ยากขนาดนั้นเธอก็ทำได้เต็มมาแล้ว”

สิงไครีบเปิดกระป๋องเครื่องดื่มส่งให้หนานฮุ่ยเหยา พลางหัวเราะ “ลูกพี่หนาน พี่พูดถูกแล้วครับ พูดถูกแล้วครับ”

ยังไงซะก็เป็นถึงจอหงวนระดับประเทศ

“ประธานปีสองบอกว่าข้อสอบปีที่แล้วก็ยากพอแล้ว เพราะปีที่แล้วมีคนสอบตกเยอะอยู่” หนานฮุ่ยเหยาไม่สนใจสิงไค แต่หันไปมองฉินหร่าน ขณะที่ตะเกียบแทงอยู่บนข้าว “ยังไงปีนี้ก็ยากกว่าเดิม สอบวิชาเดียวก็ยากเกินพอแล้ว ข้อสอบเข้ามหาวิทยาลัยยากก็ช่างปะไร แต่ข้อสอบในมหาลัยยากกว่าเดิมแบบนี้……”

รุ่นพี่ประธานปีสองภาควิชาวิศวกรรมอัตโนมัติล้วนได้แต่จุดเทียนอวยพรให้พวกเรา

ฉินหร่านกินข้าวอย่างไม่ใส่ใจพลางฟังทั้งสองต่อปากต่อคำกันแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

ก่อนเงยหน้าขึ้นกะทันหันในช่วงท้าย “เทอมที่แล้วพวกเธอเรียนหลักสูตรอะไรกันนะ?”

สิงไคที่ถือกระป๋องเครื่องดื่มพลันหยุดชะงักไป พลางค่อยๆ หันมองฉินหร่าน

鎖定章節

在webnovel.com支援您喜歡的作者與譯者