บทที่ 88 ปรับความเข้าใจ
แม้ว่าพวกเขาจะไม่พูด ทว่าอวี๋หวั่นก็สามารถอ่านความหมายจากดวงตาไร้เดียงสาแต่กลับเต็มไปด้วยความวิตกกังวลออก
ไม่ได้โกรธ หากแต่เข้าใจผิดว่าเธอไม่ชอบพวกเขา ไม่อยากเจอพวกเขาอีกแล้ว
คืนนั้นเธอมิได้คิดไปเองแต่อย่างใด พวกเขาร้องไห้ในอ้อมอกของอิ่งลิ่วและอิ่งสือซันจริง
ไม่แน่ว่า ตั้งแต่วันนั้น พวกเขาก็เข้าใจผิดว่าเธอไม่ชอบพวกเขามาโดยตลอด
จนวันที่เธอเข้าเมืองหลวง กลับมิได้รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับพวกเขา พวกเขาก็แน่ใจยิ่งกว่าเดิมว่าเธอไม่ชอบพวกเขา
ทว่าเหตุผลที่ไม่ชอบพวกเขา ก็เพราะไม่ชอบที่พวกเขาเป็นเด็กดื้อ
หัวใจของอวี๋หวั่นเจ็บปวดเหลือเจียนตาย!
ทำไมพวกเขาถึงคิดแบบนั้นกัน? ทำไมถึงโทษตัวเองอย่างนั้น?
มีใครเคยบอกหรือว่าพวกเขาดื้อ?
“ทำไมถึงเป็นเด็กดื้ออย่างนี้? ถ้าเป็นแบบนี้ข้าจะไม่ชอบพวกเจ้าแล้วนะ!”
อวี๋หวั่นพลันแกล้งดุเด็กทั้งสามซึ่งกำลังทำคอตก ลึกๆ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจ
เธอน่าจะคิดให้มากกว่านี้ เด็กน้อยที่น่ารักเช่นนี้ คนจะไม่ชอบได้อย่างไรกัน
เธอชอบพวกเขา จะดื้อหรือไม่ดื้อก็ชอบ
在webnovel.com支援您喜歡的作者與譯者