ตอนที่ 062

ตอนที่ 62 ฝูงผีเสื้อ

ในที่สุดรถม้าก็มาหยุดอยู่หน้าประตูตำหนักของหนานหลินอ๋อง

“ชิงชิง พวกเรามาถึงแล้ว”

หวันเอี๋ยนเป่าจูยังไม่ทันเรียก “ท่านพี่ชาง” ออกมา เฟิ่งชางก็จูงมือมู่หรงชีชีลงมาจากรถม้าอย่างระมัดระวัง ท่าทางที่ทะนุถนอมนั้นทำให้หวันเอี๋ยนเป่าจูถึงกับอึ้ง นี่คือเฟิ่งชางคนที่ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้นจริงๆ หรือ? เขาเคยอ่อนโยนเช่นนี้กับสตรีด้วยหรือ?

เมื่อหันไปมองคนที่เฟิ่งชางเฝ้าคอยดูแลเอาใจใส่ นี่ก็คงเป็นมู่หรงชีชีสินะ? หวันเอี๋ยนเป่าจูมองมู่หรงชีชีตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพิจารณา หน้าตาธรรมดาพอไปวัดไปวาได้ อีกทั้งยังเป็นแค่องค์หญิงที่ได้รับการแต่งตั้งขึ้นมา ไม่ได้สูงส่งดั่งเช่นตัวเอง แต่เพราะอะไรท่านพี่ชางถึงได้จูงมือนาง? หรือว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่พวกเขาเดินทางมาด้วยกัน

มู่หรงชีชีไม่ได้สังเกตเห็นหวันเอี๋ยนเป่าจู แต่นางกลับเงยหน้าขึ้นไปมองป้ายที่หน้าประตูตำหนัก “หนานหลินอ๋อง” สามตัวใหญ่ๆ ถูกเขียนไว้ ในความกล้าหาญแฝงไปด้วยความถือดี แค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นฝีมือของจิตรกรผู้โด่งดัง

“เขียนได้ดี!” มู่หรงชีชีเอ่ยปากชม