0598 กลัวดอกพิกุลจะร่วง

บทที่ 598 กลัวดอกพิกุลจะร่วง

จินเฟยเหยาเอียงไปด้านข้าง เอ่ยอย่างไร้เรี่ยวแรง “ใต้เท้าหลง ข้ารู้สึกทั่วร่างไร้กำลัง ดูเหมือนจะไม่มีแรงไปเด็ดดอกบัวแล้ว” เอ่ยจบก็กุมหน้าผากด้วยท่าทางเจ็บปวด จากนั้นแอบมองใต้เท้าหลงแวบหนึ่ง

“ไม่ได้ ข้าพาเจ้ามาก็เพื่อเด็ดบงกชลายม่วงดอกนี้” ใต้เท้าหลงมองแวบเดียวก็ดูออก ไม่เชื่อว่านางขยับไม่ได้ ก่อนหน้านี้ยังบอกว่าตนเองร่างกายแข็งแรงสุดๆ ตอนนี้กลับบอกว่าไร้เรี่ยวแรงเพียงเพราะไม่อยากทำเรื่องนี้เท่านั้น

“ทำไมต้องให้ข้าไปทำเรื่องนี้! ข้าแค่มาที่นี่กลางคัน ท่านเตรียมตัวรอข้ามาจริงๆ หรือไร ฮึ!” พอจินเฟยเหยาได้ฟังก็เอ่ยอย่างไม่พอใจ

ใต้เท้าหลงเอ่ยอย่างสงบนิ่ง “ถ้าเจ้าไม่ปรากฏตัวข้าก็กะจะใช้สัตว์ภูติสำเร็จรูปสักตัว แต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะปรากฏตัวขึ้น ถ้าเจ้ายอมไป ชุดเกราะตัวนั้นและสร้อยคอเป็นของเจ้า แถมข้ายังจะแบ่งกลีบดอกบงกชลายม่วงให้เจ้าอีกกลีบ”

“เดี๋ยวก่อน!” จินเฟยเหยาไม่สนใจจะเสแสร้งเป็นไร้เรี่ยวแรงอีก ยืนขึ้นชี้ชุดเกราะบนร่างแล้วถามอย่างตื่นตระหนก “ท่านหมายความว่า แค่ให้ข้ายืมสวมสิ่งนี้?”

“ใช่” ใต้เท้าหลงเอ่ยโดยไม่ต้องคิด