0255 มีขโมย

บทที่ 255 มีขโมย

“เจ้าคิดจะไปจริงๆ?” หวังโหยวหลิงเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ

จินเฟยเหยาดวงตาเป็นประกาย เอ่ยถามอย่างตื่นเต้น “ข้าไป ศิลาวิญญาณที่ข้าขุดได้ทั้งหมดจะเป็นของข้าใช่หรือไม่?”

“...” หวังโหยวหลิงมองนางอย่างหมดวาจา ถ้ามีเรื่องดีแบบนี้ บิดาลงไปขุดนานแล้ว ยังจำเป็นต้องนั่งอยู่ที่นี่อีกหรือ

“ที่นี่ไม่ใช่องค์กรการกุศล! แต่ละวันต้องส่งมอบศิลาวิญญาณชั้นบนหนึ่งร้อยก้อน จำนวนที่เกินออกมาจึงถือเป็นค่าแรงของเจ้า เจ้าขึ้นมาได้วันละครั้ง หรือนานๆ จะขึ้นมาครั้งหนึ่งก็ได้ ถึงอย่างไรก็ต้องขึ้นมาส่งมอบศิลาวิญญาณชั้นบนตามจำนวนวัน” หวังโหยวหลิงบอกทันที

จินเฟยเหยาเบ้ปาก เอ่ยด้วยสีหน้าไม่ยินยอม “ไม่จริงน่า ถ้าขุดได้ศิลาวิญญาณจำนวนมากจะทำอย่างไร?”

“เจ้าอย่าได้คิดละโมบไม่นำศิลาวิญญาณออกมา เข้าออกเหมืองล้วนมีหนูดมวิญญาณติดตาม ต่อให้เจ้าใส่ศิลาวิญญาณไว้ในพื้นที่มิติ พวกมันก็สามารถดมออก ถ้าเจ้ามอบศิลาวิญญาณมากขนาดนั้นไม่ได้ ในตัวมีเท่าใดก็ส่งมอบเท่านั้น จากนั้นก็ไม่ได้ศิลาวิญญาณเป็นค่าแรงแม้แต่ก้อนเดียว” หวังโหยวหลิงมองทะลุความคิดของจินเฟยเหยา จึงเอ่ยเสียงแข็ง