YOUR PHOTOGRAPH

click*

*click*

*click*

Three shot for today,Ayos na to.

Tinignan ko ang mga picture na kinuha ko gamit ang dslr ko. Im Tami Aizawa half Japanese well mapapansin naman yun sa pangalan palang. And im not proudly saying to all of you that im the living definition of the word LONELY.

Why?

Because I don't have anyone. I don't have friends, my parents is always in japan to handle our business kaya naman mag isa lang talaga ako.

Well it doesn't matter, because im use to it. Since I graduated in elementary sinanay na ako ng magulang kong maging independent, at ngayon nasa 10th year na ako last year ko na sa junior high.

Tinignan ko ang relo ko 7:22 na malapit na ang first class ko. Nagsimula na akong maglakad pabalik sa campus. Hindi naman malayo tong pinuntahan ko kasi sa likod lang to ng school.

Nadaanan ko ang bulletin kung saan nakapaskil ang mga picture na isinali sa photograph contest. Isa sa mga picture na kinuhanan ko ang isinali jan ng adviser namin.

Hindi na ako umaasang may makakakita nun dahil hindi naman kagandaha---

"Rain pare tignan mo to oh, ang ganda diba. Yang ganyang klase ng picture ko kasi napaka peacefull tignan at nakakarelax"

Jason Evans isa sa mga campus prince dito sa school, at sya rin ang lalaking gusto ko. Hindi ko inaasahan na magagandahan sya sa picture na kinuha ko dahil para saakin isa lang yung ordinaryo.

Dahil sa narinig ko hindi ko tuloy mapigilang ngumiti.

*KINABUKASAN*

"To all the students that gather here I want to tell  to all of you that jason evans just passed away"

P-p-passed away.

I can believe,

I can--

Believe.

Puno ng iyakan ang classroom namin at halos lahat sila ay mga babaeng na may gusto kay jason. Maski ako gusto kung umiyak pero wala akong kahit na sinong aalo saakin kung sakali man, hindi katulad nang mga kaklase ko meron silang mga kaibigan na aalalay sa kanila.

"I-I sti-ill can believe I-it *sob" jason is gon-ee"

That was the 30th time that I hear that sentence. I cant take it anymore, kaylangan ko ng makaalis dito hanggat kaya ko pa. Kasi baka bumigay na rin ako.

Tumayo ako sa upuan ko, hawak ang Dslr ko lumabas ako sa pinto ng classroom at dumiretso sa lugar na alam kong makakapag pakalma saakin.

Ang lake sa likod ng campus. Napaka peacefull dito at ang lugar na ito ang nag papasaya saakin.

Inihanda ko ang camera ko upang kumuha ng litrato ng may nakita akong lalaki di kalayuan sa kinatatayuan ko.

Teka--pamilyar saakin yun ah.

Sya yung lalaking laging kasama ni jason.

Anong ginagawa nya rito. May ibang tao napalang naka discover ang lugar na to hayss.

Aalis na sana ako ng bigla syang humarap saakin.

"Ohh aizawa, anong ginagawa mo dito?" Tanong nya saakin.

Halla anong gagawin ko hindi ako ganun kagaling malipag usap sa ibang tao.

Lumunok muna ako bago sumagot"ahmm a-ano ka-kasi---"

Hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng makita ko lalaki sa tabi nya.

W

H

A

A

A

A

A

A

A

A

A

A

"Jason Evans!! Imposible p-patay ka na diba?"

O may god, o may god anong nang yayari anong ginagawa ni jason dito. Impossible dahil ngayong araw dapat patay na sya.

I can't calm down.

"Hey hey aizawa calm down. I cant believe it maliban saakin may ibang tao pa palang nakakakita sayo jason"marahan na hinaplis ni rain ang likod ko para kumalma ako. Sino ba naman kasing di magugulat seeing  a supposed to be dead person in front of you, nakakabaliw yun.

*1 hour later*

"Kumalma ka na ba?" Tanong saakin ni rain. Katabi ko sya ngayon. Nakaupo kami sa may dumuhan lang dahil wala namang kahit na anong upuan dito sa likod ng school.

Ganto ang seating arrangement namin:

Jason|rain | ako

So parang pinaggigitnaan namin ni jason si rain.

"I think so" I answer him.

"Alam ko na may mga tanong ka, ask away."sabi ni rain. Well Syempre may tanong ako pero dahil ito ang unang beses na makakausap ako ng ibang tao na ganito medyo kinakabahan ako. Siguro kaylangan kong piliin ang mga salitang sasabihin ko.

"Ahmm panno, panno mo sya nakikita" tanong ko kay rain sabay turo kay jason.

"Wag mo akong turuin, kagatin kita ehh"sabi ni jason saakin. Sa takot na baka kagatin nga nya ako mabilis kong binawi ang kamay ko.

Nabigla nalang ako na bigla silang tumawa. Ehh may ginawa ba akong nakakatawa.

"Ohh im sorry aizawa ah, it just that you're funny" sabi ni rain habang pinipigilan ang tawa nya.

"Eh?"

Clueless parin ako kung bakit sila tumatawa.

"Do you really think na makakagat kita"sabi ni jason sabay taas ng kamay at ipinatong sa balikat ko pero tumagos lang yun." Ni hindi nga kita mahawakan. Im a ghost remember"

Im feel so embarrass. Ang tanga mo talaga tami oo nga naman hindi ka nya mahahawakan. Alam kong sobrang pula na ang muka ko ngayon dahil sa hiya.

"Oh well, tinatanong mo kung bakit ko nakikita ang mokong na ito dahil meron akong tinatawag na sixth sense"sagot ni rain saakin." Siguro ganun ka rin"

Tamango nalang ako.

"Ay teka nga rain aizawa ba pangalan nya?"napatingin ako kay jason dahil sa sinabi nya. Gaya ng inaasahan hindi nya ako kilala.

"Ano ka ba naman jason kaklase natin sya bakit di mo kilala"napatingin saakin si rain "Pasensya na aizawa ahh" hingi nya ng Pasensya.

Ngumiti nalang ako dahil inaasahan ko nayun. Hindi narin bago saakin ang ganung bagay.

"Tami."napatingin saakin si jason dahil sa sinabi ko"Tami Aizawa, yun ang buong pangalan ko"

"Tami Aizawa,  yung kumuha ng litrato na kasama dun sa nakapaskil sa bulletin board"

Tinanguan ko lang syan.

"Whaa ang cool nito ang totoo kasi nyan--"nginitian nya ako, ito ang unang beses"gustong gusto ko ang litrato mo"

Naramdaman ko ang pag bilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko mapigilan ang ngiti ko, "salamat" yun lang nasabi ko.

" huy kayong dalawa anong ginagawa nyo jan. Mag sisimula na ang klase"

Sabay sabay kaming napalingon sa likod nang marinig na may nagsalita,

"Ano jason kaylangan na naming umalis, mamaya nalang ulit"paalam ni rain, ako yumuko lang nang unti at Sinundan ko na si rain pabalik ng campus.

Ang araw na ito ay hindi ko inaasahan. Pero masaya ako