Until Then (BxB)

" Babe, tumakbo kana! Ikaw ang sadya nila rito! Makinig ka sa akin? Papatayin ka nila Lucien! Papatayin nila tayo! " sigaw ng lalake habang hawak hawak nito ang kaniyang tagiliran na may tama  ng kalibre kwarenta singko.

" Babe! Hindi pwede! Hinding hindi kita iiwan kahit anong mangyari  sabay tayong aalis rito Klien" nangingiyak na pagsagot ng binatang lalake sa di kalayuan.

"Lucien! Hanggang pa din dito? Di ka nakikinig sa akin? Matanda kana Lucien kaya't tumakas kana, hangga't di pa sila nakakarating rito. Papatayin tayo ni Don Claudio!" pagsigaw ng lalake.

Pilit nitong makatayo ang isang lalake dahil sa kagustuhan niyang mailigatas ang kaniyang sarili at kasintahan. Ngunit sadyang nanghihina na ito dahil sa madaming nawala na dugo sa kaniya.

" Klien! Makinig ka? Kahit anong mangyari 'hindi kita iiwanan kahit maabutan pa tayo rito ng aking ama?"

" Kahit kailan Lucien? Hindi ka pa rin natututo! Napakatigas pa rin ng ulo mo!" pagsigaw ng lalake habang papalapit ito sa kinaroroonan ni Lucien.

" Matigas kung matigas! Ang importante makaligtas tayo sa kamay ng aking ama?" usisa ng lalake.

Hawak hawak pa rin nang binata ang kaniyang sugat dahil sa pulbura, kaya't naisipan nito na dukutin na lamang ang isang bala mula sa loob gamit ang kaniyang dalawang daliri na napahiyaw na lnag ito dahil sa iniinda nitong sakit.

Tila nandidiri naman ang kasama nito, dahil panay duwal nito sa tabi ng kaniyang kasintahan.

"Wag ka ngang mag inarte riyan! Ipapainom ko to sa iyo kung naduduwal ka? Di ka naman naduduwal nung nilunok mo yung tam*d ko." nagpapatawa pa rin ito kahit alam niyang may iniindang sakit.

"Ang dugyot mo! May balak ka pang magpatawa kahit alam mong may sugat ka? Ay di pa nakakatawa? Ang bastos mo kahit yun sinasabi mo pa! Kadiri ka!!!! Diinan ko yang sugat mo para mapapahiyaw ka!" galit nitong sagot.

Walang minutong nagtagal nang maalis niya ang pistula sa loob ng kaniyang tagiliran, halos pinagpapawisan na ito dahil sa sobrang sakit

"Tssssk... Madali ka palang matangal kahit wala ako sa ospital?" tanong nito sa kaniyang sarili habang pinupunit ang laylayan ng kaniya damit upang gamitin itong pantali para tumigil ang pagdudugo nito.

"Bilisan na natin? Dahil baka naririyan  na sila! Baka maabutan tayo ritong naguusap! Kaya't bilisan mo ang pagkilos mo riyan!"  suhestyon ng binatang lalake.

Habang inaalalayan nitong makatayo ang kaniyang kasama, nakarinig sila ng isang sigaw ng matandang lalake mula sa kanilang likuran na siyang napatingin naman ang dalawa. Kaya't walang sinayang na segundo dahil agad sila tumakbo para takasan nila ang mga kawal ni Don Claudio.

"Lucien! Kahit saan ka mag magpunta! Mahahanap at mahahanap kitang bata ka!" pagsisigaw ni Don Claudio

Sadyang matigas ang ulo ni Lucien dahil sa inaasta nito sa kaniyang amang si Don Claudio.

Kaya't naisipan nitong sumbatan para barahin ang kaniyang ama. Dahil sakal na sakal ito sa kagustuhan ng kaniyang ama dahil gusto nilang ipakasal sa taong di naman niya mahal.

"Ama! Kahit anong mangyayari 'hindi ako sasama sa lalakeng iyon! nasa akin pa rin ang desisyon kung sino ang sasamahan ko at kung ano ang binabalak niyong mangyari sa amin ni Klien! Pagsisisihan niyo ito sa huli?" usisa ng binata sa kaniyang ama.

" Yang lalake na yan! Diyan ka Sasama huh! Lucien kahit butil ng bigas hindi niya maibibigay sayo iyon, ano ang ipapakain sayo ng lalakeng iyan huh! Lucien sana naisipan mo kung ano ang magiging buhay mo." wika ni Don Claudio at agad niyang kinasa ang kaniyang hawak na kalibre kwarentay singkong baril na itinutok naman niya ito sa kinaroroonan ng lalake nakayuko.

" Mag- isip ka Lucien hanga't maaga pa? Sasama ka sa amin o itong buhay ng lalakeng ito ang kapalit." natatawang tanong ni Don Claudio sa kaniyang ama.

" Ama! Ano ba ang kasalan namin sa inyo ni Klien para ganituhin niyo kami na parang isang alila! Kahit anung kagustuhan niyo ama! Hindi na rin ako sasama sa inyo!" nangingiyak na pagsagot ng binata sa kaniyang ama.

"Lucien? Makinig ka mas mabuti kung sumama ka na lang sa kanila? Tama ang iyong ama? Lucien kahit butil ng bigas hindi ko't maibibigay iyon sa iyo?" nangingiyak na sagot ni Klien sa kaniyang kasintahan.

"Hindi! Wag kang magbiro ng ganiyan Klien? Hindi mangyayari iyon? Kahit anong mangyari? Sa iyo parin ako sasama?" seryosong sagot ng binatang lalake.

"Lucien! Iho narinig mo naman ang sinabi ng lalakeng iyan! Sumama ka na lang sa amin." nakukumbinsi ng isang matandang lalake.

" Huwag kang makisawsaw sa usapan ng may usapan Don Emilio dahil unang una sa lahat hindi ako sasama sa inyo at sa inyong anak! Don Emilio." wika ni Lucien.

" Kung ganun? Mas mabuti sigurong tapusin ko na ang buhay nitong lalakeng ito para matauhan kang bata ka!" sigaw ni Don Claudio sa kaniyang anak na ikinalaki naman nito ng mata ni Lucien.

Walang segundong pinalipas ni Don Claudio ang mga sandali dahil agad niyang ipinutok ang hawak nitong baril sa sentido ng lalakeng may tama sa tagiliran. Na ikinagulat naman ni Lucien ng makita niyang nakabulagta ang kasintahan nitong wala nang buhay sa damuhan ng kanilang asyenda. Sa sobrang pagkabigla ng binata hindi na niya alam kung ano na ang kaniyang gagawin, dahil wala na ang kaniyang iniibig.

Nakakunot na nakatingin si Lucien sa kaniyang ama, dahil sa ginawa nitong pagpatay sa kaniyang kasintahan. Agad na lumapit si Lucien sa isang lalake na malapit sa kaniyang kinaroroonan upang agawin ang isang kalibre kwarentay singkong baril na hawak nito, naging tagumpay naman ito dahil mabilis niya itong nakuha ng walang pumigil sa kaniya.

" Mga hayoop!!!! Kayo!!! Wala kayong awa! Mga put*ng ina kayo!!! Ano ama masaya kana! Huh! Wala kayong awa para patayin si Klien! Isusumpa ko! Isusumpa ko ama tandaan mo ito ama! Mararanasan ito ng nagiisang mong apo! Sa kapatid ko ama! Mararamdaman din nila kung paano niyo kami pinagkait sa pag-iibigan! Wala kang awa ama! Mga put*ng ina niyo".  Nangingiyak na sagot ni Lucien sa kaniyang ama na agad naman nitong kinasa ang hawak nitong kalibre upang tapusin nito ang kaniyang buhay.

" Tom! Agawin mo ang hawak niyang baril! " sigaw ni Don Claudio sa lalakeng malapit sa kinaroroonan ni Lucien ngunit huli na ito ng makarinig sila ng isang napakalakas na putok sa harapan nila.

"LUCIEN!!!!! HINDI PWEDE!!! MGA WALANG SILBE!!!" Pagsisigaw ng kaniyang ama sa harap ng kaniyang tauhan.

Hindi maiwasan ni Don Claudio ang maiyak  nang makita niya ang kaniyang anak na wala na itong buhay.

"Babalik at babalik kami para iparamdam ang naudlot naming pag-iibigan upang makapaghiganti sa taong pinagkaitan kami ng pagmamahalang inaantay namin makuha,noong panahong nabubuhay kami."

__________________________________________________

A/N: Hi guy's it's me again jamesRiagon panibagong yugto na naman ang aking naisipan na isalarawan o isulat rito sa loob ng wattpad. Nais ko lang ipabatid na mabagal lang po tayong mag updated dahil sa kakulangan ng data ng inyong author, isa lang naman kasi siyang poorita. Pero pagbubutihin ko ang pag-publish rito para sa inyo dahil ganoon ko kayo kamahal, kung nagustuhan niyo naman itong kwentong ito mag iwan lang po kayo ng komento sa ibaba nitong kabanata na ito. Upang makita ko naman na may sumusuporta itong nilikha kung kuwento para mas lalong ganahan ang inyong author na kahit kailan walang natatapos na kuwento dahil sa madaming naiisip na bagay-bagay sa kaniyang malikot na utak.

Huwag kalimutang iboto at mag komento sa kwentong ito at i-follow niyo na rin ako rito upang mas dumami ang aking follower dahil kakaunti pag lang ito.

เพลิดเพลินไปกับการอ่าน

Enjoy the Reading...

ขอบคุณ- khabkhun.....

Thank you

Vote!!!!⭐

Comment!!!!📝

-jamesRiagon-