webnovel

Our Unexpected Love Story (Tagalog)

Tác giả: Gummy_Sunny
Thanh xuân
Hoàn thành · 26.8K Lượt xem
  • 4 ch
    Nội dung
  • số lượng người đọc
  • N/A
    HỖ TRỢ
Tóm tắt

Chapter 11 Prologue

Prologue

- Hannah's POV -

"Kailangan mong gawin." Madiin na saad ni Mommy.

"Hindi ko naman po sinabi hindi." Saad ko.

"Sige mag beauty rest ka muna. Para maganda ka bukas." Saad ni Mommy at saka ako iniwan sa kwarto ko. Napabuntong-hininga naman ako paglabas nya.

Sana tama itong gagawin ko. Sana maging masaya ako.

Wala sa sariling kinuha ko ang phone ko at tinawagan isa-isa ang mga kaibigan ko para papuntahin sa kasal ko bukas.

Hindi ako masaya, hindi din ako malungkot. Dahil don sa lalaking mapapangasawa ko, matutupad na ang pangarap ko.

Pagkatapos kong tawagan sila isa-isa ay dinapuan ako ng antok. Nang magising ako ay alas-syete na ng gabi. Bumaba ako sa kusina para kumain pero may bisita si Mommy sa baba.

"Pumayag na ba ang anak mo para bukas?" Tanong ng ginang na kasama ng ina nya.

"Mabilis syang pumayag. Siguro ay gusto na talaga nyang tuparin iyon pinakamalaking nyang pangarap." Saad ng Mommy nya na may kalungkotan. "Mare.... Sigurado ka bang magiging masaya ang anak ko sa anak mo?" Tanong ni Mommy. Tumango lang ang ginang at ngumiti.

Parang nakahinga din ako ng maluwag dahil sa ina na ng pakakasalan ako nanggaling na magiging masaya ako. Umatras ako ng ilang hakbang at humakbang ng dire-diretso sa kusina at kung saan nya nakita ang mga ginang.

"Ohh, Hija? Bakit gising ka pa?" Tanong ng Mommy nya.

"Nagugutom ako, Mom. Kanina pa akong tanghali natutulog, kasi sabi mo magbeauty sleep ako para sa kasal bukas." Sagot ko at naghanap ng pagkain. Alam kong pinapanood nila ako habang naghahanap.

"Pagkatapos mo dyan ay matulog ka na ulit ha?" Tanong ng Mommy nya.

"Yes, Mom." Sagot nya at nginitian ang ina nya.

- Jacob's POV -

"What?!" Malakas kong sigaw habang hindi makapaniwalang nakatingin sa kanila, napatayo pa.

"Anak, promise. Para ito sa ikaw bubuti mo." Saad ni Mommy.

Tsk! Ikabubuti? Kalokohan!

"Tsk!" Singhal ko at naupo ulit.

"Papayag ka ba, hindi?" Tanong ni Dad.

"Payag." Saad ko at sumimangot.

"Papayag din naman pala, ehh." Saad ni Mommy at parang nakahinga ng maluwag.

"Bukas na ang kasal, ok? Magready ka na." Saad ni Daddy at iniwan na ako sa kwarto ko.

"Mom? Bukas? Bakit parang minamadali nyo kami?!" Angal ko.

"Akala ko ba payag ka na? Pumayag na sila sa kasal bukas. Ikaw lang ang hindi. Mag-isa kalang, marami kami. Tumigil ka na ha!" Saad ni Mommy at saka umalis kasabay ni Daddy. Napabuntong-hininga naman ako.

Pano na ang mga babaeng gusto akong maging boyfriend? Ayoko namang mangbabae pag may asawa na ako. Tsk! Hindi na ako binata bukas! Nakakainis!

"Tatawagan ko na ang mga kaibigan ko." Bulong ko sa sarili ko. Dali-dali kong dinail ang number ni Neo at kaagad naman nyang sinagot pagkatapos ng dalawang rings.

"Hello, bro. Gigimik ba tayo?" Tanong ni Neo.

"Bro.... Mauuna akong magpakasal sa ating lahat." Malungkot kong saad.

"What?! Pano yun? Wala ka namang girlfriend?!" Saad ni Neo sa kabilang linya.

"Arrange Marriage, bro."

"Parang teleserye lang, ahh." Komento ni Neo.

"Tsk! Tumigil ka nga!" Saad nito.

"Goodluck, man. Hahahaha!" Saad nito at pinatay na ang tawag. Naaasar naman akong napabuntong-hininga. Nahiga nalang ako at pinabayaan ang sarili kong makatulog.

Nangmagising ako ay bumaba ako para kumain. Pagbaba ko ay nakita kong nakabihis si Mommy kaya nilapitan ko sya para tanungin.

"Mom, saan ka pupunta?" Tanong ko at tiningnan sya mula ulo hanggang paa.

"Pupunta ako sa bahay ng mapapangasawa mo."

"Sama ako!" Mabilis kong saad.

Wala ako sa sarili nyan!

"Hindi pwede. Bukas mo pa sya makikita." Saad ni Mommy at akmang tatalikod na pero hinawakan ko ang siko nya.

"Mom, what's her name?" Tanong ko ng puno ng kuryusidad.

"Hannah Levis. Ok ka na? Jacob Lovera?" Tanong ni Mommy na parang nagagalit na. Binitawan ko na ang siko nya at umalis na sya. Napabuntong-hininga nanaman ako.

--- To Be Continued ---

Bạn cũng có thể thích

CRUSH KITA ALAM MO BA {Book 1} (COMPLETED)

"Bamby!.." kahit sobrang basa na ako. Nilalamig na dahil kanina pa ako sa ilalim ng malakas na ulan. Nakaya ko pa ring tumayo at harapin ang taong tumawag saking pangalan. Hindi Bamby ang tawag nya sakin eh. Babe!. Bakit biglang nagbago?. Halos hindi ko na sya maaninag. Hapon na kasi kung kaya't madilim na ang paligid. Epekto ng malakas na ulan. Kinuyom ko ang palad nang matanaw kong palapit sya sakin. "Dyan ka lang!.." nanginginig kong sambit. Nag-init muli ang gilid ng mata ko. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na hindi umiiyak dahil hindi naman iyon halata sa lakas ng ulan. Para ngang nakikisama sakin ang panahon. Nagdadalamhati rin sa unang pagkabigo ko. Dinadamayan ako. Sinasabing, umiyak ka lang para di masakit. Pero tangina talaga! Kahit anong iyak ko. Masakit pa rin eh. Sobrang sakit ng puso kong makitang unti unting nawawala ang taong pinangarap ko. "Babe?.." basag na rin ang kanyang boses. Isang pulgada pa rin ang agwat naming dalawa. Ngunit sa layo naming iyon, ramdam ko pa rin ang hindi ko maintindihan na presensya nya. Ang gulo. O ako ngayon ang naguguluhan sa lahat. "Di mo naman sinabi sakin na, ang tindi pala ng sikat ng araw sa inyo.." Tumingin ako sa kawalan. Natatawa. Baliw na yata ako. Pinunasan ko ang luhang naglandas saking pisngi. Di pa nga ata luha iyon eh. Kundi tubig ulan. Ganun na ako kalito sa nangyayari. "Ang init nyo masyado.... nakakapaso.." Wala na akong pakialam kung hinde nya maintindihan ang sinabi ko. Ang gusto ko lang ngayon, ay sabihin lahat ng gusto ko... sa huling pagkakataon.. "Babe?.." muli. Gumawa sya ng limang hakbang pero hanggang doon nalang sya dahil ayokong lumapit pa sya. "Dyan ka lang!." mariin kong banta. Natigilan sya. Nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Pulang pula na rin ang kanyang ilong. Tanda na umiiyak rin sya. Hell! Wala akong pakialam. "Nangako ka hindi ba?.." suminghot ako. Sa wakas, nagkaroon ng lakas ng loob na tumingin sa kanyang mata. "Nangako ka sa akin?." hindi sya tumango o umiling o kahit na ano. Pinanood nya lang akong humagulgol sa unang pagkakataon. Bumuhos ang luhang kanina ko pa ayaw pakawalan. Hindi ko na kaya. Ang hirap. "Kumapit ako doon.. pinaniwalaan ko..pero anong ginawa mo?.." nanghina ang tuhod ko dahilan para mapaupo ako. At... doon umiyak ng umiyak. "Hindi ko alam..." "Anong hindi mo alam huh?.. Jaden, naniwala ako sa'yo.. bakit mo iyon sinira?.." Hindi sya makapagsalita. Huminga ako ng malaim bago muling tumayo. "Anong pakiramdam huh, masarap ba syang humalik?.." "Bullshit!!." malutong nitong mura. "Hindi ko yun ginusto.." dagdag nya matapos ang ilan pang mura. "Hindi ginusto pero pumayag ka!?.." mahina ngunit madiin ko itong ipinahayag sa kanya. Konting konti nalang, sisigaw na ako. Konting salita pa Jaden. Isa na namang mura ang pinakawalan nya. "Kaya pala hindi mo magawang tugunan ang mga tawag at text ko dahil masyado kang abala.." "Bamby, tama na..." mahinahon nynag himig. Di ko sya pinakinggan. Nagpatuloy lamang ako. "Mas masarap nga naman sya kaysa sakin..." "Sinabi nang tama na!!!.." sa unang pagkakataon. Nakita ko kung paano sya magalit. Ramdam ko ang apoy na nag-aalab galing sa kanyang mata kahit malamig ang bawat patak ng ulan. Galit ang namutawi sa kanya. Wanna read more?. Add this story in your library and see for yourself! You'll loved it!. Please Like, Comment And Share! Thank you!. Keep safe y'all!!!

Chixemo · Thanh xuân
4.7
303 Chs

số lượng người đọc

  • Đánh giá xếp hạng tổng thể
  • Chất lượng bài viết
  • Cập nhật độ ổn định
  • Phát triển câu chuyện
  • Thiết kế nhân vật
  • Bối cảnh thế giới
Các đánh giá
Ôi! Bạn sẽ là người đánh giá đầu tiên nếu bạn để lại đánh giá của bạn ngay bây giờ!

HỖ TRỢ