บทที่ 1010 : ฉันอยากท่องไปจากใต้จรดเหนือ!
ในห้องส่ง
ทุกคนต่างรอคอยคาดหวัง!
วงดนตรีประจำที่แล้ว ปรากฏมีนักดนตรีพื้นบ้านเพิ่มขึ้นมาด้วยจำนวนหนึ่ง
เฉินกวงรู้สึกสนใจ “เพลงโฟล์กซองเหรอ?”
เอมี่รำพึงกับตัวเองซ้ำๆ “จะร้องเพลงอะไรกันนะ?”
จางเสียไม่พูดอะไร เธอจับจ้องไปบนเวทีอย่างครุ่นคิด รอเพียงให้โจ๊กเกอร์เปิดปาก
พิธีกรชื่อดังอย่างเฉินอี้ตงยืดหลังนั่งตัวตรง “รอตั้งนาน ในที่สุดก็มาแล้ว ขอแค่เขาร้องเสียงจริงออกมาสักแอะ แล้วเทียบกับรายชื่อศิลปินระดับบีขึ้นไปพวกนั้นดู ก็น่าจะเดาได้ว่าเป็นใคร ทั้งดอกไม้ต้องฝนกับทานตะวันตอนนี้ฉันไม่ค่อยอยากรู้แล้ว อยากรู้แต่ว่าโจ๊กเกอร์นี่ใคร!”
นักแต่งเพลงชื่อดังหวังจุยซูถึงกับควักเอาโทรศัพท์มือถือที่เปิดทำเนียบศิลปินออกมาวางข้างหน้าแล้ว “ระดับบีขึ้นไป ยกเว้นศิลปินหญิง ยกเว้นคนที่ร้องเพลงไม่ได้ ก็มีแค่ไม่กี่สิบคน ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะมองเขาไม่ออก! ต่อให้เขาซ่อนต่อไป ดัดเสียงร้องต่อไป มันก็ต้องมีขีดจำกัดบ้างล่ะ ไม่มีทางดัดเสียงได้เยอะนักหรอก” แต่น่ากลัวว่าแค่เริ่มต้นเขาก็ตีวงจำกัดผิดพลาดเสียแล้ว
เหยาเจี้ยนไฉแทรกขึ้น “เขาไม่มีทางเป็นผู้หญิงหรอกใช่ไหม?”
Hỗ trợ các tác giả và dịch giả yêu thích của bạn trong webnovel.com