ตอนที่ 13

"โอ๊ย"

กานต์อุทานเมื่อมีดบาดนิ้วจนเป็นแผลเปิด

"เป็นอะไรมากไหม กานต์"

"ไม่เป็นไร มีดบาดนิดหน่อยเอง"

วสวัตวางหม้อที่พึ่งใส่ข้าวลงแล้วเดินมาหา พอเห็นเลือดยังไหลอยู่ เขาก็จับมือกานต์ยกขึ้น

"แผลไม่เล็กนะ มา ผมทำแผลให้ก่อน"

ไม่รอฟังคำตอบ คนตัวเล็กกว่าดึงมือคนมีแผลให้เดินตาม ซึ่งคนโดนดึงก็เดินตามมาโดยดี วสวัตล้างแผลใส่ยาปิดพลาสเตอร์ให้อีกฝ่ายเบามือ

"ขอบคุณนะ วัต จริง ๆ แผลนิดเดียวเอง"

"ไม่นิดเดียวนะ แต่ถึงนิดเดียวก็ใส่ยาแล้วปิดแผลไว้ดีกว่า จะได้ไม่สกปรก กานต์นั่งรออยู่นี่แหละ ผมทำเองเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"

วันนี้ วสวัตชวนกานต์มาทานข้าวเย็นที่บ้านด้วย พอจะทำอาหาร กานต์ก็มาถึงแล้วอาสาช่วยหั่นผัก หากความไม่คุ้นเคยกับงานครัว ทำให้เผลอทำมีดบาดมือตัวเอง

"ผมอยากช่วย ไม่นึกว่าจะทำให้ยุ่งกว่าเดิม"

เมื่อเห็นท่าทางหงุดหงิดตัวเอง เจ้าของบ้านรีบบอก

"ยุ่งทีไหน คิดมาก เอางี้ กานต์ช่วยผมจัดโต๊ะล่ะกัน เรื่องทำกับข้าวผมทำเอง คนไม่ค่อยได้ทำอาหารก็พลาดได้แบบนี้แหละ แล้วเจ็บไหม"

แววตาเป็นห่วงที่เห็นทำให้คนเจ็บรู้สึกว่า แผลมันน่าจะเล็กไปนิดนึง

"ไม่เจ็บหรอก นิดเดียว งั้นผมช่วยจัดโต๊ะนะ"