บทที่ 20 หมาป่าเเสงจันทร์

บทที่ 20

เดินทางจนค้ำ เฉินตงก็ปักหลักที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ กลิ่นเนื้ออาชาที่เสียบไม้ยาง หอมกรุ่นไม่น้อย เเต่เพราะไร้เครื่องปรุง รสชาติจึงค่อนข้างจืดชืดไป เเต่เพื่อประทังชีวิค เฉินตงไม่ได้อะไรมากมายกับรสชาติ

นรกดำนี้ บรรยากาศดีมาก ลมเย็นสบายสุดๆ ทว่านรดก็คือ สถานที่ที่อันตราย ดังนั้นต่อให้บรรยากาศเช่นนี้ เฉินตงก็ไม่กล้าประสาท เขาพยายามติดต่อกับไน่เหอ เเต่อีกฝ่ายไม่ได้ตอบกลับอันใด เอาเถอะ ยังไม่ถึงหนึ่งวันเลยด้วยซ้ำ อีกฝ่ายบอกจะพัก ไหนเลยพักเสร็จเร็วปานนั่น

ตกดึก ยิ่งเงียบ จนเฉินตงรู้สึกระเเวงขึ้นมา พลันนั้นเอง ณ เนินดินที่มีต้นหญ้าเเชมที่สูงไม่น้อย ที่อยู่ไม่ไกล

ร่างหนึ่งชูคอเห่าหอนท่ามกลางเเสงจันทร์ที่สาดลงมา มันคือหมาป่าตัวหนึ่ง ทว่ามีเขางอกออกมาที่กลางหน้าผาก ด้วยรูปลักษณ์เช่นนี้ ย่อมต้องเป็นอสูร

การต่อสู้เริ่มทันที เพราะว่าเฉินตงอยู่ใต้ลม ขณะที่หมาป่าเเสงจันทร์อยู่เหนือลม มันจึงได้กลิ่นของเขาทันทีที่เข้าใกล้

ดวงตาสีเขียวเพ่งฝ่าความมืดมิด มายังร่างของเฉินตง มันไม่รีรอใดๆ กระโจนเข้าใส่ทันที

กรงเล็บของหมาป่าเเสงจันทร์ตะปบมาเบื้องหน้าในทันที เฉินตงไขว้เเขนเป็นกากยาทขึ้นฉับพลัน

เเรงตบอันหนักหน่วง ทำให้เฉินตงกระเด็นถอนยออกมา เท้าลากกับพื้นหญ้าจนเกิดรอย

เฉินตงส่งเสียงฮึมฮัมออกมา พร้อมกับวาดหมัดออกไป พลังกายเปล่าๆ วัดเข้าจู่โจมหมาป่าเเสงจันทรื มันถอยร่นเพราะพลังหมัดถึงพันห้าร้อยจิน เเต่ก็ไม่ได้รับความเสียงหายมากนัก ทันทีที่ตั้งหลักได้ก็พุ่งเข้ามากัดขย้ำ

ร่างฉากไปอีกทาง เฉินตงหลบการกัดของหมาป่าเเสงจันทร์ได้ด้วยความว่องไว จากนั้นก็ใช้หมัดขวาของเขาโจมตีสวนกลับ

ปัง

หมัดนี้เข้าที่ใบหน้า ส่งใหหมาป่าส่งเสียงร้องครวญครางออกมา เฉินตงไม่ปล่อยให้มันตั้งหลักได้ ระดมโจมตีด้วยหมัดของเขารัวๆ

หมาป่าเเสงจันทร์เหมือนกระสอบทรายให้เขาซ้อมเล่น เฉินตงยิ่งโจมตียิ่งดุดัน ทว่าอสูรย่อมต้องเป็นอสูน เหมือนมันเปล่งเสียงคำรามลั่น เเละปะทะขุมหนึ่ง ผลักร่างของเฉินตงให้ถอยออกมา เเสงจันทร์สาดลงมาบนขนสีเดียวกันกับดวงจันทร์ ทำให้ท่อประกายส่องเเสงขึ้นมา

เฉินตงมองมันเเละขบคิด "หมาป่าเเสงจันทร์ ควมสามารถน่าจะเหมือนกับชื่อของมัน มันสามารถดึงพลังมาจากเเสงจันทร์เพื่อเพิ่มพลังให้กับตนเอง เพราะเเบบนี้นี่มันถึงอยู่ระดับสองดาว"

"โฮกกกกก"

หมาป่าเเสงจันทร์กู่ร้องคำราม พลันนั้นพลังขุมหนึ่งก็ซัดพุ่งตรงมาด้านหน้า เข้าหาเฉินตง

ด้านเฉินตงไม่ยอมตั้งรับด้วยตัวเปล่าๆเเน่นอน ด้วยรางกายของเขาตอนนี้ ต้นอ่อนมารปลดปล่อยพลังมารออกมาเเละไหลเวียนไปทั่วเส้นลมปราณ

ปัง

ร่างกายของเฉินตงเสมือนเเฝงด้วยพลังที่ชั่วช้า เเละโหดร้าย โคจหมุนวนไปทั่วร่างกายของเขา ดวงตาของขึ้นสีเเดงเพียงน้อยนิด นี่คือสภาวะตอนที่เขาใช้พลังมารที่มีเต็มที เเม้เเต่ตอนสู้กับผู้ฝึกตนขั้นนักรบเทียบไม่ได้

เฉินตงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เขาหลบลำเเสงที่พุ่งเข้ามา ทำให้การโจมตีนั้นซัดลงที่พื้นจนเกิดเเรงระเบิดขนาดย่อม สร้างเป็นหลุมกว้างถึงสามศอกลึกลงไปราวกัหนึ่งศอก ชัดเจนว่ามันทรงพลังขนาดไหน เฉินตงไม่กล้าประมาทเเม้เเต่นิด

เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วด้วยการวิ่งไปมา ขณะเดียวกัน ก้าวย่างสิบมายาพลันถูกใช้ออก

ร่างมายานับสิบกระจายไปรอบๆ ขณะเดียวกัน ก็พุ่งเข้าประชิดร่างของหมาป่าเเสงจันทร์พร้อมกัน

หมาป่าเเสงจันทร์ไม่ได้สับสน เพราะมันสามารถใช้จมูกดมกลิ่นได้ เพียงอึดใจก็พบร่างจริง งักกรงเล้บตวัดฉับไปทิศทางนั้นทันที

เฉินตงงอตัวไปด้านหลังเพื่อหลบกรงเล็บ ตรงท้องมีรอยขาดของเสื้อ อันเกิดจากกรงเล็บของมัน เฉินตงทิ้งระยะห่างออกมา

ร่างมายาใช้ไม่ได้ ทว่าไม่ใช่ว่ามันไม่ได้ผล เพียงต้องในในจังหวะที่เหมาะสม เฉินตงขบคิดอย่างรวดเร็ วเท้าขวากระทืบลงพื้นอย่างเเรง ร่างทะยานไปราวกับวิหคบินโฉบลงมา ในพริบตาที่ประชิดร่างของหมาป่าเเสงจันทร์ได้วสิบหมัดมายาก็ พุ่งออกไปในระยะเผาขน

มายาหมัดนับสิบพุ่งเข้าสู่ทัศนวิสัยของหมาป่าเเสงจันทร์ทันที ด้วยระยะเเค่นี้เเถมยังรวดเร็วมาก ไม่ทันที่มันจะตอบโต้ได้ หมัดจริงของเฉินตรงปะทะเข้าที่ส่วนหัวของมันอย่างรุนเเรง ส่งร่างของมันกระเด็นไปไกลหลายเมตร

พลังทำลายของหมัดนี้รุนเเรงพอ ทำให้มันหัวของมันเเตกจนเลือดไหลออกมา มันกู่ร้องคำรามด้วยความเกรี้ยวกราด พลังจากเเสงจันทร์ห่อหุ้มร่างของมัน เเละพุ่งโจมตี ความเร็วของมันเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว

เพลิงมารลุกพรึบขึ้นที่มือซ้าย เฉินตงคว้าออกไปทันที บังเกิดเปลวเพลิงกั้นด้านหน้าไว้

หมาป่าเเสงจันทร์ราวกับตกอยู่ภายใต้ความเดือดดาล มันพไม่สนอะไร วิ่ฝฝ่าเปลวเพลิงมารมา เเม้ร่างของมันจะลุกไหม้ด้วยเพลิงสีดำ

ต้นอ่อนมารพริ้วไหว พลังมารทะลักออกมา เเละถ่ายไปยังหมัดของเฉินตง หมัดขวาของเขาห่อหุ้มด้วยพลังมารสีดำ เฉินตงประคองหมัดไว้ ทันทีที่หมาป่าเเสงจันทร์ที่เดือดดาลพุ่งเข้ามาอย่างไร้สติ พลันเหวี่ยงหมัดขวาซัดออกไป

หมัดนี้รุนเเรงอย่างมาก เพียงครั้งเดียวก็ทำให้ร่างใหญ่ ลอยกระเด็นออกไปอัดกระเเทกกับต้นไม้จนหักโค่น ขณะเดียวกันเฉินตงก็คำนวนพลังหมัดของเขายามปล่อยออกไปเต็มที หมัดทรงพลังยิ่งกว่าใช้ออกยามปกติเสียอีกเมื่อเสริมด้วยพลังมาร

หมาป่าเเสงจันทร์สิ้นลมหายใจไปในทันที หัวของมันเละไปครึ่งหนึ่ง ขนทั่วร่างหม่นเเสงลง

เฉินตงไม่ได้ทำอันใด ทว่าเขากลับรู้สึกถึงบางอย่างในร่างกาย ต้นอ่อนมารกำลังเปลี่ยนเเปลง มันกำลังทะลวงขั้นพลัง

เขานั่งขัดสมาธิในทันที เเละเร่งเร้าพลังมารที่เหลือกลับไปยังต้นอ่อนมาร

มันได้เติบโตขึ้น จากต้นอ่อนที่มีใบหนึ่งใบ เติบโตขึ้นเล้กน้อย พลังมารเพิ่มขึ้น ในเวลาเดียวกัน ร่างกายของเฉินตงก็ถูกขั้นเกลาด้วยพลังมาร เส้นลมปราณเเข็งเเกร่งขึ้นพร้อมๆ กับกล้ามเนื้อของเขาที่เจ็บปวดทรมาน

พลังเทียบเท่าขั้นหลอมกล้ามเนื้อ ระดับต้น!

ท้ายสุดเข้าก็ต้นอ่อนมารก็พัฒนา ถึงอย่างนั้นยังคงหางไกลจากความเเข็งเเกร่งที่เเท้จริง เพราะเขาเสมือนยังอยู่ในการปรับเเต่งร่างกายเท่านั้น