0364 มหาวิหารสุขสงบ

ราชันเร้นลับ 364 : มหาวิหารสุขสงบ

นักมายากลยังเหลือกฎอะไรอีกบ้าง?

หลังจากไคลน์อ่านหนังสือพิมพ์เสร็จ มันกลับมาขบคิดถึงปัญหาสำคัญในปัจจุบัน

ชายหนุ่มเคยมีสมมติฐานไปแล้วหนึ่งข้อ นั่นคือกฎ ‘ต้องมีผู้ชมคอยปรบมือในตอนสุดท้ายหลังการแสดงจบ’ แต่ลำพังกฎข้อเดียวคงไม่พอต่อการเร่งสปีดเทคนิคสวมบทบาทแน่

ขณะสมองกำลังผุดข้อสันนิษฐานมากมาย ไคลน์พลันนึกถึงประเด็นหนึ่งซึ่งมันยังหาข้อสรุปไม่ได้

สมัยยังเป็นนักทำนาย การได้รับคำยกย่องจากใครสักคนว่า ‘คุณช่างสมกับเป็นนักทำนายตัวจริง!’ มักมอบความรู้สึกคล้ายกับโอสถมีพัฒนาการให้เราเสมอ…

แต่หลังจากได้ทราบเทคนิคการตั้งกฎ เราก็มองว่าเรื่องดังกล่าวเป็นการคิดไปเองมาตลอด เพราะความรู้สึกของผู้อื่นไม่น่าจะส่งผลต่อความเร็วการย่อยโอสถภายในร่างกายได้เลย ตรงกันข้าม เป็นเพราะเราสวมบทบาทได้ดีมากต่างหาก คนอื่นจึงชมว่าเราสมกับเป็นนักทำนายตัวจริง โอสถย่อยได้เร็วขึ้นเพราะฝีมือสวมบทบาท ไม่ใช่เสียงชมเชย…

นับแต่นั้น เราก็มองว่าปัจจัยจากบุคคลภายนอกไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับความเร็วในการย่อยโอสถ มันไม่สมเหตุสมผลเกินไป ไม่ว่าจะหลักวิทยาศาสตร์หรือศาสตร์เร้นลับ…