0645 ใต้เท้าปู้

บทที่ 645 ใต้เท้าปู้

ปู้จื้อโหยวมองจินเฟยเหยาที่ยืนอยู่กับปู้เหยาแล้วจู่ๆ รู้สึกว่าถ้าปล่อยสองคนนี้ออกไปไม่แน่ว่าจะก่อเรื่องอะไรขึ้น จากไปเร็วหน่อยก็เป็นเรื่องดี

“ในชื่อของพวกเราสองคนล้วนมีอักษรเหยา ดียิ่งนัก” ปู้เหยามองจินเฟยเหยาอย่างยิ้มแย้ม เขาสูงกว่านางเพียงครึ่งศีรษะและเป็นมิตรอย่างเห็นได้ชัด

จินเฟยเหยาจำคำพูดที่ปู้จื้อโหยวเคยบอกได้จึงเม้มปากไม่กล้ามองเขามาก คนผู้นี้มองผู้อื่นด้วยดวงตาเป็นประกายตลอดเวลา ถ้าไม่ระวังจะติดกับอุ้งมือมารของเขา แต่พูดถึงตรงนี้ นางยังตอบรับประโยคหนึ่ง “เสียงเหมือนกันแต่อักษรแตกต่างกัน”

“ไม่เป็นไร พวกเราต้องอยู่ร่วมกันได้ดีแน่” ปู้เหยายิ้มอย่างเบิกบาน

นี่เขากำลังยั่วยวนข้าหรือ? จินเฟยเหยามองเขาอย่างระมัดระวัง ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มใสซื่อคืออันตรายและความชั่วร้าย