0403 ขอทาน

บทที่ 403 ขอทาน

หวาหวั่นซีและจินเฟยเหยาติดยันต์ซ่อนกายพิงหินก้อนใหญ่ไม่ขยับเขยื้อน มองกลุ่มเผ่ามนุษย์ที่มีไอสังหารพลุ่งพล่านบินผ่านเหนือศีรษะ

“เพราะเหตุใดพวกเราต้องหลบด้วย ตอนนี้เจ้าเก็บเขาก็เป็นเผ่ามนุษย์แล้วมิใช่หรือ ยังกลัวอะไรอีก” เห็นคนบินหายลับไปแล้ว หวาหวั่นซีจึงถ่ายทอดเสียงไปอย่างไม่เข้าใจ

จินเฟยเหยาเหลียวซ้ายแลขวา เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ “เจ้าไม่คิดดูบ้างว่าที่นี่มีสภาพเช่นไร ถ้าโผล่หน้าออกไปต้องถูกจับตัวไปรบแน่ ข้าไม่มีเวลาว่างไปทำเรื่องพรรค์นี้ การแย่งชิงดินแดนระหว่างเผ่าเกี่ยวอะไรกับข้าด้วย”

หวาหวั่นซีที่เคยรับหน้าที่ในสำนักฟังคำพูดของนางอดเอ่ยไม่ได้ว่า “เจ้าไม่มีความรู้สึกว่าสังกัดฝ่ายไหนเลยสักนิด วิ่งไปวิ่งมาระหว่างสามเผ่าแบบนี้ล่วงเกินคนทั้งสามฝ่ายหมดแล้ว ต่อไปใครจะปกป้องเจ้า”