บทที่ 371 เนื้อแห้ง
เยี่ยจื่อทางด้านข้างรีบโบกไม้โบกมือเอ่ยว่า “ไม่ใช่เนื้อแห้งเสียหน่อย นี่คือเนื้อเทพมังกร เป็นสิ่งล้ำค่าคู่เมืองของเมืองไป่เหอ เอาไว้กราบไหว้ไม่ได้เอาไว้กิน”
“พูดไปพูดมาก็ยังเป็นเนื้อแห้ง มีความสามารถอะไร หรือว่าวงเวทนี้ใช้เนื้อแห้งคงสภาพไว้?” สิ่งที่พูดคุยกันในตอนนี้คือเนื้อแห้ง ไม่ใช่ความรู้ทั่วไปของเผ่าปิศาจ จินเฟยเหยาลูบคางตั้งใจมองเนื้อแห้งชิ้นนั้นอย่างละเอียด
“คนสมองกลวง นี่เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพียงแขวนไว้ให้คนกราบไหว้ที่นี่” เยี่ยจื่อเงยหน้าขึ้นเอ่ยอย่างภาคภูมิ
จินเฟยเหยาพูดไม่ออกทันที ความเชื่อของเผ่าปิศาจจริงใจอย่างยิ่ง ต้องจดจำไว้ เพียงแต่ตนเองถามแบบนี้นางก็ไม่สงสัย น่าจะมีเพียงเผ่าปิศาจของพวกนางจึงกราบไหว้ ดังนั้นนางจึงถามว่า “สิ่งศักดิ์สิทธิ์ตัวมโหฬารขนาดนี้ ยามมีชีวิตต้องร้ายกาจมากแน่”
“ถือว่าเจ้ารู้จักสิ่งของ นี่คือชิงหลงบรรพชนของเผ่าวารีเรา” เยี่ยจื่อมองจินเฟยเหยาอย่างกระหยิ่ม ใบหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิ
Hỗ trợ các tác giả và dịch giả yêu thích của bạn trong webnovel.com