เปิดโลก

บทที่ 332 เปิดโลก

ก่อนจะถึงวันเดินทางไปโบราณสถาน กิจกรรมที่ทิลลีชื่นชอบมากที่สุดก็คือการเดินทอดน่องไปตามพื้นถนนที่ราบเรียบในเมืองชายแดน พลางสำรวจดินแดนห่างไกลซึ่งเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมายภายใต้การปกครองของโรแลนด์

เมืองแห่งนี้ไม่เหมือนใครจริงๆ เธอคิด ยิ่งสังเกตก็ยิ่งเห็นชัด มันต่างจากเมืองทุกเมืองที่เธอเคยสัมผัสมาอย่างสิ้นเชิง...แต่สิ่งที่เธอประทับใจที่สุดเห็นจะเป็นความมีชีวิตชีวาอย่างที่ไม่มีเมืองใดเทียบได้นั่นเอง

แม้แต่ก็เกาะสลีปปิ้งที่เพิ่งเกิดใหม่ก็ยังเทียบไม่ได้กับเมืองแห่งนี้

“คนพวกนี้ไม่กลัวหนาวหรืออย่างไร” แอนเดรียมองผู้คนที่เดินขวักไขว่บนถนนพลางถามอย่างสงสัย “พระเชษฐาของฝ่าบาททรงตกปากรับคำอะไรพวกเขาไว้ พวกเขาถึงยอมออกมาทำงานกลางฤดูหนาวเช่นนี้ได้”

“ตอนนี้ยังเป็นฤดูใบไม้ร่วงต่างหาก” แอชเชสแบมือ “อย่าบอกนะว่าเจ้าสับสนแม้กระทั่งฤดูน่ะ”

“ก็ไม่ต่างจากฤดูหนาวอยู่ดีนั่นล่ะ นี่น่ะเป็นวิธีพูดเปรียบเปรย อย่างที่เจอบ่อยๆ ใน ‘ฝันของนาง อาณาจักรของเขา’ อย่างไรเล่า” แอนเดรียเสยผมอย่างงดงาม “แน่นอนว่าคนไร้อารยธรรมอย่างเจ้าคงไม่มีวันเข้าใจ”

“ฝันของเจ้าฝันของข้าอะไรกัน...”