นายพรานกับเหยื่อ
บทที่ 200 นายพรานกับเหยื่อ
“เฟรกเคิล!” มีคนร้องขึ้น “เขาบาดเจ็บ!”
“อย่าแตะต้องเขา!” ไบรอันร้องเสียงดัง “ข้าจะไปดูอาการเขาเอง พวกเจ้ายิงต่อไป”
เขาส่งปืนยาวให้ทหารใหม่ที่ทำหน้าที่บรรจุกระสุนด้านหลัง แล้วเดินโค้งตัวผ่านอีกฝ่ายไป คนเจ็บซึ่งยังมีสติดีถามเขาเสียงสั่นว่า “หัวหน้ากอง ข้า...ข้าจะตายไหม”
หอกสั้นปักคาหน้าอกส่วนล่างของเขา ไม่รู้ว่าทะลุถึงอวัยวะภายในหรือไม่ แต่เขายังหายใจคล่องอยู่ คิดว่าปอดคงไม่เป็นอะไร ระหว่างคาบเรียน เจ้าชายได้อธิบายหน้าที่ของอวัยวะแต่ละส่วนในร่างกายมนุษย์ ตลอดจนวิธีปฐมพยาบาลเมื่อได้รับบาดเจ็บแล้ว เหมือนอย่างในสถานการณ์นี้ วิธีที่ดีที่สุดที่เขาคิดออกก็คือปล่อยคนเจ็บไว้อย่างนั้น ห้ามขยับเขยื้อนเด็ดขาด ประเดี๋ยวจบสงครามเมื่อไรค่อยให้คุณหนูนาน่ามารักษา
“เจ็บไหม” ไบรอันถาม
เฟรกเคิลพยักหน้าอย่างยากลำบาก
“ถ้ายังรู้สึกเจ็บได้ก็แปลว่ารอดแน่นอน” อัศวินวางมือบนหน้าผากเขา “เจ้าก็รู้นี่ว่าคุณหนูนาน่ามีความสามารถอะไร”
“อืม” เฟรกเคิลฝืนยิ้มออกมา “ปกติทุกคนก็...อยากเจอนางทั้งนั้น คราวนี้...ข้า ข้าจะได้เจอนางแล้ว”
“ถูกต้อง ดังนั้นเจ้าต้องอดทนไว้”
Chương bị khóa
Hỗ trợ các tác giả và dịch giả yêu thích của bạn trong webnovel.com