ตอนที่ 142 เป็นคนดีมันไม่ง่ายเลย

ตอนที่ 142 เป็นคนดีมันไม่ง่ายเลย

เมื่อถึงจวนจิ้งปั๋วโหว์ หลินหลันตรวจสอบเรือนร่างของตนเองครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อความแน่ใจแล้วจึงลงรถม้า หลี่หมิงอวินต้องการประคองนางทว่านางกลับหลบหลีก นางพาตนเองลงมาโดยอาศัยจับตัวรถ ทันทีที่เท้าของนางแตะพื้นกลับรู้สึกขาอ่อนขึ้นมาเสียดื้อๆ เลยอดไม่ได้ที่จะมองค้อนใส่ตัวต้นเหตุ

หลี่หมิงอวินรู้ดีว่านางกำลังรำคาญจึงทำได้เพียงฉีกยิ้มใส่เท่านั้น

เมื่อเข้าไปในจวน ทั้งสองแยกย้ายกันโดยหลี่หมิงอวินไปทางด้านจิ้งปั๋วโหว์ ส่วนหลินหลันเข้าไปในส่วนลานบ้านชั้นใน

วันนี้เฉียวอวิ๋นซีเรียนเชิญแขกมาจำนวนไม่มากซึ่งมีเพียงห้าหกคนเท่านั้น เฝิงซูหมิ่นก็อยู่ด้วยเช่นกัน แล้วยังมีฮูหยินสองสามท่านที่เคยพบเจอกันมาก่อนซึ่งนับว่าค่อนข้างคุ้นเคยกันอยู่ไม่น้อยทีเดียว

ทุกคนกล่าวอวยพรซึ่งกันและกันแล้วพูดคุยแลกเปลี่ยนสองสามประโยคก่อนไปนั่งจิบน้ำชา

เฝิงซูหมิ่นบ่นโอดครวญด้วยเสียงแผ่วเบา “เจ้าก็มิมาหากันบ้างเลย ซานเอ๋อร์คิดถึงเจ้าจะแย่แล้ว”

ซานเอ๋อร์เป็นบุตรชายของเฝิงซูหมิ่นซึ่งปีนี้มีอายุหกปี เป็นเด็กน้อยที่มีท่าทางจั้มมั้มน่าเอ็นดูเป็นอย่างมาก