บทที่ 121-1 ปีศาจสาวเจ็ดพฤกษา

บทที่ 121-1 ปีศาจสาวเจ็ดพฤกษา

อย่างไรก็ตาม​ ยังไม่ทันให้ชาวเผิงไหลได้เคลื่อนไหวใดๆ วิหคตัวหนึ่งที่มีความยาวมากกว่าแปดฉื่อ* และมีขนาดตัวใหญ่เทียบเท่ากับบุรุษวัยผู้ใหญ่คนหนึ่งก็โฉบผ่านเหนือน่านฟ้าไป กลิ่นคาวเหม็นเน่าน่าสะอิดสะเอียนคละคลุ้งไปทั่ว วิหคตัวนั้นมีขนนกสีแดงเพลิง ดวงตาสีแดงก่ำดุจสีของโลหิต กรงเล็บคมกริบดั่งตะขอ ปีกทั้งสองข้างหากขยายอย่างเต็มที่จะมีความยาวมากถึงยี่สิบกว่าเมตรเลยทีเดียว มันบินผ่านไปด้วยระดับความสูงต่ำๆ ส่งให้ฝุ่นผงและตะกอนของดินทรายนับไม่ถ้วนลอยขึ้นฟ้าตามไปด้วย จะงอยปากที่แหลมคมเหมือนกับใบมีดของมัน เวลานี้กำลังมุ่งเป้าไปทางชายหนุ่มผู้นั้นอย่างดุดัน

ชิงเซี่ยตกใจจนใบหน้าถอดสี นางหันไปแย่งหน้าไม้ของลูกศิษย์ชาวเผิงไหลผู้หนึ่งมาถือไว้ ก่อนจะคลำหากริชที่ซ่อนไว้ในอกเสื้อ​ แล้วใส่มันลงในหน้าไม้​ ใช้มันยิงออกไปแทนลูกดอก ความเร็วของใบมีดรวดเร็วราวกับสายฟ้า มันพุ่งออกไปยังทิศทางของเป้าหมายอย่างแม่นยำจนน่าตกใจ​ หมายโจมตีเข้าที่ท้องของนกยักษ์ตัวนั้นอย่างแรง