ณ ทรงวาด 9
เหมยกุ้ยรู้มาตลอดว่าเฟยเจินร่ำรวยพอสมควร จากขนาดบ้านที่ค่อนข้างจะใหญ่โตกว่าละแวกรอบข้าง อาจจะไม่ใหญ่โตเท่าวังเจ้าวังนายแถวราชดำเนิน แต่ก็ใหญ่เกือบเท่าภัตตาคาร
แต่ก็เพิ่งจะมารู้ตอนที่อีกคนเปิดห้องรับแขกให้เหมยกุ้ยดูนี่ล่ะ ว่านายคนนี้เขาจะร่ำจะรวยเกินไปหน่อย
"นี่คือห้องรับแขกหรอ"
เหมยกุ้ยพูดพร้อมกับชี้เข้าไปข้างในห้อง
"ใช่สิ"
เหมยกุ้ยทำปากค้าง เพราะในห้องนั้นมีเตียงนอนระดับที่คนยุคเหมยกุ้ยเรียกว่าคิงไซส์ พร้อมด้วยโต๊ะทำงาน โคมไฟและห้องน้ำในตัว และที่สำคัญมีพัดลม บ้านพักคนงานที่เธออยู่ก่อนหน้าไม่มีพัดลมด้วยซ้ำ
นี่มันโรงแรมห้าดาวชัดๆ
"ฉันว่ามันเกินไปหน่อย มีห้องแบบ ห้องคนใช้ไหม"
"ห้องคนใช้หรือ"
เฟยเจินถาม เพราะไม่เข้าใจว่าอีกคนหมายความว่าอะไร
"ใช่ๆ แบบ ห้องชั้นล่าง เล็กๆ มีแต่เตียงอันเล็กอะไรประมาณนั้น"
"ก็บ้านคนงานทางฝั่งนู้นไง"
เหมยกุ้ยถอนหายใจให้กับความรวยของอีกคน
"ฉันว่าห้องนี้มันออกจะใหญ่ไปหน่อย"
"เล็กสุดในบ้านใหญ่แล้ว อยู่ๆไปเถอะน่า"
"ฉันไม่รับค่าจ้างก็แล้วกัน"
"ค่าจ้างกระไร"
"ค่าจ้างที่ฉันทำงานที่ร้าน"
"แล้วจะไม่รับได้อย่างไร ก็เธอทำงาน"
Chương bị khóa
Hỗ trợ các tác giả và dịch giả yêu thích của bạn trong webnovel.com