C H A P T E R 19

DEMONIC series

***

~ CONFUSED ~

Kanina pa siya walang imik simula ng makabalik sila ng VAMWOLF maging ang kanyang Asawa tila balisa ito.

Muli na naman niyang na alala ang mga lalaking tinawag siya sa kanyang pangalan, at hindi lang siya basta basata kilala ng mga ito, laluna yung isa na matiim kung maka titig sa kanya hindi niya mawari kung bakit ganon siya tingnan ng lalaki at mas nag pagulo pa sa utak niya sinabi nung lalaki na asawa niya ito?

Bagamat na guguluhan mas pinaniwalaan niya parin ang sasabihin sa ng kanyang Asawa, napaka imposible naman na kilala siya ng mga taong kanyan'g naka usap. Ramdam niya rin na kakaiba rin ang mga ito laluna yung lalaki nang mag lapat ang mga kamay nito sa kanya ramdam niya ang lamig no'n tulad niya, Arrg! Bakit ba siya nag iisip ng ganon bagay siguro nag kataon lamang ang mga yon. Pero hindi rin eh.

Maaring kilala nga siya ng mga yon at gusto niya ng kasagutan mula sa kanyang Asawa may parte kase sa pagkatao niya na kilala niya rin ang mga lalaking kuma usap sa kanya.

Hindi na siya naka tiis pa huminga siya ng ma lalim bago nag simulang mag lakad pagawi sa silid nilang mag Asawa hindi kase siya ma tatahimik hanggat wala siyang na kukuhang sagot kung bakit siya kilala ng mga lalaking nasa mundo ng mga tao.

Mas kailangan niyang maka usap ang Asawa. Nang nasa tapat na siya ng pinto kumatok siya nang dalawang bese's bago niya iyon binuksan.

"Mahal? "

Mariing niyang tawag sa Asawa ngunit wala siyang na kuhang tugon mula rito kaya bahagya pa siyang nag lakad bago lumiko kung saan naroroon ang kanilang higaan. May na ulinag siyang sunod sunod na pag munura kaya't bahagya siyang sinalakay ng kaba dali daling pinuntahan ang Asawa at napa hinto.

"Damn! Aah! No! She's mine! She's mine she's my wife! " Napa pikit siya.

Nang bigla na lamang nitong binalibag ang salaming na naroon at kung saan siya naka tayo buti na lamang agad niyang na pigilan ang pag tama ng mga bubog na tumalsik pagawi sa kanya.

Agad naman itong napa hinto tila na nigas sa kina tatayuan gulat na gulat ng makita siya roon at sing bilis na naka lapit sa kanyang gawi.

"I-Im S-sorry M-mahal h-hindi ko sina sadya, A-are you Hurt? "

"N-no I'm fine M-Mahal, May problema kaba mahal? "

"I'm sorry mahal m-may iniisip lang ako---"

"Dahil bayon kanina."

Bago siya nito ina lalayan na ma upo sa dulo ng kama bahagya niyang ina'ngat ang baba nito at nag tagpo ang mga mata nila subalit iba ang na kikita niya bagkos ang mga mata ng lalaking Humigit sa kanya kanina Mariing niyang iwinaglit ang imahe nung lalaking kanyan'g naka usap kanina bago muling tumingin sa Asawa.

"N-no M-mahal---"

"Mahal.. Kung ina alala mo yung nangyari sa Mall ng mga tao---"

"Please M-mahal w-wag mong paniwalaan yung sinasabi nila sayo---"

"May dapat ba akong malaman mahal.."

Seryoso niyang sabi ska naman ito napa hinga ng malalim at sumagot. Hindi nya tuloy ma-iwasan ang hindi pa lalong mag isip na may hindi nga ito sina sabi sa kanya.

"M-mahal w-wala naman akung dapat sabihin sayo wag na muna natin yun pag usapan,"

"Pero kilala nila ako.. Laluna yong lalaking humigit sakin---"

"M-mahal naman n-nag sisinungaling lang sila sayo alam mong may kakaiba rin sa kanila tulad mo tulad rin natin sila maaring ni lilinlang

kalamang nila----"

"Pero bakit sinabi niya na Asawa ko sya at hindi ikaw. " Bahagya ito'ng natahimik dahil sa kanyang sinabi.

"M-mahal.."

"Sabihin mo sakin Asawa Ba talaga kita? " Mabilis siya nitong niyakap ng mahigpit ska bago nag salita.

"M-mahal Mag Asawa tayo kung ano man ang sinasabi sayo ng lalaking yon wag mung paniwalaan wala siyang proweba na Asawa ka niya, A-ako hindi paba sapat yung mga larawan n-nung ikinasal tayo Sa TEMPOLERUS hindi paba sapat yun para mapatunayan ko sayo na ako talaga ang Asawa mo."

Mahaba nitong sabi habang naka subsob ang mukha sa kanyang leeg napa buntong hininga naman siya dahil sa sinabi nito.

Ngunit buma bagabag parin sa kanya ang mga lalaking kanilang na Kita at naka usap sa mundo ng mga tao.

"Mahal na mahal kita MEGAMI w-wag moko iiwan."

Malabing nitong sabi ska siya hinagkan sa noo bago siya

muling niyapos.

"M-mahal na mahal rin kita VERNAN."

Bakit ganon ang na raramdaman niya sa lalaki bakit malakas ang kutob niya na kilala niya rin ito bakit sa simpleng pag kakalapit lang nila kumabog na nang malakas ang kanyan'g dib'dib.

Maging ang pag titig nito sa kanya ay may pawang may kahulugan na hindi niya mabasa na tanging ito lamang din ang na kakaalam Damn! Bakit hindi niya mawaglit waglit sa isip ang imahe nang lalaking yon.

Sino ba siya? Sino sila.

Kailangan niya muling maka punta sa mundo ng mga tao upang sa gayon mabigyan ng kasagutan ang mga tanong na gumugulo sa isipan niya.

@Rayven_26

2020

Chương tiếp theo