Chapter XLV

Please VOTE!

CONFESSION

"May I request the birthday celebrant to have the honor of tonight's first dance?" Tawag ng MC kay Ten. At ngumiti naman ito bago tumayo.

"Can you give me the honor to have this dance?" Magalang na alok naman nito at nag bow pa. Tumapat naman ang spotlight sa kanila.

Kahit na na iinis pa siya dito dahil sa babae kanina ay tinanggap din niya ang alok nito. Ayaw kasi niya na mapahiya ito.

"Sure." Na sabi na lamang niya ngunit hindi pa din sigurado sa naging desisiyon niya.

At nag punta na sila sa dance floor lahat pa din ng mata ay nasa kanila. Siya naman ay na iilang.

"Hey, I don't know how to dance." Nahihiya na bulong niya sa tainga ni Ten.

"Ha- ha. Just follow my lead." Natatawa naman na sabi nito.

"I can't even stand straight with this heels. Now, you're asking me to dance with you." Reklamo niya dito at tatawa tawa lang ito.

"Hay naku. You always put me on a line." Reklamo niya dito.

And they started to dance. Ang kantang sinalang ay "More Than Words."

Inilagay nito ang kamay nito sa bewang niya at siya naman ay ipinatong sa balikat nito ang kamay niya. At ang isang kamay naman ay magkahawak.

"Huwag kang magre reklamo kapag namasa 'yang paa mo." Babala naman niya dito at natawa naman ito ng malakas.

"Shhh! Ano ka ba?" Singhal niya dito sa lakas ng boses nito lalo tuloy sila pinagtinginan.

"You really look lovely tonight." Puri naman nito sa kanya.

"Even without that slit." Tukoy pa nito sa mahabang slit ng kanyang gown. At napa ngiti na lang siya. Hindi talaga ito titigil.

"Guwapo ka din naman." Tila naman pa kunswelo niya dito. At lalo naman lumuwang ang ngiti nito.

"Para ka naman napipilitan." Bulong naman nito.

"Hindi naman masyado. Hey, ikaw na nga itong pinupuri nagre reklamo ka pa."

"Because, you sound so fake." Tatawa tawa naman na sabi nito.

"Fine, you're so handsome tonight Mr. birthday boy." Puri naman niya dito at saka ito nginitian.

"Thank you." Sabi naman nito at hanggang tainga ang ngiti.

"You really like compliment." Naka ngiti naman niyang sabi dito dahil halatang gustong gusto nito ang pag puri niya.

"Aww!" Reklamo nito ng matapakan niya ang paa nito.

"Sorry." Nahihiya naman niyang sabi.

Nagsimula na din ang lahat na pumunta sa dance floor. Ang mga magulang ni Ten, si Vash at Scarlet. Sila Mavis at Xerces. Pati sila Isabelle at Ryuuki kahit na ang mag kaaway lang kanina na sila Lyon at Shin.

"Parang nangyari na ito dati. Ahm.. Sinayaw mo na ba ako noon?" Tanong naman ni Lyon kay Shin. At tila nanigas ito sa pagsasayaw.

"Stop, imagining things. Kailan lang tayo nagka kilala di' ba?" Medyo alangan naman na sagot nito.

And she can't help but smile on how happy they are right now. Marami siyang nakilala na mabubuti at cool na mga tao na ngayon ay naging kaibigan pa niya.

At masaya siya dahil doon. Hindi niya akalain na kahit ganito lang siya ay makakasundo niya ang mga ito. They are like a big family.

If they can just stay being like that she'd be really grateful. At bigla naman naging mapait ang ngiti niya.

"Let's go somewhere silent. Para makapag usap tayo." Anyaya sa kanya nito at nag lakad paalis sa dance floor.

"Huh?" Naguguluhan naman na tanong niya. Hanggang sa makalabas sila ng function hall.

At nakarating sa dagat madilim ang paligid kaya't wala siyang maaninag na kahit ano. Huwag niyang sabihin na ito ang sinasabi nito na tahimik na lugar?

May binabalak ba itong masama sa kanya? Nalilito na siya sa ginagawa nito.

Hanggang sa bigla na lamang pumalakpak si Ten at biglang nag liwanag sa paligid. Naka hang ang munting mga ilaw sa kanilang paligid. Mayroon din maliliit na bulb lights sa buhangin na naka lagay sa bilog na crystal.

Kaya ang kinatatayuan nila ay napuno ng ilaw. May mga petals ng red roses sa buhangin na naka hugis puso. Nag mistulan naman na romantiko ang kanina ay madilim na lugar.

Hindi naman siya makapag salita dahil she's still in the middle of shock. At naka tingin lamang siya dito. Hindi kasi niya alam kung ano na ang nangyayari.

"I don't know where to start." Simula nito na tila kinakabahan pa. Huminga ito ng malalim bago magsalita ulit.

"At first I just really find you amusing. As I've said you're different with all the women that I've met. And that's what makes you different from all of them."

"You are so unpredictable. Lagi ka na lang may sagot sa bawat sasabihin ko at hindi ka nagpapatalo. Hanggang sa nakita ko na lamang ang sarili ko na nagiging masaya dahil sa'yo."

"Whenever I look at you, you always surprised me with your smiles and my heart stop. That's the time that I realized how much I care about you and what are you to me."

"You always makes my dull life full of colors. And I really thank you for coming into my life."

"Two years had passed. At nag kita tayo muli. Siguro naman sign iyon na para talaga tayo sa isa't isa." Dagdag pa nito at pag e- emphasized.

"This is the first time I'd say this to girl. But, I will not regret this. I love you. Can you bring colors into my life?" Pagtatapos nito sa pagtatapat nito at mukhang seryoso ito.

Hindi naman niya lubos ma isip ang mga sinasabi nito.kung kanina nagulat siya ay ngayon naman tuliro siya. May alam ba ito sa pagmamahal? Is he really serious? Totoo ba ito?

Ano ba ang nangyayari? Ano na ang gagawin niya?

"Ah.. Kasi may pupuntahan pa ako." Pag iiwas naman niya sa usapan. Ngunit hinila siya nito.

"No, you're not going anywhere James. You really don't like confrontations, don't you?" Matigas naman na sabi nito at ayaw pa din bitiwan ang kanyang kamay.

"Masyado na tayo matanda para mag paligoy ligoy pa. We waited for two years para lang dito. So, can you just please give me a reply?" Ulit pa nito.

"Of all the people here. Ikaw ang nakaka alam ng sitwasyon ko. Kaya bakit mo ito kailangan gawin?" Emotional na niya nasp sabi dito dahil hindi na niya alam ang kanyang gagawin.

"Alam ko ang sitwasyon kaya ko nga ito ginagawa." Seryoso naman nito na sabi.

"After everything na naranasan mo ng makasama mo ako few weeks ago. Hindi ka pa din ba nadadala? Gulo lang ang dala ko!" Mataas na boses na sabi niya dito.

"I don't care about those damn things! Ang gusto ko sabihin mo sa akin ang totoo mong nararamdaman! Manhid ka ba?!" Mataas na din ang boses nito.

"Hindi mo ba ako na iintindihan?! Ayoko pati ikaw mamatay! So, leave me alone." Singhal naman niya dito.

"I can't believe this. For the first time in my life I confessed pero ito pa ang mapapala ko puro sumbat. Why can't you just be honest with yourself kahit ngayon lang?" Nagsusumamo na sabi nito.

At hinilamos nito ang kamay sa mukha nito sa frustration sa kanya. May be he's right.

Paano kung sakali nga na mamatay siya ngayon ni hindi man lang pala niya na sabi ang nararamdaman niya para dito.

Samantalang ito ay nagka lakas ng loob para sabihin iyon lahat sa kanya.

Si Arthur kasi ang isa sa mga humihila sa kanya para hindi aminin sa sarili na mahal niya ito.

Paano ba naman kasi siya magiging masaya kung natatakot siya sa maaring mangyari dito.

At isa pa, paano siya magiging masaya kung ibinuwis ni Arthur ang buhay nito para sa kanya tapos ay magpapaka saya lamang siya sa ibang lalaki kahit kamamatay pa lang nito.

And when she's still thinking. Nakita niya ang malaking likod ni Ten at tinalikuran na lamang siya. Marahil ay sumuko na ito dahil sa kagagawan niya.

He's always the one who's making moves. The one who cracks the wall between them. The one who always makes her laugh, makes her smile and makes her special.

And he's the only man she loved for the 30 years of her life. Kaya pa ba niyang mabuhay ng wala ulit ito sa tabi niya kagaya na lamang ng nakalipas na dalawang taon?

She will turn into a zombie again and her life will be meaningless kapag pinakawalan niya ito. Ano na? Ano? Paano na?

(I'm sorry, Arthur.)

At mabilis na hinabol si Ten at tumingala dito. Bakas naman sa mukha nito ang pagka gulat. Huminga muna siya ng malalim bago nag salita.

"Fine, I love you too." Sabi niya dito at hinila ang neck tie nito saka ito hinalikan sa labi. Si Ten naman ay napa blink ang mata sa tinuran niya.

She just gave him a peck pagkatapos ay ngumiti. Pinahid naman niya ang lipstick na naiwan sa labi nito galing sa kanya.

" Mahal na kita kahit ng nasa New York pa lamang tayo. I just didn't want to admit it." Pag aamin pa niya at lalo naman lumuwang ang pagkaka ngiti nito.

"Really?!" Overreacting naman na tanong nito at tumango siya. Bigla naman siya nito niyakap ng mahihpit.

"Tennesee! I can't breath!" Reklamo niya dito.

"Sorry, sorry. By the way, My mom tells me to give you this kapag daw sinagot mo na ako." Tukoy nito sa kwintas na may maliit na emerald na bato.

"This was given to the first born man in the family. Tradition na namin ito. Ibigay daw namin sa babae na makakasama namin habang buhay." Dagdag pa nito bago ikinabit sa leeg niya ang kwintas.

"Thank you." Sabi niya and he plant a kiss on her lips.

"Let's go inside para ma ipag yabang ko na." Excited naman na sabi nito. At napa iling na lang siya. Hinawakan nito ang kamay niya.

"Ma'am phone call po para sa inyo." Magalang naman na sabi ng waiter at hinarang sila. Ito ay naka floral polo at summer shorts. Marahil ay waiter ito sa isa sa mga restaurant ng hotel.

Nagtaka naman siya dahil wala naman siya tinawagan at wala naman nakaka alam na kahit na sino kung nasaan siya kahit ang na ang pamilya niya.

Bigla naman nan lamig ang katawan niya sa masamang pakiramdam sa nangyayari. Pero kinontrol pa din niya ang expression ng kanyang mukha para hindi ma alarma si Ten.

At hindi pa naman siya sigurado kung sino ang tumawag sa kanya.

"Yeah, I just used this phone kanina. Si Papa siguro ito." Pagsisinungaling niya kay Ten upang mawala ang pagdududa nito.

"Hello?" Tila masigla pa niya na bati.