CHAPTER 7

CUPCAKE [POV]

Pa uwi na sya sa kanilang bahay, bago nya Naramdaman na feeling nya may naka sunod sa kanya simula kanina palang, Kaya bahagya syang lumingon subalit wala naman syang nakita, kaya muli syang nag patuloy sa pag lakad Papunta sa kubo nil nang lola Nya.

Ngunit ganon na lamang ang kanyang gulat ng may mga LObong ang bigla na lamang Humarang sa kanyang daraanan mariing syang napa atras Kilala nya ang mga ganon uri ng mga werewolf isang mga lobong walang pack, ayun sa kanyang lola. ay mga ma babangis ang mga ito at walang sariling pinuno Kaya sila sila lamang ang mga nag hahari hariian sa bawat isa bahagya syang sinalakay nang kaba.

"Humm... Kung sunusuwerte ka nga naman, May pag kain na tayo Ngayon gabi." Mariing syang napa lunok dahi sa sinabi ng isa Sana pala sumabay nalang sya kay LILI kanina nang aya'in sya nito Di siguro sya ginabi ngayon.

"Haha! Pero mukhang mas masarap syang pag laruan bago natin sya kainin. " Sabi nung isa mas lalo tuloy syang napa lunok at napa atras.

"Tama kayo dyan."

"Binibini.."

"W-wag kayong l-lalapit."

Lakas loob nyang ani sa mga ito habang hawak ang kanyang kuwintas at na ngi nginig na umabante

pa atras.

"Ohh! Na rinig nyo' iyon? Ang tinig nya ay napaka ganda Na sasabik na ako, Sayo binibini ubod ka ng kinis Napaka sarap mo siguro. " Mas lalo syang na ngilabot.

"Hahaha! Maging ako rin na sasabik na

matikman sya. " takot na sya ng mag tawanan pa ang mga ito at bago paman makalapit ang mga ito sa kanya' mabilis na syang tumakbo Sa kabilang daanan.

Sunod sunod ang kanyang pag hinga dahil anumang oras alam nyang naka sunod rin ang mga ito sa kanya at hindi imposiblen hindi sya ma abutan nang mga ito, Kung bakit ba naman kase may mga naligaw din na mga asong lobo sa gubat nila alam nyang nag aalala na sa kanya ang kanyang lola.

"Haha! Binibini, Malapit na kami sayo!"

"Wag kanang mag pahabol pa. " Rinig nya tawanan nang mga ito.

Mas binilisan nya pa ang pag takbo subalit ganon na lamang ang pamimilipit nya ng matalisod sya ng isa sa mga sa ngang naka usli mula sa isang puno ska sya na tumba Mas lalo syang sinalakay ng kaba nang maramdaman na nya ang mga prisensya ng tatlong mga lobo, ganon na lamang ang gulat nya Ng.

"Huli ka!"

"Aaah! "Sigaw nya.

"Hahah! Sabi sayo binibini ma huhuli kaparin namin Hahaha!" Na ngilabot sya dahil sa pag tawa nito at hindi nya mapigilan ang hindi mapahikbi. Tapusan nya na ba?

Mabilis syang nahawakan ng isa sa mga ito habang sya ay nag pupumiglas at nag mamakaawa sa tatlo.

"P-parang a-awa nyo na P-pakawalan nyo'

n-na ako p-paki usap."

"Tsk! Tsk! Bat naman namin yun gagawin Pagkain na nasaharapan namin, Bat pa namin papakawalan."

"Sige umpisahan na natin. " Ngisi ng isa bago sya nito kina ladkad at napa salampak sya mula sa damuhan habang na hikbi parin sya.

"W-wag po m-maawa po kayo s-sakin."

"Ma gugustuhan mo rin ito binibini."

"Aaah! Wag p-po! B-bitiwan nyo, ako T-tulong! Huhu!" Sigaw nya habang nag pupumiglas sa mga hawak ng dalawa sa mag kabilaan nyang mga pulsuhan

Habang ang isa ay pumuwesto sa pagitan ng kanyang mga hita At may malaking ngisi sa mga labi hilam na sa luha ang kanyang mga pisngi at iiling iling na nag mamakaawa sa mga ito hini hiling na sana ay may Bampirang duman man lang roon at sya'y ma iligtas mula sa tatlong mga lobong luma lapastangan sa kanya.

Lumakas ang kanyang mga hikbi ng punitin nito ang kanyang kasuotan mas lalo nag sihiwayan ang mga ito Ng malantad ang makinis nyang mga hita.

"W-wag!Tulong! Parang awa nyo na! I-itigil nyo t-to---argh! " Ganon na lamang ang pag singhap nya ng sikmuraan sya ng isang lalaking lobo.

"Mas syado kang maingay binibini Na ririndi ako sa boses mo." Anas nito nang hihina sya'

Nag pupumiglas bago nya na kita ang binaba nito ang kasuotan bago nito akmang huhubarin ang kanyang kaisa isang saplot mula sa kanyang hinaharap subalit ilang beses pa syang nag dasala na sana ay itigil na ang ginagawa ng mga ito sa kanya habang sya' y naka pikit.

Ngunit ilang minuto na syang nag antay wala man lang syang maramdaman mula sa kanyang kaselanan at duon nya lamang napansin na wala na rin nakahawak sa mga pulsuhan nya ska dahan dahang nag mulat nang mga mata.

May mga na ririnig rin syang mga daing at pag ka hagis sa isang puno malapit sa kanya Habang tuloy parin ang pag iyak nya, nang maramdaman nya na lamang ang mga bisig na yumapos mula sa kanya ng ma higpit kilala nya ang amoy ng lalaking yumapos sa kanya Mas lalo syang umiyak ng mas yakapin pa sya ng binata Sa mga bisig nito at sa tingin nya sya'y ligtas Sa mga oras na yun.

"You're safe now Baby."

Chương tiếp theo