FAMILIAR VOICE

Sera Shinto Bia point of view

"Will you please stop??...." kabado at naiilang na pakiusap ko sakanya. He kissed my small cut in my neck that give me chill and uncomfortable feeling.

"Oh??....Do I make you tense??...." he teased at lumayo ang bibig niya sa leeg ko pero ramdam ko parin ang mainit na hininga niya.

"Bakit??....Bakit hindi ako makagalaw??...." lakas na loob na tanong ko sakanya.

"Don't worry....It was temporary...." mahina at malambing na bulong niya, ramdam ko pa na lumapit muli ang mukha niya sa gilid ng ulo ko at parang inaamoy ang buhok ko.

"Teka!?....Anong ginagawa mo?...." naiilang kong tanong.

"You smell good, Sera...." muli niyang bulong with soft and calm voice, dahilan para mamula ang buong mukha ko.

"Alam kong mabango ako kaya hindi mo na ko kailangan pa amoyin!!..." nahihiya at namumulang sambit ko sakanya. Nagtaka naman ako when I heard him chuckle.

"Your so adorable, Sera....I wish saakin ka lang ganito...." he teased me again.

"Sino ka ba?!....Can you please talk to me straight in my face??...." muling tanong ko. Tinanong ko na siya kanina pero hindi niya pinansin ang tanong ko. Sana man lang magpakilala siya. Hindi naman ako manghuhula para hulaan ang pangalan niya. Naalala ko bigla iyong sinabi niya saakin kanina. Oo, pamilyar saakin ang boses niya pero hindi ko maalala kung sino ang may tulad ng boses niya.

Naramdaman ko ang paggalaw niya, ramdam ko rin ang paglayo ng katawan at ulo niya saakin. Medyo madilim ang paligid, ang sinag lang ng buwan na galing sa labas ang tanging nagbibigay liwanag sa buong kwarto. I heard his footstep papunta sa harap ko pero hindi ko parin makita ng maayos ang mukha niya, umupo siya sa sofa na nakaharap sa inuupuan ko.

"Sera....Ilang araw lang tayo hindi nagkita at nagkausap nakalimutan mo na agad ang boses ko?? Nakakatampo lang...." malungkot na sabi niya. "Mukhang mas binigyan mo ng pansin ang ibang tao kaysa saakin Sera...." dagdag pa niya.

"Anong ibig mong sabihin??...."

"Remember Deno??...." ng banggitin niya ang pangalan ni Deno ay nanlaki ang mga mata ko sa gulat, kilala niya ba si Deno?? "The little brat, who you always love to protect....kahit mapahamak ka pa...I can't help myself to feel jealous Sera...." dagdag pa niya.

"Kilala mo si Deno??....Alam mo ba kung nasaan siya??...." tanong ko na may halong pakiusap. Sana buhay pa si Deno. Lalo ako kinabahan at hindi ako mapakali na malaman kung ano ba talaga nangyari kay Deno, kung nasaan ba siya, kung ok lang ba siya, at kung buhay pa ba siya. Bigla ko naalala iyong mga imahe na nakita ko.

"Tsss....mas lalo ako nagseselos Sera sa reaction mo ngayon...."

"Huh??....Ano bang sinasabi mo? Hindi kita maintindihan...."

"What so important about that little brat, Sera??....Parang kailan lang mo siya nakilala diba? And worst sa kalsada lang for my recall...."

"Tama ka....Sa kalsada ko lang nakilala si Deno, pero....sa tuwing....nakikita ko kung paano siya mamamatay, hindi ko kaya....hindi ko kaya....baliwalain lang ang lahat!! Pakiramdam ko kung bakit binigyan ako ng ganitong kakayahan para tumulong at bigyan ng pagkakataon si Deno na mabuhay!! Kaya kahit ano pa mangyari, gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para lang mailigtas siya!!...." halos maiyak-iyak na sagot ko sakanya.

Mas lalo lumakas ang loob ko at mas lalo lumaki ang kagustohan ko na malaman kung nasaan si Deno.

Hindi ako papayag na wala ako gagawin para matulongan siya, nakikita ko kung paano siya mamamatay, nakikita ko ang sign. Ibig sabihin lang iyon lahat ng taong nakikita ko ang kamatayan ay binibigyan ako ng kakayahan at pagkakataon na iligtas sila bawat isa.

Tatlong minuto na ang nakalipas ng hindi ko na siya marinig magsalita, nakatingin lang siya sa direction ko. Pakiramdam ko nakatitig siya saakin, na parang tumatagos hanggang sa kaloob-looban ko ang pagtitig niya saakin. Hinihintay ko parin siya magsalita ng may biglang kumatok sa pintoan kung nasaan kami.

KNOCK.....KNOCK.....KNOCK.....

Dahan-dahan na bumukas ang pinto at may pumasok na isang lalaki, hindi ko rin makita ang mukha ng pumasok dahil sobrang dilim doon sa pwesto kung nasaan siya.

"My Lord....dinner are ready as your request...."

"Prepare the food here...." tipid niyang sagot. At agad naman na may pumasok pang tatlong lalaki sa loob ng kwarto na may dalang mga pagkain at inilapag sa center table na nasa harapan kung nasaan ako nakaupo.

Pagkatapos nila inayos at inilapag ang mga pagkain sa center table ay umalis na ang tatlong lalaki sa loob ng kwarto, pero naiwan iyong unang lalaki na pumasok sa loob kanina.

Ramdam ko ang paglakad ng lalaki papunta sa kung saan at nagulat nalang ako ng unting-unti nagkakaroon ng liwanag sa loob ng kwarto. Hanggang sa makita ko na ng tuloyan ang mukha ng lalaking nakaupo sa harapan ko, laking gulat at pagtataka ko ng makilala ko siya.

"Chael???...." hindi makapaniwalang sambit ko sa pangalan niya.

"Im happy to hear you, speak my name, Sera...." nakangiti niyang saad saakin.

Napatayo ako sa gulat, pero mas nagulat ako ng marealize ko na nakakagalaw na ko. "Huh??....nakakagalaw na ko???...."

"Of course....you need to move, for you to eat...." nakangiti parin niyang sabi. Comfortable lang siya nakaupo sa sofa sa harap ko at titig na titig saakin.

"Teka, Chael??....Ikaw ba iyong Lord nila??!!...." lakas na loob na tanong ko ng makilala ko iyong lalaki na nakatayo sa likod niya, sabay turo ko pa kay Ucifer.

"Lady Sera pointing like that to others are rude...." suway saakin ni Ucifer. Agad naman na binaba ko ang kamay ko na nakaturo sakanya.

"Hindi ko maintindihan, bakit kailangan niyo ko dukotin??...."

"We are not....remember, I'm inviting you with gentle and respect, those two....they act first not us...." pagtatanggol ni Ucifer sa sarili at sa mga kasama niya.

"Kahit na!! Nagkagulo parin, may nangyaring labanan at nagkasakitan kayo, bakit kailangan nalang idaan sa sakitan ang lahat ng bagay???...." malungkot na sabi ko, at bigla ko naalala ulit si Deno, "Chael!!....si Deno, alam mo ba kung nasaan siya??....Sila!!...." sabi ko sabay turo ulit kay Ucifer pero agad ko rin binaba ang kamay ko sa pagtuturo, "pilit nila kinukuha ang kaluluwa ni Deno, naalala ko iyong unang nagkita kami ni Ucifer, pinigilan niya ko iligtas si Deno. Hindi ko maintindihan bakit kailangan nila gawin ang mga bagay na iyon?! Alam mo ba kung ano ginagawa nila Chael?!....." mahabang sabi ko na halos ikaubos ko na ng hininga.

"Pahinga ka muna....Inhale....Exhale...." sabi ni Chael at sinunod ko naman ang sinabi niya.

Pero agad rin ako bumalik sa pagiging seryoso ng makahinga na ulit ako ng mabuti. And I heard Chael chuckle again.

"Ngayon lang ako nakakita ng babaeng sobrang daldal tulad niya my Lord..." sarcastic na saad ni Ucifer. Tinignan ko naman siya ng masama.

"That's why I like her very much...." nakangiting saad ni Chael na hindi parin natatanggal ang paningin saakin. Titig na titig siya saakin habang nakangiti. Hindi ko tuloy maiwasan mailang at mamula, lalo na dahil sa sinabi niya.

"I will answer your question about Deno and everything, after you eat...." dagdag pa niya na hindi parin nawawala ang ngiti sa labi.

"Talaga??!!! Promise?!!...." tanong ko sakanya. Tumango naman siya habang nakangiti parin, napatingin naman ako sa mga pagkain na nakahanda sa harap ko.

Bigla ako nakaramdam ng gutom, bumalik sa inuupuan ko kanina at nagsimulang kumain. "Let's eat, Chael!!...Sabayan niyo ko dalawa, huwag lang kayo manood diyan...." yaya ko sakanila. Halatang nagulat sila ng yayain ko sila, and I heard Chael chuckle again.

"Ucifer....Your lady inviting you to eat with her...Do you dare ignore and refuse her good well...." ma-awtoridad na sabi ni Chael kay Ucifer. Agad naman na umupo si Ucifer sa isa pang bakanteng upuan at sumabay saamin ni Chael na kumain.

Sa mga oras na ito ay nawala ang takot at kaba ko. Masaya ako kumakain kasama sila Chael at Ucifer. Magaan sa pakiramdam na para bang walang problema na namamagitan saamin. Pero hindi ko parin maiwasan na hindi magalala kay Deno. Pero naniniwala ako na ok lang siya. At alam ko pagkatapos ng masarap at masayang hapunan na ito ay mararanasan ko ang tunay na pagsubok sa buhay ko.

Azrael point of view

Nakarating kami ni Loki sa highest peak ng isang bundok, dito ko naaamoy ang amoy nila at ang amoy ni Sera kaya sigurado akong nandito lang sila malapit pero ang pinagtataka ko wala ako makita na castle tulad ng pinagsasabi ni Ucifer.

"Sigurado ako, nandito lang sila, Loki....."

Pansin ko na parang may tinitignan si Loki, nakatingala siya at parang may hinahawakan sa hangin.

"Anong ginagawa mo kalokohan diyan mokong?!!...." inis na tawag ko sakanya.

"Manahimik ka....Kahit ipaliwanag ko saiyo, hindi mo maintindihan dahil sa utak na meron ka...." sabat niya na agad naman na ikinainis ko, hindi ako tanga para hindi maintindihan na hinahamak niya ang kaalaman na meron ako ngayon.

"The f*ck!! Loki....Remember mas matagal ako nabuhay kaysa saiyo!! Kaya sigurado ako na mas marami ako alam kaysa saiyo!!..." inis na sabat ko naman sakanya.

"Alam ko....Hindi mo na kailangan pa ipagsigawan pa na mas matanda ka saakin at ugod-ugod pa....." walang gana niyang sagot ulit saakin na lalo naman ikina-inis ko.

Tinalikuran ko nalang siya at hindi pinansin, wala ako oras para makipagtalo sa kanya. Mas kailangan ako ni Sera ngayon. Sana lang ok lang siya, pag may ginawa sila kay Sera hindi na sila sisikatan ng araw bukas.

"Stop daydreaming, Azrael...." pang-gugulo niya sa malalim na pagiisip ko.

"Daydreaming?? It almost night na Loki!!...."

"Ok, stop night dreaming....masaya kana??...."

"F*ck!!!...." mura ko sa sobrang inis sakanya. Magaling talaga siya mang-asar.

"Hindi mo talaga makikita ang kastilyo nila dahil sa magical barrier na inilagay nila sa buong paligid...." seryosong sabi naman niya ngayon. Agad naman na inilabas niya ang isa niyang baril.

Itinutok niya sa hangin ang baril niya na parang may target siya kahit wala naman. Kinalabit niya ang gantilyo ng baril at pumutok, kita ko ang pagtama nito sa isang matigas na bagay sa hangin kahit na parang wala naman na kahit anong matigas na bagay. Hanggang sa may kuminang at saglit na lumitaw sa harap ko ang isang magical barrier pero agad rin nawala ulit.

"Tsk!!...Mukhang hindi sapat ang ordinaryong bala dito...." sabi ni Loki at muling may inilabas pa na isa pang baril, sigurado ako na ang baril na iyon ang may karga ng Blood Bullet.

Muling itinutok ni Loki sa hangin ang baril at kinalabit ang gantilyo, isang malakas na putok ang umalingaw-ngaw sa paligid at pagtama sa isang matigas na bagay sabay ang paglabas ng isang magical barrier. Kita namin ang paunting-unting pagbibiyak nito at pagsira, hanggang sa lumitaw sa harap namin ang isang gothic style castle.

Pagpasok namin sa loob ay nakita namin si Ucifer na nakaabang na sa amin at may mga kasama pa. Susugod na sana ako ng pinigilan ako ni Loki, hinawakan niya ko sa balikat.

"Where Sera, Ucifer??...." seryoso at ma-awtoridad na tanong ni Loki kay Ucifer. "Don't act reckless, stupid childish....remember, hawak nila si Sera....we need to think before to move...." pabulong na paalala niya saakin.

"She's with our Lord....They still chatting....Baka gusto niyo muna makipag-laro saamin kung sadyang naiinip na kayo...." nakangiting sagot ni Ucifer.

"I choose to play first!!! Hindi na ko makapaghintay pa na maputol ang mga bawat ulo niyo!!!....Don't worry, isusunod ko rin iyong tinatawag niyong Lord!!...." nakangising sabat ko sakanya at mabilis na sinugod siya.

Hanggang ngayon sa tuwing nakikita ko ang pagmumukha ni Ucifer, umaapoy sa galit ang buong pagkatao ko. Hindi ko makakalimutan na siya ang mapangahas na kumuha sa kaluluwa ni Nyx.