♥ CHAPTER 57 ♥

♡ Carson's POV ♡

Pinabalik ko siya sa kwarto niya at hinintay ko munang patayin niya ang ilaw bago ako tuluyang umalis. I just wanted to reassure na hindi siya magbabalak na tumakas. Sinabi ko naman lahat ng nakaabang na panganib sa kanya once na tumakas siya kaya siguro naman sapat na 'yon para pakinggan niya ako.

I went outside to breathe some air. Sabay labas ng isang sigarilyo para makapag-relax. As I sat down, bigla kong naalala yung nakita ko kanina. She was crying while looking at her friends. Tears of joy? I don't think that was tears of joy. I knew what she felt, alam ko kung anong ibig sabihin ng mga luhang 'yon. Because for once, I felt that too.

Pero hindi ko alam kung bakit kailangan niya pang magsinungaling sa akin when in fact, alam naman niyang malalaman ko din ang totoo. She's so easy to read.

When I saw her tears, I felt something. Something that hurts within me. Masyado akong naging makasarili at hindi ko naisip ang nararamdaman niya. Her tears made me realize just one thing. Hindi lang pala ako ang nasasaktan, kundi pati na rin ang mga taong nasa paligid ko. Until now, masakit pa rin para sa akin ang ginawa ng isang taong pinakamamahal ko at ng isang taong minsan ko ng itinuring na kaibigan.

I was hiding my tears and the pain while showing my wrath and anger. But I never realized na nasasaktan din pala ang iba bukod sa akin. Just like me, she was hiding her tears and showed me her smile that she forcefully did. That time, I felt so guilty because of all the things na nagawa ko sa kanya. Pareho lang pala kaming nasasaktan.

Pareho kami ng nararamdaman, but there is still difference.

I am strong and brave while she is always afraid and weak. In Curse Academy, if you want to live longer, you need to be a fighter in order to survive. This is not a place for weaklings. There is no such place for them.

Syden is a girl full of curiosity that pushes her towards danger. I want to show her that I really want to repay her because of all the people here, she was the only who sacrificed herself for me. At pagdating ng panahon, I will do the same to her. Pero hindi ko alam kung paano ko gagawin 'yon dahil sa mga mata pa lang niya, alam kong takot siya sa akin. Kahit na nakangiti siya, alam kong kinakabahan siya kapag nagagalit ako. Alam kong natatakot siya kapag seryoso ako.

I don't want to see her anymore being afraid pagdating sa akin.

She made me realize na hindi lang ako ang marunong masaktan kundi pati na rin sila. Kaya hindi ko sila dapat pag-initan ng ulo dahil lahat kami, may pinagdadaanan. I must be really dumb for being so selfish.

Two months siyang na-coma, and because of that I was the one who watched her kaya nasanay na akong binabantayan siya at mahirap na para sa akin na layuan siya. She's not that special to me but I want to protect her.

I want to treat her fairly. I want to defend her against danger. Gusto kong mawala ang takot niya sa akin and I want her to feel safe everytime na magkasama kami. She's not special but there's something in her. I want her to be free in this Prison.

"Dean, what are you doing here?" bigla akong napatingala dahil sa nakakainis na boses ni Dave. All of my members are here, unexpectedly.

"Can't you see?" sagot ko. It's obvious man.

"Bakit ba ang init ng ulo mo?" tanong ni Dave sabay upo sa tapat ko na ginawa din naman nina Raven at Dustin.

"Baka naman sumabog tayong lahat dito dahil sa init ng ulo mo bro?" sarcastic na tanong ni Nash at sunod namang umupo.

"You Vipers shut up. By the way, what are you all doing here? May dapat ba tayong puntiryahin?" tanong ko.

"Gusto lang din namin magpahangin. Bawal ba boss?" tanong naman ni Dustin. Tinignan ko na lang siya ng masama.

"Kanina ka pa namin hinahanap and one thing, wala rin si Syden sa room niya kanina that's why siguradong kasama mo siya kanina" pahayag ni Raven kaya napatingin ako sa kanya. My most innocent member.

"Ano bang ginawa niyo at saan kayo pumunta?" Dave asked.

"Sinamahan ko siya because she was planning to go to the girl's dorm to visit her fake friends" pahayag ko. It's really bad to say but that's what they deserve to be called.

"What did you just call them? Do you mean sila Icah?" -R

"Definitely. They did not visit your sister even once. Lalo na nung na-coma siya, is that what you call friends?" pahayag ko.

"My sister trusts people easily. At yun ang hindi ko mababago sa kanya" sagot niya.

"Sinamahan ko siya kanina because I know na delikado na ang sitwasyon niya" seryoso kong sabi.

"What do you mean delikado?" tanong ni Sean.

Hindi ko binalak na sagutin siya at sa halip ay tinignan ko lang siya. Napatingin naman sa akin sina Dave, Dustin at Nash. Walang alam si Sean sa kung ano ang pwedeng mangyari dahil hindi pa talaga niya alam ang buong istorya ng grupo at ang lahat ng pinagdaanan namin. Tinignan ko sila isa-isa at nagsalita si Dave, "Dean, don't tell me..."

I know na mali ang ginawa ko but I needed to do it.

"You're right Dave. We're too late" sambit ko. We're too late to hide everything and we're too late to push her away.

"We encountered my old friend earlier sa club. You're all aware of that old friend of mine right? We were about to leave the place but they stopped her. I didn't have any choice but to defend her. At siguradong ngayon, siya na ang gagamitin nila laban sa atin" sambit ko.

Ilang segundo rin ang lumipas bago nasira ang katahimikan.

"We can't blame you, Carson. We just need to stick to the plan" sagot ni Dustin.

"Sean" sambit ko kaya tinignan niya ako, "You're sister is in a great danger"

"Dati pa alam ko na, na hahantong ang lahat sa ganito. That's why nandito ako to save my sister. Nag-umpisang gumulo ang buhay namin, simula ng makaharap namin ang Phantoms" pahayag niya.

This is the only reason why former Blood Rebels' members which is now the Black Vipers did not want to have a strong relationship sa mga taong hindi member ng grupo. Ayaw naming mapalapit sa mga taong hindi kasama sa grupo at sa mga taong mahihina, lalo na kung magiging espesyal ang taong yon para sa amin. We avoid this kind of thing to happen dahil ang mga taong yon ang ginagamit nila laban sa amin. Kaya as long as kaya namin, titiisin namin para hindi lang mapalapit sa mga taong hindi kasama sa grupo.

The Blood Rebels had a friend. Isang lalaking inosente, hindi kabilang sa grupo pero itinuring naming kaibigan. One day, other groups tortured him para gamiting threat laban sa amin. We had no choice but to fight them to save our friend. We killed those who tortured him.

Hindi namin alam na may mga nakaligtas pa. So one day nakita na lang namin ang kaibigan namin na nakahandusay sa sahig at naliligo sa sariling dugo. Other members of the group lost their mind dahil nakita nila ang pagkamatay ng kaisa-isang kaibigan ng grupo. The killers used that way para mapatay ang iba kong members.

Since that day, we promised na iiwasang mapalapit sa kahit na kanino, lalo na sa mga taong hindi member ng grupo.

That's one of the reason why I am afraid na mapalapit kay Syden, hindi dahil naiinis o galit ako sa kanya kundi dahil takot kaming mangyari sa kanya ang nangyari sa kaibigan namin.

But we broke that promised, napalapit na siya sa grupo at mahirap na siyang paalisin. I, the leader, just broke my own rule. I couldn't think of another way to save her earlier from my old friend, that's why I saved her infront of many people. I just couldn't control my anger.

"Vipers, ano bang ginawa ng kapatid ko para mapalapit siya ng husto sa grupo?" nagtatakang tanong ni Raven.

Napangiti na lang ako sa tanong niya dahil alam ko na kung anong isasagot nila Dave. Hindi lang naman si Sean ang dahilan kung bakit napakapit sila kay Syden.

"You know what's the real reason kung bakit gusto namin siyang iligtas? Dahil sa lahat ng mga estudyante dito, siya pa lang ang kaisa-isang babae na piniling sumama sa amin kahit na alam niyang napakasama namin. That's why we want to keep her dahil siya lang ang nakakita ng kahalagahan namin. Hindi niya kami jinudge base sa kung ano ang nakikita ng

mata niya" pahayag ni Dave.

Vipers never had a close girl friend. Siya pa lang, which makes her special to my members. Despite of the bad image we have, she chose to stay with us.

Imagine that the most powerful group in this school, their topic for this night is all bout that girl. She's really something.

"I heard her once, sabi niya, oo masama daw ang ginagawa niyo, pero hindi kayo masamang tao" dahil sa sinabi ni Sean natawa silang lahat at hindi na rin ako nakapagpigil at napangiti ako. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa sa sinabi ng babaeng 'yon.

"But you know, I really miss my old sister. Syden is not the old Syden. She is afraid of everything at nag-umpisa lahat ng yon simula ng pahirapan siya ni Clyde. Syden was a brave girl but now, she's not" -SR

"But I still believe na babalik siya sa date. Just wait for it dude" hinawakan siya ni Nash sa balikat bago ito tumayo at umalis.

Tumayo na rin sila isa-isa at iniwanan ako. Kahit naman imbitahin nila ako para pumasok, hindi ko naman gagawin. I'm not just tired kaya hanggang ngayon wala pa akong balak na magpahinga at bumalik sa loob.

And suddenly I had this strange feeling.

Agad akong lumabas patungo sa malawak na field ng campus. Ng makita ko siya, agad ko siyang hinablot at tinutukan ng kutsilyo. Mag-isa pa naman siya, this is just easy. Hindi niya ako makilala dahil nasa likuran niya ako pero makikilala niya ako dahil sa boses na ito, "Anong binabalak mo?" sambit ko gamit ang nakakatakot na tono.

"Dean Carson-" hindi pa man siya natatapos magsalita, mas itinutok ko pa sa leeg niya ang hawak ko.

"Tell me, what are you doing around the Viper's house?" I felt his presence earlier na parang nagmamasid siya.

"Isn't it obvious? I'm stalking your friend. That girl will be mine soon" pagkarinig ko pa lang sa mga salitang iyon, nakaramdam na ako ng galit kaya inilapit ko ng husto ang kutsilyo sa leeg niya.

"No one can take her away from me while I am still breathing. And even though you are my old friend, I can kill you kung kailan ko man gustuhin" pahayag ko gamit ang isang boses na kailanman hindi niya makakalimutan. I am now using this kind of tone to make him imagine the image of his death.

"Oh really? So you are now threatening me dahil lang sa babaeng yon?" sarcastic niyang sabi.

Lalo ko pang inilapit sa kanya ang kutsilyo, "I will now give you a Black Vipers' warning. STAY. AWAY. FROM HER. and don't even dare to touch her. No one must touch the Viper King's property and that's the rule in this school " gamit ang maayos na pananalita, alam kong takot na takot na siya. Halos hindi na rin siya makapagsalita dahil unti-unting bumabaon sa leeg niya ang talim ng hawak kong kutsilyo.

I can kill him now para mabawasan na ang mga taong bumubuntot sa babaeng yon. But this is not the right time to do the judgement.

Binitawan ko na siya at itinulak papalayo bago ko itinago ang pinakamamahal kong armas na ngayon ay may bahid ng dugo.

Tinignan ko siya ng masama bago siya iniwanan. That's what he deserve.

....

Habang naglalakad, naalala ko yung ginawa ko sa babaeng yon kanina. I kissed her para i-confuse siya dahil alam kong natatakot siya sa mga bagay na pwedeng mangyari sa kanya.

Well, the angel doesn't have to be afraid because from now on, no one must dare to touch her if they still want to live.

To be continued...