Cast Into The Wilds

Kunti na lang at mauubos na ang pasensya niya sa sobrang lakas ng mga silbato ng mga sasakyan sa kanyang paligid. Napaka-traffic. Labinlimang minuto na siyang naghihintay na maigalaw ang sasakyan. Napakainit ng sikat ng araw dahil mag-aalas nuebe na ng umaga. Hindi na siya makapaghintay pa. Male-late na siya sa meeting with the board of directors kung saan nandun rin ang kanyang papa.

Maya-maya'y may dumaan na lalaki na galing yata sa unahan. Dali niya itong tinawag.

"EXCUSE ME." Agad naman itong lumapit sa kanya ng walang pag-aalinlangan. "ANO BANG PROBLEMA DUN?' sabay turo sa unahan.

'AHH, MAY BANGGAAN PO KASI SIR EH. DALAWANG MOTOR PO."

"AHH SIGE SALAMAT."

SHIT! Nakisabay na rin siya sa pakikipagsilbato. Gusto niyang lumabas at sumakay na lang ng taksi, pero naisip niyang alangan naman na iwan niya ang sasakyan sa kalsada. Sinubukan niyang pakalmahin ang sarili.

Hinablot niya ang cellphone na nasa tabi at nad-dial ng number. Tatlong segundo bago may sumagot.

"HELLO?"

"HELLO PO SIR." Boses ng isang trenta anyos ang maririnig sa kabilang linya. Si Eric ang kanyang sidekick.

"IHANDA MO ANG MGA GAMIT NA IPINHANDA KO HA. MAMAYANG 1 PM UUWI NA AKO."

"OPO SIR, MALAPIT NA PONG MATAPOS."

'o SIGE SALAMAT.' At agad niyang ibinaba ang cellphone.

Ilang minuto pay nagsimula ng gumalaw ang mga sasakyan. Unti-unting bumalik sa normal ang takbo ng mga ito. Hindi niya namalayang puno ng pawis ang kanyang noo. Pakiramdam niya'y hirap din siyang makahinga kaya niluwagan niya ang kanyang necktie. Maya-maya'y biglang nag-ring ang kanyang cellphone.

'HELLO DAD?"

"HELLO PATRICK, NASAAN KA NA BA? MAGSISIMULA NA TAYO!" Medyo galit ito sa kabilang linya.

"YES DAD, I'M ON MY WAY."

Sampung minuto pa at sa wakas ay nakarating siya sa kanilang kompanya. Mahabang gusali ito at nasa 13 palapag ang pagkakabuo. Agad niyang ipinarada ang sasakyan sa underground at ibinigay ang susi sa keeper. Mabilis at mahahaba ang kanyang hakbang kasabay ang malalakas na dabog ng kanyang paa. Pagdating sa 5th floor ng building agad sumalubong ang isang formal dressed at ponytailed woman na may dalang files sakanyang kamay. Iniabot nito sa kanya ang mga files na hawak saka pumasok sa conference. Kabado ang lahat. Pagpasok niyay nakapako ang mata ng kanyang ama sa kanya. Bumati ang lahat sa kanyang pagpasok.

"I'M SO SORRY FOR THE DELAY. BUT HERE I AM. SO LET'S START." sambit niya as he clasped his hands gesturing to begin.

They discussed a lot about certain things about the company it's operations, accounts, and projects to be done. It's a serious exchanging of ideas. After 2 and a half hours of critical discussions the meeting ended.

"PATRICK WAIT FOR ME AT THE OFFICE." Seryoso ang ekpresyon ng ama ng tawagin siya nito matapos ang pagpupulong. Ngunit, sinagot niya lang ito ng pagtango at pa-cool cool na paglabas sa conference room. Pumunta siya sa opisina ng ama na nasa 7th floor ng gusali. It was poorly decorated with just live plants on each corner. May munting library sa likod ng main table at sa labas naman ay ang cubicle ng sekretarya. He waited for several minutes before his father finally entered.

His father looks furiously at him while he just confidently lied on the sofa.

"PATRICK, I'M WARNING YOU. DON'T EVER DO THAT AGAIN. NGAYON KA LANG NA LATE NG GANUN. AS THE CEO OF THIS COMPANY YOU SHOULD BE MORE RESPONSIBLE."

"DAD, I AM RESPONSIBLE."

"NOT ENOUGH."

"NOT ENOUGH?" Hindi siya makapaniwala sa nasabing ito ng kanyang ama. "OHO DAD, ARE YOU KIDDING? I HAVE DONE MY PART IN THIS COMPANY AND YOU'LL JUST SAY NOT ENOUGH?" Sinundan niya ng malalim na pagbuntong-hininga pagkasabi ng mga katagang ito. Natahimik ang kanyang ama kaya nagkaroon siya ng pagkakataong tumayo at magsalitang muli.

"AND BESIDES DAD, I'LL BE OUT FOR A FEW DAYS SO YOU DON'T HAVE TO WORRY ABOUT ME."

"WHAT?"

"DAD, WE'VE TALKED ABOUT IT. YOU SAID NOTHING SO IT'S A YES! AM I RIGHT?"

"PATRICK!" Halata ang hindi pagsang-ayon sa mukha ng kanyang ama. "THEN WHO WILL MANAGE THE COMPANY PATRICK?!"

"DAD, NANDYAN SI LLOYD. SIYA NAMAN ANG COO DI BA? KAYA NIYA KAHIT WALA AKO. AT HINDI NYO PA AKO BINAGBIGYAN SA GUSTO KONG GAWIN DAD.'

"PATRICK!"

"I'M GOING." Agad siyang lumabas ng opisina upang hindi na marinig ang pagpigil ng kanyang ama.

"PATRICK!" Sinundan pa rin siya nito sa paglabas kaya humarurot siya sa pagtakbo. Agad niyang pinaandar ang sasakyan pagdating sa underground. He knows that his dad is not that despicable to him. If he wants to do something and he's really into it, kahit na nag-aact "disagree" ang kanyang ama ay bibigay din ito sa kanya.

"ANAK, MAG-INGAT KA HA. YOU'LL HAVE FUN BUT MAKE SURE ABOUT YOUR SAFETY OK?" Paalala ng kanyang ina na tumulong pa sa pagpreprepara ng kanyang mga gamit.

"YES, MA. I PROMISE." sabay halik sa pisngi ng kanyang ina.

"AND ONE THING MA, DON'T TRY TO CALL ME DAHIL SIGURADONG WALANG SIGNAL SA PUPUNTAHAN KO BUT DON'T WORRY CUZ I'LL BE BACK IN JUST 7 DAYS." Alam niyang mag-alala ang kanyang ina sa kanya,well sino ba naman ang hindi. Pagkasabi niya'y hindi maganda ang ekspresyon ng mukha nito.

"KASAMA KO NAMAN PO SI ERIC." Dagdag pa niya.

Itinuro naman niya si Eric na abalang-abala sa pagkakarga ng mga gamit sa kanyang offroader na sasakyan. Hinatak siya ng kanyang ina at pabirong nagbulong. "ALAM MO KAYA KA SIGURO HINDI MAGKAKA-GIRLFRIEND DAHIL AKALA NILA BAKLA KA SA GWAPO MONG YAN. LAGE MO NA LANG KASAMA SI ERIC."

"MA, SERYOSO PO KAYO?" He burst into a slight laughter. He can't believe what his mother just said.

"OO. ALAM MO BANG PINAGBUBULOBG-BULUNGAN NG MGA KATULONG NATIN NA BAKA BAKLA KA RAW."

"HAHA, HAY NAKU MA." Natawa na lamang siya sa sinabing ito ng kanyang ina. "NAPAKA-NONSENSE. SIGE MA, ALIS NA AKO." Agad namang sumakay si Eric na siyang magiging driver niya habang siyay sa backseat. 'BYE MA.."

"OKEY INGAT."

Dahan-dahang lumabas ng subdivision ang sasakyan at saka nagpaharurot ng takbo pagdating sa highway. Masarap ang simoy ng hangin. Gamit ang kanyang DSLR ay bahagyang kumuha ng video sa paligid habang nakaandar ang sasakyan.

Tatlumpong minuto na ang kanilang na byahe ng biglang nagring ang telepono ni Eric. Nung una'y binalewala ni Eric ang pag-ring ngunit ilang beses itong tumutunog ng walang humpay.

"ERIC, IHINTO MO MUNA. SAGUTIN MO MUNA YAN, BAKA IMPORTANTE."

"SIGE PO SIR."

Bahagya silang huminto sa gilid, sa tapat ng maliit na grocery saka sinagot ni Eric ang tawag. Hindi na nag-abalang makinig si Patrick sa pinag-uusapan ngunit nasusulyapan niya sa salamin sa harap ng sasakyan ang ekspresyon ng mukha ni Eric. Tatlong minuto at natapos ang kombersasyon.

"ANONG PROBLEMA."

Nag-aalala ang mukha ni Eric ngunit agad din naman niyang sinagot ang tanong sa kanya ng amo. "SIR, MAY PROBLEMA PO KASI SA BAHAY."

"ANO."

This time, nagdalawang isip itong sabihin sa kanya. "PERSONAL PO SIR EH."

"ERIC, ALAM KONG IMPORTANTE. SIGE IBALIK MO ANG SASAKYAN."

"NAKU, HINDI NA PO SIR."\

"ANONG IBIG MONG SABIHIN?"

"AKO NA PO ANG BABALIK KUNG OK LANG PO SA INYO SIR."

"OK LANG SA AKIN. PERO HINDI AKO SEGURADO SAYO. TALAGA BANG OK LANG NA IKAW NA ANG BUMALIK?"

"OPO SIR, OK LANG PO TALAGA."

"O SIGE.." Hinugot niya ang wallet sa bag na nasa tabi niya at binigyan ito ng limang libo. Nagulat si Eric sa nakita. "SIR, ANG LAKI NAMAN PO NITO.'

"SIGE NA, BAKA KUNG ANO PA ANG PROBLEMA. TAWAGAN MO AKO HA KUNG OK NA."

Bumaba siya ng sasakyan at agad pumunta at pumwesto sa frontseat.

"SALAMAT PO SIR."

Binigyan niya ito ng ngiti at saka humarurot na rin sa pagpapatakbo ng sasakyan.

Bakas pa rin sa kanyang mukha ang pag-aalala kung ano ang problema ni Eric. Binalikwas niya ang pag-iisip at nagfocus sa pagpapadrive. Ini on niya ang radyo ng sasakyan at saka pina voluman ito ng napakalakas upang hindi siya mailang sa kanyang pag-iisa sa byahe. Limang taon na rin ang nakalilipas ng huli siyang sumabak sa pag-aadventure sa mga kabundukan at kadagatan mula ng simulan niyang humalili sa kanilang kompanya kasama ang kapatid na si Lloyd. Ilang kilometro na ang kanyang tinahak. He passed through fields and valleys. His journey is at the top of the mountain with the pacific ocean on it's tips. Kumbaga, sa baba ng bundok ay nagsimulang humilera ang karagatan ng pasipiko.

Kung tutuusin pampang ang kanyang dinadaanan. At suwerte nang makatagpo siya ng isang sasakyan sa lugar na iyon. He also loves photography kaya kahit saan-saang lugar na siya nakapunta ng walang takot kahit na mag-isa pa.

Cool pa rin ang dating niya habang nagdadrive. Pataas naman ng pataas ang kalsadang kanyang tinatahak. Abot tenga pa niya ang malalakas na tunog ng tubig dagat o sea breeze. Napakalakas ng hangin kahit nasa itaas siya. Pinalakas niya pa ang takbo ng sasakyan.

Ilang minuto ay medyo nagdilim ang paligid. Next thing he realized, balot na balot ang paligid ng fog. Huli na ng pahinaan niya ng takbo ang sasakyan ng may isang nakasalubong na malaking truck na may kargang troso. Malayo pa lang ay klarong napakabilis ng takbo nito kaya idinilat niya ang kanyang mga mata at nagpagilid. Unfortunately, the truck came crooked. Pazigzag zigzag ang takbo nito kaya bigla siyang nataranta.Pinili niyang huminto sa kaliwa ngunit papunta doon ang direksyon nito. Napakabilis ng takbo ng truck na tila nawawalan ng preno. Patrick couldn't find any other option. The truck went on rustling.Finally, in just 1 or 2 seconds It hit his car on the back with a heavy blow and on a few more seconds again he was thrown. Pakiramdam niyay pinaputukan siya ng ilang libong granada. Mahigpit ang kapit niya sa manibela. And then the car hit the vast ocean. He thoroughly became unconcious. It felt like the world is spinning harder. The car slowly sinks into the water. He tried to get back on his senses garnering his strength. Binuksan niya ang pintuan ng sasakyan kahit mahirap dahil mabilis na nakapasok ang tubig sa loob. Nagsilitwan ang kanyang mga gamit sa labas. Pinilit niya ang sarili kahit unti-unti nang nangingitim ang kanyang paniningin. Ilang segundo pa ay nasa ilalim na siya ng tubig. Ginamit niya ang kanyang lakas at hinatak palabas ang pintuan ng sasakyan.. Huling lakas na niya iyon kaya kinuha niya ang isang walang lamang galon na lumulutang sa kanyang harapan nang makarating siya sa ibabaw. He was grasping for breath as the cool waters covered his body leaving only his shoulders up to his head on the surface of the water. Hinablot niya ang isa pang galon at pisi na palutang-lutang sa kanyang harapan. He tied it together upang hindi niya ito mabitawan.  His body felt numb. It' hard for him to move. He has used all his strength. He could see that the image of his car totally vanished into the depths. Gusto niyang lumagoy patungo sa paanan ng pampang ngunit wala na siyang natitirang lakas at ramdam niya ang lalim ng tubig sa kanyang mga paa. He hold tightly onto the tied gallons then let himself float. He still felt dizzy. His head head felt hammered like a thousand times sa.sobrang sakit nito. The direction of the waves seemed not to favor on him too. It gently swept him over and over to the farthest. He has no idea what to do. He just hoped that someone would rescue him. Then, he slowly feel asleep with his head lying on the gallons.