Chapter 23 : Distance, Space, Time

Claude's POV

"she was now asleep and I suggest that you should let Kasey be alone for a while, and boys I'm asking you to stay away from Kasey for the meantime so that she wont freak out and stressed out. Her condition is fragile, her mental health is unstable, she have developed androphobia through her trauma and she thinks that whenever there is a man who are near her or approaching her it will do the same thing as what the man who tried to molest her, that's why I need your cooperation. For the meantime it was only Kei and their grandfather who can calm her down" paliwanag ng Psychiatrist ni Kasey sa amin

"we understood" maikli naming sagot

"Thank you for understanding, I also prescribed some medicine for Kasey, it will hep her calm down, can you please give it to Mr.Okamoto? (referring to Kasey grandfather), if it's alright"

"I'ts alright, we will give it to him once he came home from police station" sambit ko matapos abutin ang papel na may nakasulat na prescriptions.

"thanks, then I'll go ahead" pamamaalam nito

Nakauwi na kami sa bahay nila Kasey, at kasalukuyan na ngayong natutulog si Kasey sa kwarto ni Kuya Kei, doon na lang daw muna ito dahil bukod sa nagpi-freak out sya kapag may ibang nalapit sa kanya ay takot din ito na maiwang mag isa sa kwarto.

~ "It has been reported that Kasey Okamoto a former model and known to be Kei Okamoto's younger sister has been attacked and molested by a strange man, which turned out as the same person who assaulted her a year ago, it has been a year since people heard a news about her, because after the case regarding the attempted rape on her, Kasey has never been seen again in any magazine or commercials neither their family release any statements regarding the issue, they all remained silent" ~ narinig naming pagbabalita ng isang reporter mula sa isang international news channel sa TV.

At agad namang pinatay ni Nice ang TV ng marinig ang balita.

"Nice naman bakit mo pinatay ang TV!" reklamo ni Hanz

"eh sa gusto ko eh! May problema ba dun?!" pagtataray ni Nica saka sumalampak ng upo.

"sikat pala si Kasey dito sa Japan" inosenteng sambit ni Vincent

"malamang model sya eh, at saka paanong hindi sisikat ikaw kaya mabalita sa TV?!, gusto mo ba, para sikat ka na din?!" pamimilosopo ko kay Vincent

"wag ka ngang pilosopo!, pabibo ka na naman eh" inis nitong sabi

"guys pwede ba tama na ang kulitan" saway sa amin ni Kris

"ang mabuti pa umisip tayo ng paraan kung paano natin matutulungan si Kasey" suhestyon ni James

"paano tayong tutulong eh takot sa lalaki si Kasey" sagot ko

"hindi ko alam" matamlay nitong sagot

"kitams!, suggest ka ng suggest wala naman pala"

"hayaan na muna natin si Kasey na mapag isa, she needs space and time, hindi madali ang mga pinagdaanan ni Kasey at hindi madaling maresolba ang sitwasyon na kinalalagyan nya ngayon" saad ni Nice

"Nice, kailan mo pa nalaman?" tanong ni Denise

"nalaman ang alin?" taka nyang tanong

"ang alin pa ba, ang trauma ni Kasey malamang" mataray at inis na saad ni Cherry

"noong nasa bakasyon tayo sa Pilipinas kasama si Kuya Kei" sagot nito

"do you mean, noong gabi na umuwi kayo ni Kasey na basang basa ng ulan?" tanong ko

"oo" tipid nitong sagot

"bakit hindi mo sinabi sa amin" tanong kong muli

"bakit ba ang dami mong tanong?, ikaw ba, kapag sinabi ko ang sikreto mo sa iba matutuwa ka" inis nitong sabi

"hindi" tanging sagot ko

"yun naman di ba, kaya hindi ko na sinabi sa inyo" cold nitong sambit

Sabagay, tama din naman si Nice. Dahil kung ako ang nasa kalagayan ni Kasey ay hindi ko din gugustuhin na malaman ng iba ang tungkol sa trauma ko. Naiintindihan ko na din kung bakit ganun na lang ang reaksyon nya kapag nilalapitan sya ng mga kaeskwela namin na lalaki, maski kami na kaibigan nya. Noong una ay talagang nanginginig sya at nauutal kapag may nalapit sa kanyang lalaki, pero nung naglaon ay naging kalmado naman na sya, lalo na sa amin.

"Nice, ano nang plano mong gawin ngayon?" pag uusisa ko kay Nice

"anong plano?" taka nitong tanong

"plano mo, yung sa pang liligaw mo?" medyo inis kong sambit, ang slow kasi.

"wala" maikling sagot nito

"anong wala?!, na torpe lang?" pamimilosopo ko

"wala, kasi mas mabuti pa na bigyan ko sya ng space, na dumistansya muna ako sa kanya, hanggang sa tuluyan ng humilom ang mga sugat nya, at saka handa naman ako na hintayin sya hanggang sa kung kailan handa na sya at kung sa panahon na iyon ay mahal na rin nya ako" mahina nyang sagot

"Nice?, nilalagnat ka ba?, ang lalim kasi ng hugot ng mga sinabi mo?" sambit ko at saka umarteng tinitignan kung may lagnat nga ba sya, kahit wala naman talaga

"magtigil ka nga, kumain ka na lang dyan nang manahimik ka" pagsusungit nito.

"tss, ang sungit mo, pero ayos lang talaga kung kainin ko na itong lahat?"

"oo"sagot nya at saka sya nagsimula ng umakyat papunta sa guest room na pansamantala naming naging kuwarto.

Kei's POV

Nangyari na naman ang isa sa mga ikinababahala ko, ang isa sa mga pangyayari na inakala kong hindi na mauulit pa, pero nagkamali ako.

"Paanong nakalabas ng prisinto ang walang hiyang iyon?, eh wala pa nga sa kalahati ng sintensya nya dapat ang iginugol nya loob ng prisinto?" inis at galit kong sambit

"nakapag piyansa sya kaya nakalabas sya ng kulungan at saka hindi rin ganoon kabigat ang parusang nai-pataw sa kanya" paliwanag sa akin ni Tita

"kung ganoon, dapat sa pagkakataon na ito ay makulong na sya ng tuluyan, para hindi na nya magawa ang ginawa nya kay Kasey sa iba pang kabataang babae"

Hindi ko kayang makita ang nakababata kong kapatid na babae na nagkakaganoon, nakita ko na noon kung gaano kahirap ang pinagdaanan nya kung gaanong halos mabaliw sya sa mga nangyari, and I won't let that molester come near my sister once again not even a kilometer away.

"Kei-onichan?" narinig kong sambit ng isang lalaki

"Ryouma?, what are you doing here?"

"I just wanted to ask, if is it possible for me to meet Kasey?" sinsero nyang sabi

"I don't think you can, you already saw how worse she became is yesterday and I do think that you already knew why she was like that, and I also hope that you knew my answer on your question" diretso kong sambit

"yeah" tanging sagot nito

"and even if you could, I wouldn't allow you talk to her"

"Kei-onichan, I know that you hate me for leaving Kasey alone, for not protecting her when I should have, but then I just realized it that I shouldn't have done that, I shouldn't let my ego overpower me. Kei-onichan, I'm begging you, I really want to met her, I would do anything just to see her" sinsero nyang sambit

Kung iisipin ko rin naman ay hindi naman nya kasalanan ang lahat ng nangyari kay Kasey, masyado pa silang bata at hindi pa nila alam kung paano tumakbo ang bagaybagay sa realidad, at higit sa lahat, walang may gusto sa mga nangyari.

"okay fine, I'll let you talk to her, but not now, she was still in shock, I will call you when she's ready and if she said so that she wants to see you"

"thank you Kei-onichan" masaya nitong sabi at saka ako niyakap

"it's nothing" I simply said

Tama, dapat na mag usap silang dalawa ni Kasey para na rin magkaroon na ng kalinawan ang kung ano mang meron sila.

"nasa kwarto pa rin ba sya?" tanong ko kila James pagkauwi ko sa bahay.

I finished all my schedules as early as I could para maka uwi agad. Dahil kahit na anong paki usap ko sa manager ko na ikansela na muna ang iba sa schedules ko ay hindi pumayag kaya sa huli ang paraan na lang na meron ako ay ang tapusin ang lahat ng recording at TV guesting ng mabilis.

"opo, hindi pa rin nga po sya nakain, hindi pa sya nag aagahan" sabi ni Denise

"okay, ako na ang bahala sa kanya, salamat sa pagbabantay nyo sa kanya, ito nga pala may take out ako na pag kain, kainin nyo na, umorder na lang rin kayo ara sa hapunan nyo ako ang bahala sa bayad" sambit ko saka dumiretso paakyat sa second floor.

Pagdating ko sa tapat ng kwarto ko ay kumatok pa muna ako ng tatlong beses.

"s-s-sino y-yan?" nauutal na tanong ng kapatid ko

"ako ito, ang kuya mo, buksan mo itong pinto, may pasalubong ako sayo" masigla kong sambit at saka itinaas ang paper bag na may lamang pagkain na para bang nasa harap ko lang si Kasey kahit na ang pinto lang naman ang talagang nasa harap ko.

"kumain ka na, ang sabi kasi sa akin nila Denise ay hindi ka pa kumakain" sambit ko habang papasok sa kwarto.

"hindi ako gutom at wala akong gana" matamlay nitong sabi

"pero kagabi ka pa walang kain, kaya sige na kumain ka na" pag pipilit ko

"ayoko" sagot nito

"Kasey naman, kumain ka na, lalo ka lang magkakasakit sa ginagawa mo" pagpupumulit ko pa rin.

Mabuti na nga lang ngayon na nagkulong lang sya dito sa kuwarto kumpara dati na isang beses ay nagkulong sya sa banyo sa kuwarto nya at doon almost a day syang basangbasa at babad ang buong katawan sa tubig, she nearly died because of that.

"Nag aalala na sila sa iyo, kaya naman Kasey kumain ka na at lumabas ka na dito sa kuwarto, please Kasey hindi ka naman nag iisa "

"I can't kuya" malungkot nyang sagot

"Alam ko na ayaw mo na makita ka nila sa kalagayan mo ngayon, ayaw mo din na kaawaan ka nila, kaya heto ka na naman sa dating ikaw, you're locking up yourself again in your own cage, but Kasey you should tear down cage, may mga kaibigan ka na ngayon na handa kang damayan at samahan ssa lahat ng pagkakaton ano man ang mangyari at saka isa pa, wala pa ito sa kung ano ang pinadaanan mo noon ngayon kaya naman Kasey get to your senses, nasaan na ba yung lil sis ko na matapang? Huh?" I said as I tap her head

"kuya naman hindi naman ako tuta para tapiktapikin mo ang ulo ko" pikon nyang sambit

"ayan, yan ang Kasey na kilala ko" masaya kong sambit

"ewan ko sayo kuya, paabot na lang ako ng pagkain nagugutom na ako" nakanguso nyang sambit

I guess wala naman talaga syang balak na magkulong forever dito sa kwarto, siguro rin ay nag isipan na nya ang mga bagay bagay.

"By the way sis, I met Ryouma earlier sa resto" saad ko habang patuloy pa rin ako sa pagbabasa ng script ko para sa cameo ko sa isang movie.

"and then?" cold nyang sabi

"he want to talk to you, he said that he was sorry" I said

"wala na kaming dapat na pag usapan pa" maddin nyang sambit

"sa tingin ko meron pa, Kasey hindi sa pangingialam, pero sinasabi ko to bilang kuya mo, I think its time for you and him to talk and sort things out para makawala ka na sa nakaraan mo, oo nga at para sayo ay wala na ang lahat at isa na lang iyong madilim na nakaraan pero alam ko na madami kang tanong dyan sa utak mo na gusto mong itanong sa kanya, pero hindi mo magawa dahil natatakot sa maaaring maging sagot sa mga tanong mo, but then, if you don't want to talk to him I'll respect that, sana lang pag isipan mo ang payo ko"

Sambit ko at saka ako naglakad palabas ng kuwarto. I want to gave her space and time to think this matters over and over again.

"Kuya Kei, kamusta na po si Kasey?" sabay sabay nilang tanong nang makalabas ako

"okay lang sya, saka don't worry she's eating right now" I assured them

At sabay sabay silang nagpakawala ng buntong hininga, senyales na nag aalala sila ng sobra para kay Kasey.

"Pasensya na kayo at napurnada ang plano nyo para sa araw na ito, pero kahit naman wala si Kasey ay pwede naman kayo mamasyal, nandyan naman yung pinsan namin" I said

"okay lang po kuya Kei, saka po hindi po masaya kapag wala si Kasey" Cherry said

"we will wait for her, and then saka na lang namin itutuloy ang plans namin saka may apat na araw pa naman kami dito eh" dagdag ni Denise

I'm so glad to know that my sister has now found her true friends, a friend who cares for her. It was definitely a good choice to let her go and study in the Philippines.

And now it depends on Kasey to go out from her own cage so that she can be with her friends, for her to experience what it is to be happy once again, for her to be completely healed and for her to be able to smile everyday better than her smiles before.