Ang Desisyon ni Xu Jiamu (30)

Ang sabi ng iba, hindi nababase sa tagal ng pinagsamahan ang tadhana ng

dalawang tao at ang tunay na pagmamahal ay hindi kailangan ng maraming

salita.

Kagaya ni Lu Jinnian, labintatlong taon din itong minahal ni Qiao Anhao, pero

bakit pakiramdam niya ay walang wala ang kaya niyang ibigay sa mga

naibigay nito sakanya.

Ang lalaking 'yun… na laging mukhang suplado at parang bayad palagi ang

salita. Kahit gaano pa kasaya ang kwento, sasagot lang ito ng "Mm" o di

naman kaya "Mabuti". Kaya minsan nakakapikon na kasi mararamdaman

mong hindi siya interesado.

Pero sa tuwing magsasalita ang lalaking ito, laging tagos sa puso.

Ano ba talagang ginawa niya para biyayaan siya ng langit ng isang Lu Jinnian

na handang patigilin ang mundo para sakanya?

-

Pagkatapos ng interview, dumiretso si Lu Jinnian sa backstage para silipin

ang kanyang phone at noong nakita niyang ilang beses na tumawag sakanya

Qiao Anhao, hindi na siya nagdalawang isip na tawagan ito pabalik. Wala

siyang ideya kung anong ginagawa nito pero medyo matagal bago nasagot

ang tawag at noong sandaling magsalita ito, sumalubong sakanya ang

umiiyak nitong boses.

Bigla siyang natigilan at nagaalalang nagtanong, "Qiao Qiao? Anong

nangyari?"

"Ah…" Kanina pa umiiyak si Qiao Anhao kaya noong sandaling tawagan siya

ni Lu Jinnian, hindi siya masyadong makapagsalita.

Dahil sa kakaibang kilos ng asawa, biglang kinabahan si Lu Jinnian kaya dali-

dali niyang nilapitan ang may-ari ng TV station, na niyaya niyang magdinner,

para magpaalam at humingi ng paumanhin, "Chief Fang, pasensya ka na. May

nangyari lang sa asawa ko kaya kailangan kong magmadaling umuwi. Babawi

nalang ako ng dinner sayo sa ibang araw."

"Walang problema, Chief Lu. Sige lang, marami pa namang ibang araw."

Muling humingi ng tawad si Lu Jinnian bago niya utusan ang kanyang

assistant, Biliisan mo na, ihanda mo na ang sasakyan, uuwi na tayo sa Mian

Xiu Garden."

Sinubukan ni Qiao Anhao na kumalma pero noong narinig niya kung paano

magmadaling umuwi si Lu Jinnian sa sobrang pagaalala para sakanya, hindi

niya nanaman napigilan ang sarili niyang maiyak.

Noong narinig ni Lu Jinnian na umiiyak si Qiao Anhao, hindi siya mapalagay

kaya nagmadali siyang umalis sa TV station. Pagkasakay niya sa sasakyan,

wala siyang ibang ginawa kundi madaliin ng madaliin ng madaliin ang

kanyang assistant at maya't-mayang pakalmahin si Qiao Anhao, na nasa

kabilang linya.

Imposibleng makauwi ng maaga si Lu Jinnian sa Mian Xiu Garden dahil bukod

sa nasa sentro ng siyudad ang TV station, saktong rush hour na rin noong

nakalabas ito, kaya dagsa na ang mga sasakyan sa kahit saang ruta. Sa

tuwing magpepreno ang assistant, maririnig ni Qiao Anhao na pinapagalitan

niya ang kanyang assistant.

"Diba sinabi ko namang bilisan mo?!"

"Hindi ka ba marunong magmaneho?!"

"Oh! Bakit hindi ka umaante?!"

"Ihinto mo na nga! Ako na magmamaneho!"

Kahit na hindi siya ang pinapagalitan ni Lu Jinnian, medyo natakot pa rin si

Qiao Anhao dahil sumisigaw ito. Hindi niya naman intensyon na takutin ito,

pero ngayong sobrang nagaalala na ito sakanya, hindi niya na alam kung

anong gagawin niya, kaya bigla siyang napahimas sakanyang tyan at

nahihiyang nagsalita, "Lu Jinnian…"

Bubuksan na sana ni Lu Jinnian ang pintuan at handang-handa na siyang

palitan ang assistant sa pagmamaneho nang saktong marinig niya ang boses

ni Qiao Anhao, kaya bigla siyang natigilan at nagaalalang nagtanong, "Anong

nangyari? Qiao Qiao, malapit na ako."

"Ah… ah.. ayos lang ako…" Hindi rin alam ni Qiao Anhao kung bakit hindi

niya maawat ang sarili niya sa kakaiyak kaya tuloy pautal-utal siyang

magsalita, pero bandang huli, natawa nalang siya sa sarili niya sa sobrang

kadramahan niya kaya habang pinupunasan ang kanyang mga luha, naiinis

siyang nagpatuloy, "Kasalanan mo… Kung hindi dahil sayo, bakit naman ako

iiyak?"

"Ako?" Takot na takot na tanong ni Lu Jinnian dahil hindi niya maintindihan

kung bakit siya sinisisi ni Qiao Anhao. Teka, Ano bang ginawa ko?