Bakit ang cute mo?

Nang marinig ni Ye Wan Wan ang sinabi ni Si Ye Han "kumbinsihin mo ako," siya ay nagulat.

Ano ba ang sinabi ko?

Kanina lang tinuturing niya ang pera na parang dumi, ngunit ngayon siya ay biglang naniwal?

Maaari ito ay dahil sa kasabihan na 'yon…"hindi dapat natin hinahayaan ang ating sariling fertile water ay dumaloy sa ibang bukid?"

Gusto niya talaga una pa lang na gamitin si Si Ye Han upang masanay ang kanyang tono. Pagkatapos ng lahat, kung makukumbinsi lang niya ang isang big Boss tulad ni Si Ye Han, mayroon ba pa bang siyang makukuhang sino mang investors?

Sa huli, ang lalaking ito ay hindi sinundan ang pitch routine. Sinubukan niya ang kanyang sarili, ngunit hindi siya ng pakita ng intensyon na turuan siya sa kanyang tono.

Nangalay ang ulo ni Ye Wan Wan at bumuntong hininga. Gayon pa man, ito ang isyu sa kanyang proposal: subukang humiling sa isang tao na kumikita ng isang daang milyon sa isang araw kung sila ay maaring maabala sa pagpulot ng isang yuan mula sa lupa.

Nagsulat si Si Ye Han sa proposal sa isang gintong fountain pen habang sinasabi, "ilan ang kailangan mo?"

Ano itong padalus-dalus na tono ng "magkano ba ang kailangan mo? Sabihin mo na lang?"

Lumunok si Ye Wan Wan at tumitig sa isang tiyak na gold mountain. "Talaga bang mag invest ka?"

Hindi ba ito katumbas ng pagsampal sa aking sariling mukha?

Nagpakita ng medyo pagkabalisa sa kanyang mukha, ngunit patuloy pa din ang kanyang itsura na nagsasabi: ang Honor na nandito na siya ang naglagay ng patakaran, kaya kung gusto man itong palitan ng Honor, magagawa niya. Saka niya sinabi, "anong problema?"

Sino pa ang mahirap abutin at arogante ay siya pa ang malalim at madamdamin sa loob. "Baby, bakit ang cute mo?"

Nanigas ang mukha ni Si Ye Han at lumingon upang tignan ang kanyang tamad ay mapang-asar na itsura.

Ibinaba ni Ye Wan Wan ang proposal at ngumiti. "Hindi ba gusto mo akong turuan maging independent at magtamo ng karanasan sa aking sarili para sa gayon kaya kong makipagsalamuha mag-isa balang araw?"

Nang marinig ang salitang "independent," tinikom niya ang kanyang mga labi.

Kung ito ay posible… paano ako papayag… na hayaan siyang harapin ang lahat ng mag-isa…

Hiniling pa niya na sana walang kayang gawin si Ye Wan Wan… at walang kahit anong alam…

Nang tignan ang itsura ni Si Ye Han, nakaramdam siya ng sakit sa kanyang puso. Seryoso niya itong tinignan at sinabi, "Si Ye Han, kapag wala ka na sa tabi ko sa hinaharap, aalagaan ko ang aking sarili at magsisikap para sa kahilingan mo. kung nandito ka pa din…"

Huminto si Ye Wan Wan bago siya nag patuloy, "hinihiling ko din na sana kaya ko pang tumayo sa tabi mo."

Sa sandaling mabitawan niya ang kanyang salita, may sumabog na fireworks sa mata ni Si Ye Han; ang kanyang malaking palad ay biglang inabot at nilagay sa ulo ni Ye Wan Wan habang tinitignan ang labi ni Ye Wan Wan.

Dahil siya ay nakaligo na, ang kanyang buhok ay medyo basa. Ang kanyang malinaw, malamig na hininga na may kasamang mamasa-masang steam na nakapaligid sa kanya, at ang bawat hawak ni Si Ye Han ay nagbibigay ng apoy sa kanyang katawan…

Lumalakas ang kanyang paghinga at nang nakuha niya sa wakas ang kanyang hininga, nagkatinginan ang mata ni Ye Wan Wan at sa kanya na para bang isang whirpool at may kakayahang humigop sa kanyang kaluluwa…

Tinulak si Ye Wan Wan sa may sofa. Ang mamasa-masang buhok ni Si Ye Han ay nagulo dahil sa halik ngayon lang at ang kanyang panjamas ay medyo maluwag, nagpapakita ng isang bahagi ng kanyang dibdib na maputla dahil sa kanyang sakit ngunit hindi siya halatang mahina. Sa baba nito mayroong napakapino, maganda, ay nakaka-akit na abs at…

Madaling na iniling ni Ye Wan Wan ang kanyang ulo at kaagad na pinakalma ang kanyang isip mula sa nakaka-akit na tingin na ito. *cough* "inabisuhan na ako ni Dr. Sun na bago ka gumaling, hindi ka pwede… hindi mo magawa… mag ehersiyo…"

Nang marinig 'yon, ang kanyang mukha ay naging matigas at ang kanyang mata au nag dilim sa pagkadismaya.

Tumawa si Ye Wan Wan ng makita niya ang reaksyon ni Si Ye Han. inabot niya ang kanyang kamay sa maikli at maitim na buhok ni Si Ye Han, minamasahe at pinapawi ito. "Mahaba pa ang tatahakin natin na magkasama, diba?! May kasabihan na katulad nito, 'marami pa ang taon na darating' [1]!"