ตอนที่ 18 เผยเขี้ยวเล็บครั้งแรก!

ตอนที่ 18 เผยเขี้ยวเล็บครั้งแรก!

“โฮก!”

สิ่งที่ตอบรับเธอหาใช่เสียงของหลิงโม่หานไม่ แต่เป็นเสียงคำรามโกรธเกรี้ยวก้องหูของสัตว์ร้ายตรงหน้า

ขณะที่เสียงขู่คำรามนั้นดังขึ้น เหล่าสัตว์ร้ายก็ก้าวเท้ากระโจนมาทางพวกเขาสองคน ปากใหญ่ที่อ้ากว้างมีน้ำลาย เขี้ยวคมที่ปรากฏมีประกายแห่งความกระหายเลือด ทำให้คนเห็นแล้วรู้สึกใจสั่น

“ขึ้นต้นไม้ไป!” แววตาเยือกเย็นของหลิงโม่หานกวาดมอง พลางตะเบ็งเสียงทุ้ม

พอได้ยินเสียงสั่งขึ้นต้นไม้ของเขา ในดวงตาของเฟิ่งจิ่วก็ฉายยิ้มเยาะแทนการพูดว่า ‘ท่านอาคนนี้นี่ไม่เลวเลย!’

“ท่านอา เช่นนั้นก็ท่านระวังตัวเองหน่อย” เธอปีนขึ้นต้นไม้ใหญ่ด้านข้างอย่างรวดเร็ว มือกอดลำต้นพลางมองเหตุการณ์เบื้องล่าง อยากเห็นนักว่าฝีมือของท่านอาจะถึงระดับไหนกันเชียว

ทว่าเมื่อหางตาของเธอจากบนต้นไม้เหลือบเห็นชายหนุ่มที่หลบอยู่ด้านหลัง กำลังถือคันธนูเล็งไปทางท่านอา นัยน์ตาก็มีประกายเยียบเย็น เธอครุ่นคิดในใจ จนกระทั่งสัตว์ร้ายตัวหนึ่งพุ่งชนต้นไม้ที่เธอเกาะอยู่ มือที่กอดกิ่งไม้จึงคลายออก ทำให้เธอตกลงมาจากบนต้นไม้ตามแรงกระแทก

“อ๊ะ!”

หลิงโม่หานที่กำลังรับมือกับสัตว์ร้ายสิบกว่าตัวหันกลับไปมองตามสัญชาตญาณ สีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา เจ้านี่ทำให้เขาเป็นห่วงอยู่เรื่อย! เขากลั้นใจและกำลังจะเข้าไปรับตัวนาง กลับเห็นนางขยิบตามาให้ พอเห็นเช่นนั้นเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางตวัดดาบฟันใส่สัตว์ร้ายที่พุ่งเข้ามา

ตอนนั้นเอง หลังจากเฟิ่งจิ่วร่วงลงจากต้นไม้ก็สับเท้าวิ่ง “อ๊าก! ช่วยด้วย!”

ท่าร่างเธอแปลกประหลาด เห็นชัดว่าไม่มีพลังเร้นลับ แต่กลับวิ่งอยู่ท่ามกลางสัตว์ร้ายพวกนั้นได้โดยไม่ถูกชน พอวิ่งไปรอบหนึ่งก็ยังไม่มาหลบหลังหลิงโม่หาน แต่วิ่งย้อนไปตามทางที่พวกเขาเดินมา

“ช่วยด้วย...”

คนหลายสิบคนที่หลบอยู่หลังต้นไม้ไม่ไกลมองทิศทางที่เฟิ่งจิ่ววิ่งมา และเห็นสัตว์ร้ายอีกเจ็ดแปดตัวที่ไล่ตามหลัง สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปในชั่วขณะหนึ่ง

“บ้าจริง!”

ชายหนุ่มสบถเสียงเบา การเคลื่อนไหวของร่างสีดำตรงหน้าทำให้คันธนูในมือไม่มีทางเล็งถูกได้ ครั้นเห็นสัตว์ร้ายที่วิ่งมาทางพวกเขาอีก เขาก็รู้ว่าเสียโอกาสลอบฆ่าไปเสียแล้ว ทันใดนั้นคันธนูในมือก็ขยับและยิงไปหาขอทานน้อยตรงหน้า

“เตรียมพร้อมสู้!” ชายวัยกลางคนตะโกนเสียงเข้ม ขณะที่เค้นพลังเร้นลับออกมาก็ดึงกระบี่คู่กายออกมาจากข้างเอว

เมื่อเห็นชายหนุ่มยิงธนูมาทางตัวเอง มุมปากของเฟิ่งจิ่วโค้งขึ้นเผยรอยยิ้มที่ทั้งแปลกและชั่วร้าย

เพียงครั้งเดียวไม่มีสอง กับคนที่คิดแต่จะเอาชีวิตเธอ เธอคงไม่อาจปล่อยเขาไปได้ทุกครั้ง

อีกอย่างเธอก็เริ่มคันไม้คันมือเสียแล้ว ขอลองกำลังต่อสู้ของตัวเองกับคนกลุ่มนี้หน่อยแล้วกัน!

เมื่อตัดสินใจแน่วแน่ รังสีฆ่าฟันก็แผ่กระจายออกจากร่างเธอ กลิ่นอายดุดันแสดงถึงพละกำลังของผู้ที่เหนือกว่า เพียงแค่แววตาที่เปลี่ยนไปและกลิ่นอายที่ล้อมรอบกายเธอ ก็ทำให้ในใจของชายวัยกลางคนผู้เป็นหัวหน้าเกิดคลื่นพายุโหมกระหน่ำขึ้นมา ตื่นตระหนกไม่มีสิ้นสุด!

เขาอ่านคนมานับไม่ถ้วน ย่อมมองออกว่าขอทานน้อยในตอนนี้ช่างแตกต่างกับคนก่อนหน้าราวกับเป็นคนละคน พลังเช่นผู้เหนือกว่าของเขา ไอสังหารที่รุนแรง และความมั่นใจตรงหว่างคิ้ว แค่มองก็อกสั่นขวัญแขวนอย่างอดไม่ได้

แต่คนคนนี้ไม่มีพลังเร้นลับ เขาเชื่อว่าต่อให้พลังที่แสดงออกมาจะแข็งแกร่งกว่านี้ แต่หากอยู่ในการต่อสู้ก็คงไม่อาจแกร่งเท่าเขาได้!

สายตาของหลิงโม่หานจับจ้องที่ร่างขอทานน้อย ในดวงตาลึกล้ำฉายประกายจางๆ

เป็นไปตามคาด นางไม่ได้ไร้พิษสงและธรรมดาเช่นที่แสดงออกมาจริงๆ แต่พอคิดดูแล้วเขาก็สิ้นความสงสัย เดิมทีขอทานน้อยคนนี้ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ลองถามดูสิ มีผู้หญิงปกติคนไหนกล้าเข้ามาในป่าเก้าหมอบที่เต็มไปด้วยสัตว์ร้ายนี้เพียงลำพังบ้าง?

แต่ถึงอย่างไร นางที่ไม่มีพลังเร้นลับก็เกรงว่าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนพวกนั้น

ทว่าอีกไม่นานนัก เขาก็รู้ว่าตัวเองประเมินนางต่ำเกินไป...

…………………………………………….