1047

ตอนที่ 1047 หวาดกลัว（8）

ภายในห้องนอนเงียบมาก นอกจากเสียงแผ่วเบาที่พลิกกระดาษเป็นบางครั้งบางคราวของเฉิงเว่ยหว่านแล้ว ก็ไม่มีเสียงเคลื่อนไหวอื่นอีกเลย

ผ่านไปไม่รู้ว่านานแค่ไหน เฉิงเว่ยหว่านที่อ่านจนเหนื่อยแล้วก็พับหนังสือลง นวดดวงตาอยู่สักพัก และในขณะที่เตรียมตัวจะเข้าห้องน้ำและนอนหลับนั้น ผลสุดท้ายยังไม่ทันจะได้ลุกขึ้น เธอก็ได้ยินเสียงหานจือฟานที่เริ่มพูดเพ้อขณะเมาบนเตียงก่อน: “หวานหว่าน หวานหว่าน.....”

การเคลื่อนไหวที่กำลังจะลุกขึ้นของเฉิงเว่ยหว่านชะงักหยุดไปทันที

โทนเสียงของเขาไม่ดัง แต่เป็นเพราะไม่มีเสียงใดๆ ภายในห้องนอน มันถึงได้ชัดเจนเป็นพิเศษ

เขาเรียกชื่อของเธอซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้งต่อหลายครั้ง และในที่สุดก็ถึงจะมีคำใหม่: “ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ....”

เขาก็เหมือนกับเครื่องอัดเสียงยังไงยังงั้น พูดสองพยางค์นี้ไปไปมามา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ปลายนิ้วของเฉิงเว่ยหว่านเริ่มงอเข้าหากันอย่างระงับอารมณ์ไม่ไหว คว้าชายเสื้อเอาไว้แน่น

ขอโทษ..... ในความฝันที่ดื่มจนเมาของเขา ที่เขาขอโทษเธออีกครั้งซ้ำอีกครั้งแบบนี้ เป็นเพราะเขารู้สึกผิดต่อเธอจริงๆ ใช่ไหม?