บทนำ
ทุกอย่างอาจไม่สมบูรณ์แบบ และอาจจะไม่ได้ดั่งใจเราไปเสียทั้งหมด
เฉกเช่นพวกเขาเหล่านี้...
คัทซีน
"ปล่อยเขาไปซะ แล้วข้า จะยอมทำตามที่พวกเจ้าต้องการทุกอย่าง และหากอยากได้ชีวิตของข้า ก็เอาไปได้เลย"
น้ำเสียงหนักแน่นเด็ดขาด รวมถึงสีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง
"มะ ไม่ได้ กงจู่เยี่ย ห้ามแตะต้องนางเด็ดขาด หากเจ้าเป็นลูกผู้ชายพอ มีความแค้นอันใด ก็มาลงที่ข้านี่"
น้ำเสียงที่แหบพร่าของบุรุษ ระคนความเจ็บปวดซึ่งเกิดจากบาดแผลฉกรรจ์หลายตำแหน่งบนร่างกาย
"หานหนิงเหอ ท่านเลิกปกป้องข้าเสียที ดูสภาพของตัวเองในตอนนี้สิ บาดเจ็บแทบจะปางตายอยู่แล้ว ครั้งนี้ปล่อยให้ข้าได้ปกป้องท่านบ้างเถอะนะ"
เสียงนุ่มนวลแผ่วเบาแฝงไปด้วยความตั้งมั่นเด็ดเดี่ยว สายตาที่จับจ้องไปยังบุรุษ เต็มเปี่ยมไปด้วยความหมาย ซึ่งเขาถูกฝ่ายศัตรูพันธนาการไว้อย่างแน่นหนาอยู่ตรงเบื้องหน้าของนาง
บุรุษอีกคน กัดฟันแน่น สะกดกลั้นเสียงร้องคำรามเหมือนสัตว์ร้ายไว้ในลำคอ
ความชิงชัง ความโกรธและความอิจฉาริษยาอัดแน่นอยู่ในอก มันทำให้เขาแทบจะกระอักเลือดออกมาเสียตรงนี้ สองมือกำหมัดแน่น และไม่อาจจะยืนทนฟังคนทั้งคู่พูดสิ่งใดได้มากไปกว่านี้
"จางเสียวเหนี่ยว เจ้าคิดว่ามันคุ้มแล้วเหรอ ที่จะสละชีวิตของตนปกป้องหานหนิงเหอ เขาเป็นเพียงคนไร้ครอบครัว ไร้อนาคต ตำแหน่งขุนนางก็แค่อี้หลาง หากเจ้าเลือกแต่งกับข้า ชีวิตของเจ้าจะมีทุกอย่าง กระทั่ง ไม่ว่าจะเป็นดาวหรือเดือน หรือแม้แต่บัลลังก์ตั่งทอง ข้าก็จะเอามาให้เจ้าได้ หากแม้นเจ้าต้องการ"
กงจู่เยี่ย กล่าวกับดรุณีน้อยอย่างจริงใจ แต่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา หากแต่แฝงความร้ายกาจอยู่ในที
ดรุณีน้อยได้ฟัง นางก็เกิดหัวเราะขึ้นมาในลำคออย่างเย้ยหยัน จนสั่นระริกไปทั้งตัว
หึ หึ...
"แต่งกับเจ้างั้นเหรอ ช่างน่าขันนัก เจ้ากล้าทำร้ายครอบครัวของข้า และคนที่ข้ารักทุกคน..."
นางหยุดกล่าวครู่หนึ่งเหมือนคิดบางอย่างในใจ อีกฝ่ายจึงพูดสวนขึ้นด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
"นั่นเป็นเพราะว่าข้าต้องทำตามที่บิดาสั่ง หาได้เป็นความต้องการของข้าไม่"
เขาพยายามอธิบายแก้ต่างให้ตนเองอย่างสุดกำลัง
ดวงตาใสกระจ่างแปรเปลี่ยนเป็นเข้มขึ้น จ้องมองคนตรงหน้าอย่างขึงขัง ทำสีหน้าจริงจัง พลางเอ่ยขึ้น
"ไม่ต้องพูดพล่ามให้มากความ อยากฆ่าก็เชิญ วันนี้ ต่อให้ข้าต้องตายด้วยคมดาบของพวกเจ้า คำตอบของข้า ก็ไม่มีวันเปลี่ยนไปจากเดิม"
คำตอบที่ได้รับกลับมา ทำให้ในตอนนี้ รังสีอำมหิตในตัวของเขา ดูเหมือนยิ่งทวีความเข้มขึ้น
"นี่เจ้า!..."
เขาตวาดเสียงใส่ดรุณีน้อยอย่างกราดเกรี้ยว
จางเสียวเหนี่ยว กลับไม่สะทกสะท้าน แววตากระด้างเย็นชาระคนไฟโทสะ ขณะสบตากับเขาอย่างท้าทาย แม้ว่าตอนนี้จะมีปลายอันแหลมคมของดาบใหญ่ ขู่จ่อที่ลำคอระหงของตนอยู่ก็ตามที
คนของเขาเห็นท่าจะไม่ดี กลัวว่าความรักของเจ้านายที่มีต่อสตรีนางนี้จะทำให้เสียงาน จึงได้รีบกล่าวทัดทานเตือนสติเขาทันที
"คุณชาย จะปล่อยให้เรื่องของสตรีเพียงผู้เดียว มาทำลายแผนการใหญ่ของนายท่าน ที่พวกเราอุตส่าห์ตระเตรียมการมานับสิบปีพังทลายลงไม่ได้นะขอรับ"
คำพูดของลูกน้อง ทำให้กงจู่เยี่ยฟังแล้วยิ่งเจ็บปวดใจมากขึ้นกว่าเดิม
'นี่ข้า ไม่อาจจะเลือกตัดสินใจอะไรดั่งใจเลยสักกระนั้นหรือ แม้กระทั่งผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ข้าต้องการ ข้าก็ยัง...'
เหล่าลูกน้องอีกหลายคนตรงนั้นเห็นผู้เป็นนายน้อยกำลังลังเลใจ พวกเขาจึงประสานเสียงพูดกดดันอีกครั้ง อย่างพร้อมเพรียงกัน
"นายน้อยโปรดไตร่ตรองด้วย"
จู่ ๆ จางเสียวเหนี่ยวก็หัวเราะอย่างเย้นหยันขึ้นอีกครั้ง
หึ หึ...
"หานหนิงเหอ หากวันนี้ข้าต้องตายเพื่อปกป้องชีวิตท่าน ข้าก็ไม่เสียดาย"
"ข้าเองก็เช่นกัน จางเสียวเหนี่ยว ขอเพียงมีเจ้าอยู่เคียงข้าง ไม่ว่าจะเป็นนรกหรือสวรรค์ ข้าก็จะร่วมเดินทางไปพร้อมกับเจ้า"
ยิ่งได้ฟังคำพูดนี้ของทั้งสองคน ถ้อยคำและความรู้สึกมากมายที่พวกเขากำลังสื่อสารผ่านสายตาสองคู่ให้กันและกัน มันช่างทิ่มแทงและสร้างบาดแผลใจต่อกงจู่เยี่ย อย่างหาสิ่งใดมาเปรียบเปรยถึงความเจ็บปวดที่มีในใจของเขาได้
...
เคยมีสำนวนจีนกล่าวไว้ว่า
"ชะตา ฟ้าลิขิต"
แม้บางคนทำใจยอมรับไม่ได้ แต่ก็ไม่มีผู้ใด ฝืนชะตาฟ้าได้เลยสักคน
ทว่ากลับมีคน เกิดคำถามต่อฟ้าเบื้องบน ในความไม่เที่ยงธรรมนั้น
--------
盛開 เซียงไค
Hi!^^ ไรต์ขอทักทายรีดที่น่ารักทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานแรกที่นำมาลงใน Webnovel ไรต์ยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นน้า หวังว่าทุกท่านจะเพลิดเพลิน สนุกกับนิยายของไรต์น้าXO
ของขวัญจากผู้อ่านคือกำลังใจในการสร้างสรรค์ผลงาน ช่วยส่งกำลังใจให้ไรต์หน่อยนะ!
การสร้างสรรค์งานเป็นเรื่องยาก ส่งกําลังใจให้กันด้วยนะ!
ไรต์ติดแท็กหนังสือเล่มนี้เรียบร้อย ช่วยเข้ามายกนิ้วโป้งสนับสนุนด้วยนะ!
อ่านแล้วชอบไหม เพิ่มในคลังหนังสือเลยสิ!
มีความเห็นเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้ใช่รึเปล่า คอมเมนต์มาได้เลยไรต์อยากฟัง