ส่วนที่ 5 บทที่ 117-2

บทที่ 117-2 ห้ามค้านโองการ

เวลานี้พระชายาอิงชินอ๋องก็ยืนขึ้น สืบเท้าออกมา กล่าวอย่างเกือบโกรธแต่หัวเราะ “อย่าว่าแต่โบยห้าสิบครั้งเลย ควรโดนโบยหนึ่งร้อยครั้งด้วยซ้ำ เรื่องที่ควรปิดบังก็ปิดยังอยู่ดี เรื่องใหญ่เพียงนี้ หากไม่ใช่ฉินเจิงไอ้เด็กบ้าคนนั้นกับฟางหวาเด็กโง่กำชับมา พวกเขาคงไม่กล้าปิดบังเช่นกัน”

“พระชายาพูดถูกแล้ว เพราะฟางหวาร่างกายไม่แข็งแรง จึงกลัวว่าฝ่าบาทกับท่านรู้แล้วจะเป็นห่วงนาง” หลี่มู่ชิงกล่าว

เจิ้งเซี่ยวหยางพยักหน้าพัลวัน “ฉินเจิงแย่งยาในคลังใต้ดินของข้าไปหมดแล้ว หากข้าไม่ฟังคำสั่งเขาก็จะขาดทุน”

พระชายาอิงชินอ๋องมองทั้งสอง ตั้งแต่เสนาบดีฝ่ายขวาจากไป หลี่มู่ชิงกลับมาได้หลายวันนี้ก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นหลายส่วน แต่เขาไม่ได้พักผ่อนเต็มที่ ตัวผอมลงจนน่ากลัว ส่วนเจิ้งเซี่ยวหยางแม้ดูดีกว่าหลี่มู่ชิงอยู่บ้าง แต่หลังกลับมาฝ่าบาทก็ทรงโยนงานราชการบางอย่างให้เขา แม้ว่าเขายังเป็นขุนนางอาลักษณ์ตำแหน่งเล็กๆ แต่สิ่งที่ต้องรับผิดชอบมิได้มีเพียงแค่งานในตำแหน่งอาลักษณ์ เหนื่อยล้าจนผอมลงไปบ้างแล้วเช่นกัน