ส่วนที่ 5 บทที่ 070-2

บทที่ 70-2 เป็นตายร่วมกัน

ฝ่ามือของเขาเพิ่งขยับ บนพื้นพลันมีมือข้างหนึ่งยกขึ้นมาปัดมือที่กุมดาบของเขา ดาบยาวตกลงบนพื้นทันที ส่งเสียง ‘เคร้ง’ ดังหนักแน่น

เขาผงะตกใจ หันไปมองทันที พบว่ามือข้างนั้นเป็นของฉินเจิง

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไร ฉินเจิงลืมตาขึ้นแล้ว ขณะเดียวกันนั้นเซี่ยฟางหวาก็ลืมตาขึ้นแล้วเช่นกัน

“พวก…พวกเจ้ายังไม่ตาย” เขาดีใจขึ้นมาทันที

ฉินเจิงดึงเซี่ยฟางหวาลุกขึ้นนั่ง มองเจิ้งเซี่ยวหยาง “ข้ายังใช้ชีวิตไม่พอ จะตายได้อย่างไร” หยุดชั่วครู่ก่อนเลิกคิ้วกล่าว “ดูมิยักออกว่า เจ้าจงรักภักดีต่อข้าถึงขั้นเต็มใจฆ่าตัวตายตาม”

เจิ้งเซี่ยวหยางคงดีใจมากเกินไป มิได้สนใจว่าฉินเจิงกล่าวอันใด เขาผุดลุกขึ้นยืน เดินวนไปวนมาสองรอบ มองทั้งคู่แล้วกล่าวด้วยความตื่นเต้น “คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเจ้ายังไม่ตาย ยังไม่ตายจริงๆ”

ฉินเจิงมองเขาคล้ายกับมองคนโง่ก็มิปาน