ส่วนที่ 5 บทที่ 031-2

บทที่ 31-2 ยากจะเข้าใจ

เซี่ยฟางหวาลงจากเตียง เดินไปหน้าตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าใหม่เอี่ยมชุดหนึ่งมาให้ฉินเจิง

“เจ้าช่วยใส่ให้ข้าหน่อย” ฉินเจิงยื่นแขนออกมา

เซี่ยฟางหวาเห็นว่าเขาออกจากจวนไปแค่สองวัน กลับมาก็กลายเป็นเด็กคนหนึ่งแล้ว เรียกร้องนั่นเรียกร้องนี่ ตามติดไม่ห่างกาย จึงมองเขาอย่างหมดคำพูดครู่หนึ่ง เห็นว่าเขายืนยันจะให้นางช่วยก็จนปัญญา ได้แต่ช่วยแต่งตัวให้เขา

ฉินเจิงปล่อยให้นางสวมเสื้อผ้า รองเท้า สางผมอย่างชื่นอกชื่นใจ

พักใหญ่ถัดมา แต่งตัวให้เขาเรียบร้อยแล้ว เซี่ยฟางหวาก็เอ่ยเร่ง “ออกไปได้แล้ว”

ฉินเจิงยกเท้าเดินออกไปอย่างเชื่องช้า เปิดประตูออก กุมไหล่พึงขอบประตูมองเยี่ยนถิงด้วยท่าทางเฉยเมย “เจ้าสบายใจเกินไปใช่หรือไม่ ข้าเพิ่งกลับมา เจ้าก็วิ่งมาก่อเรื่องแล้ว”

เยี่ยนถิงกระแอมขึ้น “ข้าไหนเลยจะรู้ว่าเจ้ากลับมาก็นอนแต่หัววัน”

“มีเรื่องใด” ฉินเจิงมองเขาด้วยความเย็นชา

“ข้ามาเพื่อถามเจ้าดู เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเมืองวันนี้เจ้าคงรู้แล้วใช่หรือไม่ เจ้าคิดเห็นอย่างไร”

เยี่ยนถิงตอบ

“เรื่องอะไร” ฉินเจิงถาม

“เจ้าไม่รู้” เยี่ยนถิงมองเขา

“ข้าควรรู้รึ” ฉินเจิงเลิกคิ้ว