ส่วนที่ 5 บทที่ 030-1

บทที่ 30-1 รักจนวางไม่ลง

หน้าห้องรับแขกจวนเสนาบดีฝ่ายขวา ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ แม้แต่เข็มหล่นก็ยังได้ยิน

จินเยี่ยนก้าวขึ้นมาสองก้าว หยุดตรงหน้าเซี่ยฟางหวา กล่าวว่า “มิใช่แม้แต่เจ้าก็คัดค้านหรอกใช่ไหม เจิ้งเซี่ยวหยางดูแล้วเลวร้ายไปสักหน่อย หรือออกเรือนด้วยมิได้จริงๆ หากข้าถูกเขารังแก มิใช่ยังมีเจ้ากับพี่ฉินเจิงหรือ พวกเจ้าจะปล่อยให้ข้าถูกเขารังแกหรือ”

เจิ้งเซี่ยวหยางได้ยินเช่นนั้นก็กลอกตาอีกหน ทันใดนั้นก็กล่าวด้วยท่าทีโหดร้าย “ข้าเสียใจทีหลังแล้ว ข้าบอกว่าไม่แต่งกับเจ้าแล้ว”

“เจ้าเห็นเมืองหลวงแห่งนี้ ใต้พระบาทโอรสสวรรค์ ต่อพระพักตร์ฝ่าบาท เจ้านึกจะเปลี่ยนใจก็เปลี่ยนใจได้หรือ ถ้อยคำที่พูดออกไป น้ำที่สาดออกไปแล้ว มิอาจให้เจ้าเปลี่ยนใจได้ วันนี้ข้าต้องออกเรือนกับเจ้าแล้ว” จินเยี่ยนหันไปถลึงตามองเจิ้งเซี่ยวหยางแวบหนึ่ง ก่อนมองเซี่ยฟางหวา “เจ้าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกันแน่ พี่ชายอวี้ฟังเจ้า เจ้าพูดกับข้าสักประโยคสิ”

เซี่ยฟางหวาถอนหายใจอย่างจนปัญญา “งานสมรสของเจ้า เป็นเรื่องของชั่วชีวิต ข้าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยจะมีประโยชน์ใด”