ส่วนที่ 5 บทที่ 011-2

บทที่ 11-2 ลั่วเหมยรับแขก

ฉินเจิงเลิกสนใจเขา หันไปกล่าวกับชุยอี้จือแทน “เฟิงหลิงของเจ้าเล่า นำมาช่วยข้าทำงานหน่อย”

ชุยอี้จือได้ยินเช่นนั้นก็สะดุ้งโหยง “ท่านพี่ ครั้งก่อนข้าเกือบจะเสียเฟิงหลิงไปแล้ว หรือว่าเจ้าอยากให้ข้าถูกผู้นำตระกูลชุยแห่งชิงเหอใช้กฎตระกูลซักถามจริงๆ”

“ตอนนี้ข้าอยู่ในเมืองหลวง ผู้นำตระกูลชุยแห่งชิงเหอรู้ว่าทำเพื่อกิจบ้านเมือง ถึงแม้เจ้าเสียเฟิงหลิงไปก็ไม่กล้าทำอันใดเจ้าหรอก เจ้ากลัวอะไร” ฉินเจิงชำเลืองมอง “ยิ่งไปกว่านั้น ทำงานส่งจดหมายเท่านั้น แค่ส่งจดหมายฉบับเดียว ไม่เกิดเรื่องใดขึ้นหรอก”

“เรื่องที่เจ้ารับปากข้าครั้งก่อนยังไม่เป็นผลเลย” ชุยอี้จือจนใจ

“ทำเรื่องนี้เสร็จแล้ว ก็เป็นไปตามที่สัญญากัน” ฉินเจิงต่อรอง “คนรุ่นใหม่แทนที่คนรุ่นเก่า สายเลือดในราชสำนักก็ต้องเปลี่ยนไปเช่นกัน”

“เช่นนั้นก็ย่อมได้ เจ้าจะส่งจดหมายหาใคร” ชุยอี้จือมองเขา “เจ้าก็รู้ความพิเศษของเฟิงหลิง จำต้องให้มันดมลมปราณของผู้นั้นได้”

“ลมปราณเป็นเรื่องง่าย เฟิงหลิงเป็นนกที่ฉลาด ทุกคนที่มันเคยติดต่อด้วยล้วนคุ้นเคยกับลมปราณของเขา” ฉินเจิงตอบ “เซี่ยอวิ๋นหลาน”