ส่วนที่ 5 บทที่ 007-1

บทที่ 7-1 รัชทายาทปกครองบ้านเมือง

เวลาสิบวันผ่านไปอย่างรวดเร็วเพียงพริบตา ทว่าฉินเจิงยังไม่คิดแม้แต่จะกลับเมือง

เรือนในหุบเขาลึก ธารน้ำใสบริสุทธิ์ บริเวณโดยรอบเงียบสงัด มีแต่ความสงบสุข สถานที่ซึ่งห่างจากความวุ่นวายเช่นนี้ชวนให้ลืมความยุ่งเหยิงทั้งหมดอย่างง่ายดาย ราวกับบนโลกนี้เดิมทีสงบแบบนี้อยู่แล้ว

ฉินเจิงกับเซี่ยฟางหวาดำเนินชีวิตธรรมดาๆ ทั้งล่าสัตว์ ตกปลา เก็บเห็ด ผักป่า หรือทำอาหารเอง

ดั่งสามีภรรยาในครอบครัวทั่วไป ปกติจนมิอาจปกติได้อีกแล้ว

เช้าวันนี้ หลังเซี่ยฟางหวาตื่นมาก็พบว่ามีระดู นางนั่งบนเตียงด้วยความอึดอัดไม่สบายตัว

ฉินเจิงออกมาจากห้องครัว เข้ามาในห้องก็เห็นเซี่ยฟางหวามีใบหน้าอึดอัดใจ จึงเดินมาหน้าเตียงแล้วบีบนวดนาง ถามด้วยความอ่อนโยน “เป็นอะไรไป ตื่นมาไม่เจอข้าเลยโกรธรึ”

เซี่ยฟางหวาตวัดตามองฉินเจิงแวบหนึ่ง เอ่ยอย่างท้อใจ “ระดูมาแล้ว”

ฉินเจิงหลุดยิ้ม “ข้าก็นึกว่าเรื่องอะไร” พูดจบก็เอ่ยถามนาง “มีห่อผ้าหรือไม่”