ส่วนที่ 5 บทที่ 003-2

บทที่ 3-2 เป็นตายด้วยกัน

ฉินเจิงสัมผัสได้ถึงคลื่นอารมณ์ที่แทบพังทลายลงของนาง จึงยกมือปิดดวงตานางอย่างจนใจ “ไฉนถึงร้องไห้อีกแล้ว ต้องให้ข้าไปเอาชามในห้องครัวมารองหรือไม่ ประเดี๋ยวจะได้ใช้ตุ๋นไก่ ประหยัดน้ำดี”

เซี่ยฟางหวาไม่ส่งเสียง

ฉินเจิงถอนหายใจ หันใบหน้านางมาหา ก่อนโน้มศีรษะจุมพิตบนเปลือกตานาง

เซี่ยฟางหวารู้สึกเหมือนเปลือกตาถูกลวก หยาดน้ำตาแข็งตัวในทันใด

ฉินเจิงจุมพิตแล้วจุมพิตอีกก่อนผละริมฝีปากออก เห็นดวงตาบวมแดงจากการร้องไห้ก็ทั้งขบขันทั้งถอนใจแผ่วเบา “เจ้าจิตใจดีงามถึงเพียงนี้ เหมือนชาติก่อนมิผิด เปลี่ยนไปที่ไหนกัน มักคิดถึงคนอื่นก่อนเสมอ กลับไม่เคยคิดถึงตัวเอง การอาศัยที่เขาไร้นามแปดปี ศพคนเป็นเหล่านั้นมิได้ทำให้เจ้าซึมซับจิตใจโหดร้ายมาอย่างแท้จริงสักหน่อย แรกเริ่มทำเพื่อจวนจงหย่งโหวกับตระกูลเซี่ย ยามนี้ก็ทำเพื่อแผ่นดินหนานฉิน ทำเพื่อข้า แล้วตัวเจ้าเองเล่า วางไว้ในตำแหน่งใด”

เซี่ยฟางหวาไม่พูดจา