ส่วนที่ 4 บทที่ 082-1

บทที่ 82-1 ค้นหาให้ทั่ว

พลบค่ำ ฉินเจิงกับชุยอี้จือมาถึงเขตพื้นที่สามสิบลี้ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้จากเมืองผิงหยางภายใต้การนำทางของนกน้อย

สถานที่ตรงนี้เป็นหน้าผาแหว่งที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ

นกน้อยตัวนั้นบินนำมาถึงตรงนี้ มันบินวนเหนือหน้าผารอบหนึ่ง จากนั้นก็บินดิ่งลงไปยังก้นผาเบื้องล่าง

ฉินเจิงกับชุยอี้จือดึงเชือกบังเหียนพร้อมกันแล้วมองหน้าผาแหว่งเบื้องหน้าซึ่งมีความสูงหมื่นจั้ง รอบข้างไร้ต้นไม้ใบหญ้าหนาแน่น เป็นเพียงหน้าผาแหว่งโกร๋น มีศิลายักษ์สลักอักษรไว้ว่า ‘ผาไน่เหอ’ มุมขวาล่างยังมีบทกลอนสลักไว้สองวรรคด้วยว่า ‘ตกจากตรงนี้ก็ไม่อาจทำอันใดได้แล้ว วิญญาณดับสู่สรวงสวรรค์ชั้นเก้า’

“ท่านพี่ ทำเช่นไรดี ผาแห่งนี้ดูลึกจนมองไม่เห็นก้นเหว” ชุยอี้จือมองพักหนึ่งก็หันมาถามฉินเจิง

ฉินเจิงมองหน้าผาแหว่งเบื้องหน้า เวลานี้ตะวันลาลับแล้ว เหนือหน้าผาปกคลุมด้วยไอหมอกหนาจัด แววตาของเขามืดทึบเหมือนกับหมอกเช่นกัน “ลงไป”

“ลงไปอย่างไร” ชุยอี้จือมองซ้ายแลขวา “ตรงนี้ไม่มีเส้นทางอื่นแล้ว ถ้าเราจะลงไปมีแต่ต้องหาทางเข้าจากก้นเหวเท่านั้น ทว่าหน้าผาแหว่งยาวถึงเพียงนี้ ทางเข้าอยู่ตรงไหนกัน”