ส่วนที่ 4 บทที่ 079-1

บทที่ 79-1 อวิ๋นหลานกับสมุนไพรม่วง

บรรดาขุนนางออกมาที่ประตูวัง ทว่ามิได้รีบแยกย้ายในทันที หากแต่รวมตัวกันหน้าประตูวังด้วยใบหน้ากลัดกลุ้ม

“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องน้อยไม่อยู่ที่จวนจริงหรือ” เสนาบดีฝ่ายขวาเดินมาใกล้อิงชินอ๋อง ก่อนเอ่ยถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ

“ไม่อยู่ที่จวนจริงๆ” อิงชินอ๋องมองเสนาบดีฝ่ายขวาแล้วส่ายหน้าตอบ

“แม้แต่ท่านยังไม่รู้ว่าเขาหายไปไหนหรือ” เสนาบดีฝ่ายขวาถามอีก

“หวาเอ๋อร์ไปจากจวน พระราชโองการหย่าร้างถูกป่าวประกาศทั่วใต้หล้า เขาสะเทือนใจไม่น้อย เวลาแบบนี้ข้ายังไม่กล้ารับรองว่าใจเขายังนึกถึงบ้านเมืองหนานฉินอีกหรือไม่ ไม่รู้ว่าออกไปตามหาหวาเอ๋อร์หรือว่าไปทำสิ่งใด” อิงชินอ๋องส่ายหน้า

“ตอนนี้รัชทายาทติดโรคห่า เมืองหลินอันเผชิญวิกฤตในเวลาอันสั้น ทั่วหนานฉินผู้ที่จะช่วยรัชทายาทและปัดเป่าความทุกข์ยากให้หลินอันได้มีเพียงท่านอ๋องน้อยเจิงแล้ว หากเขาไม่ออกโรงเอง หนานฉินแห่งนี้ต้องมีภัยเป็นแน่” เสนาบดีฝ่ายขวาได้ยินเช่นนั้นก็ถอนหายใจออกมา